Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός: το μουσικολογικό και λειτουργικό έργο του

Abstract

The doctoral thesis entitled "The Metropolitan of Servia and Kozani Dionysios Psarianos. His musicological and liturgical work" deals with one of the most important ecclesiastical figures of the 20th century, the Metropolitan of Serbia and Kozani, Dionysios Psarianos. Dionysios played an important role in the Church of Greece during the 2nd half of the 20th century, when the Church faced the threat of the alienation of its orthodox spirit, from the inclination and attachment of most of its pastors and teachers, towards the Western mentality and art. This danger was visible and immediate, causing many to confuse what is Orthodox and what is not. For this reason, he founded in 1970 the Foundation of Byzantine Musicology of the Church of Greece. The musicological objections and concerns of Dionysius ‘time, both in Greece and abroad, are highlighted in depth, so that we can understand his anxiety for a serious and scientific engagement with these issues by Greek researchers and under the high care of the official Church. He himself wrote a large in volume and repertoire of musical hymnographic works, which have been scientifically categorized and presented for the first time to the public, with the aim of highlighting the creativity and inspiration of the enlightened Hierarch of Kozani, as well as his revisional intervention in the areas of musicology and liturgy.

Η εργασία, με θέμα «Ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός. Το μουσικολογικό και λειτουργικό έργο του» ασχολείται με μια από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές του 20ου αιώνα, τον Άνδριο στην καταγωγή Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κυρό Διονύσιο Ψαριανό, ο οποίος υπήρξε πολυγραφότατος και πολυπράγμων. Ο Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην Ε. τ. Ε. κατά το 2ο μισό του 20ου αιώνα, όταν δηλαδή η Εκκλησία βρέθηκε μπροστά στην απειλή της αλλοτρίωσης του ορθοδόξου φρονήματός της, από την κλίση και προσήλωσή των περισσοτέρων εκ των ποιμένων και διδασκάλων της, προς την δυτική νοοτροπία και τέχνη. Ο κίνδυνος αυτός υπήρξε ορατός και άμεσος, κάνοντας πολλούς να συγχέουν τί είναι Ορθόδοξο και τί έρχεται από τη Δύση. Για το λόγο αυτό ιδρύει το 1970 το Ίδρυμα Βυζαντινής Μουσικολογίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στην εργασία αυτή αναδεικνύονται σε βάθος οι μουσικολογικές αντεγκλήσεις και ανησυχίες της εποχής του Διονυσίου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την αγωνία του Διονυσίου για μια σοβαρή και επιστημονική ενασχόληση με αυτά τα ζητήματα από Έλληνες ερευνητές και υπό την υψηλή μέριμνα της επίσημης Εκκλησίας. Ο ίδιος έγραψε ένα μεγάλο σε όγκο και ρεπερτόριο μουσικό υμνογραφικό έργο, τα οποία αποδελτιωμένα και κατηγοριοποιημένα επιστημονικά πλέον παρουσιάζονται στην εργασία αυτή και ολοκληρωμένα για πρώτη φορά δίνονται προς το φιλόμουσο και φιλακόλουθο κοινό, με σκοπό να αναδειχθεί η δημιουργικότητα και η έμπνευση του φωτισμένου Ιεράρχη της Κοζάνης, καθώς και η αναθεωρητική παρέμβαση του σε αυτούς τους τομείς.