Low-budget cosmopolitanism: live jazz in recession Athens

Abstract

This doctoral thesis, looking into the live jazz of Athens in the post-2010 period, contributes to the literature of music and globalisation by providing an ethnographic example of a musical subculture being put abruptly under economic restraint and forced to operate within a socioeconomic environment distinctly different than the previous one. Based on twelve months of fieldwork, it focuses on three key agents of change within this period: the city, the musicians and the venue owners. In this thesis I explore questions regarding the relation of the local to the global, cosmopolitanism from below and value transformations that occurred during the recession, in the interplay between the Greek popular music industry and jazz, or what could be described in Slobin’s terms as superculture and subculture respectively. In particular, I focus on the phenomenon of the rise of small-scale music making that came as a result of the decline of the superculture (Greek popular music), where many high-skilled jazz musicians were employed. As I argue, during the transition from a period of economic development to one of sweeping economic decline musicians and venue owners, being forced to engage into the ‘politics of value’ and re-establish what it is that makes life worth living, are collectively creating a ‘low-budget cosmopolitanism’, pointing towards a new ethos in the live jazz scene of the Greek capital.

Αυτή η διδακτορική διατριβή, εξερευνώντας της λάιβ τζαζ σκηνή της Αθήνας την περίοδο μετά το 2010, συνεισφέρει στην βιβλιογραφία περί μουσικής και παγκοσμιοποίησης και προσφέρει ένα εθνογραφικό παράδειγμα μιας μουσικής υποκουλτούρας η οποία ξαφνικά πρέπει να λειτουργήσει σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Βασίζεται σε δωδεκάμηνη επιτόπια έρευνα και εστιάζει σε τρεις βασικούς φορείς αλλαγής: την πόλη, τους μουσικούς και τους ιδιοκτήτες τζαζ μουσικών σκηνών. Εξετάζονται θεωρητικά ζητήματα όπως η σχέση τοπικού και παγκόσμιου, κοσμοπολιτισμού από τα κάτω και η αλλαγή των αξιών κατά την διάρκεια της κρίσης, έχοντας ως πεδίο αναφοράς την σχέση της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας με την τζαζ σκηνή, οι οποίες θεωρητικοποιούνται βάσει του μοντέλου του Slobin περί υποκουλτούρας και υπερκουλτούρας. Συγκεκριμένα εστιάζω στο φαινόμενο της έκρηξης των λάιβ συναυλιών μικρής κλίμακας, που προέκυψε λόγω της παρακμής της υπερκουλτούρας (ελληνικής ποπ μουσικής βιομηχανίας), στην οποία εργάζονταν αρκετοί μουσικοί της τζαζ. Όπως υποστηρίζω, κατά την μετάβαση από μια περίοδο οικονομικής ευφορίας σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης οι μουσικοί και οι μαγαζάτορες, εμπλεκόμενοι σε πολιτικές της αξίας και επαναπροσδιορίζοντας τι είναι αυτό που κάνει την ζωή να αξίζει, δημιουργούν συλλογικά έναν «low-budget κοσμοπολιτισμό», σηματοδοτώντας ένα νέο ήθος στην τζαζ σκηνή της Ελληνικής πρωτεύουσας.