Η έννοια, ο ρόλος και η αντίληψη της κοινωνικής τρωτότητας έναντι των φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών: η περίπτωση της Περιφέρειας Αττικής στην Ελλάδα

Abstract

The dissertation examines crisis management as a complex system involving multiple stakeholders. These stakeholders often interpret events differently or have conflicting interests, influenced by personal biases. This makes coordinated crisis response particularly challenging. The situation is further complicated by social vulnerability, which adds another dimension to the already intricate equation. To effectively address such challenges, a holistic approach is proposed. This includes collaboration across various scientific fields and experiential involvement in crisis scenarios, allowing the system to be continuously updated with new knowledge and to self-regulate. The goal is to provide innovative and accessible solutions, especially for vulnerable groups of citizens. The dissertation focuses on the theoretical foundation of crisis management arising from natural and anthropogenic risks. Its purpose is to capture the knowledge and perceptions of citizens in the Attica region regarding natural and technological disasters. It also examines their trust in the existing risk management framework and records their level of social vulnerability, with the ultimate aim of enhancing their resilience to potential crises.

Η διατριβή εξετάζει τη διαχείριση κρίσεων ως ένα πολύπλοκο σύστημα, όπου συμμετέχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι. Αυτοί οι ενδιαφερόμενοι συχνά ερμηνεύουν τα γεγονότα διαφορετικά ή έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, επηρεασμένα από προσωπικές ιδεοληψίες. Αυτό καθιστά τη συντονισμένη αντιμετώπιση κρίσεων ιδιαίτερα δύσκολη. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την προσθήκη της κοινωνικής τρωτότητας, που προσθέτει μια ακόμη διάσταση στην ήδη περίπλοκη εξίσωση. Για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τέτοιες προκλήσεις, προτείνεται μια ολιστική προσέγγιση. Αυτή περιλαμβάνει τη συνεργασία διαφόρων επιστημονικών πεδίων και τη βιωματική εμπλοκή σε σενάρια κρίσεων, ώστε το σύστημα να ανατροφοδοτείται συνεχώς με νέες γνώσεις και να αυτορυθμίζεται. Στόχος είναι να παρέχονται καινοτόμες και προσιτές λύσεις, ιδίως για τις ευάλωτες ομάδες πολιτών. Η διατριβή εστιάζει στη θεωρητική βάση της διαχείρισης κρίσεων που προκύπτουν από φυσικούς και ανθρωπογενείς κινδύνους. Σκοπός της είναι να αποτυπώσει τη γνώση και την αντίληψη των πολιτών στην περιφέρεια της Αττικής σχετικά με φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Εξετάζει επίσης την εμπιστοσύνη τους στο υπάρχον πλαίσιο διαχείρισης κινδύνων και καταγράφει το επίπεδο κοινωνικής τους τρωτότητας, με τελικό στόχο την αύξηση της ανθεκτικότητάς τους σε ενδεχόμενες κρίσεις.