Ο ρόλος των νευροτροφίνων NGF και BDNF στις γυναίκες με υπερδραστήρια κύστη και η συσχέτιση των επιπέδων τους με την κλινική εικόνα και την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής θεραπείας

Abstract

Introduction-Purpose: Overactive Bladder Syndrome (OAB) is a condition with a prevalence of 16.9% that significantly affects patients' quality of life. Until now, the diagnosis of OAB and the assessment of the effectiveness of therapeutic methods have primarily relied on subjective tools. The purpose of this study is to evaluate the role of urinary neurotrophins NGF (Nerve Growth Factor) and BDNF (Brain-Derived Neurotrophic Factor) in patients with OAB undergoing treatment with Mirabegron, a β3-adrenergic agonist, as potential biomarkers to enhance the diagnosis of OAB and the evaluation of treatment effectiveness. Materials and Methods: The study included 30 patients diagnosed with OAB based on the definition of ICS (International Continence Society) and 15 healthy controls. Neurotrophin levels in urine were measured in samples collected at the beginning of the study (for both patients and controls) and three months after Mirabegron treatment (in the patient group). The determination was carried out using the Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA) method, followed by further normalization of the values with urinary creatinine. The effectiveness of the treatment was assessed with the Indevus Urgency Severity Scale (IUSS) questionnaire. Results: Urinary NGF/Cre and BDNF/Cre levels were significantly higher in OAB patients compared to controls (p<0.001 and p=0.03, respectively). Additionally, NGF/Cre and BDNF/Cre levels significantly decreased after Mirabegron treatment in the entire patient group (p<0.001 and p=0.005, respectively); however, the decrease in the subgroup of women who did not respond to the treatment was not statistically significant (p=0.052 for NGF/Cre and p=0.878 for BDNF/Cre). Patients who responded to the treatment showed lower NGF/Cre levels three months post-treatment compared to those who did not respond (p=0.05).Conclusions: Patients with OAB exhibit increased urinary NGF and BDNF levels, which decrease after treatment. These findings suggest that NGF and BDNF might play a significant role in the development of overactive bladder symptoms and could emerge as potential biomarkers for assessing therapeutic outcomes. Using urinary NGF and BDNF measurements for diagnosing and evaluating OAB treatment could provide a more objective tool than existing patient-reported measures. Furthermore, understanding their role may offer insights into the pathophysiology of the syndrome and contribute to more targeted therapies in the future.

Εισαγωγή-Σκοπός: Το Σύνδρομο Υπερδραστήριας Κύστης (Overactive Bladder Syndrome – OAB), είναι μία κατάσταση με επίπτωση 16.9% η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών. Μέχρι τώρα, η διάγνωση του συνδρόμου καθώς και η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών μεθόδων, βασίζονται κυρίως σε υποκειμενικά δεδομένα. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση του ρόλου των νευροτροφινών NGF (Nerve Growth Factor) και BDNF (Brain Derive Neurotrophic Factor) στα ούρα, σε ασθενείς με OAB που υποβάλλονται σε θεραπεία με Μιραβεγρόνη, έναν β3-αδρενεργικό αγωνιστή, ως πιθανοί βιοδείκτες για την ενίσχυση της διάγνωσης της OAB και της εκτίμησης της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Υλικό – Μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 30 ασθενείς όπου ετέθη η διάγνωση της OAB βάσει του ορισμού από την ICS (International Continence Society) και 15 υγιείς μάρτυρες. Ο προσδιορισμός των επιπέδων των νευροτροφινών στα ούρα έγινε σε δείγματα που συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης (για τις ασθενείς και τις μάρτυρες) και 3 μήνες μετά τη χορήγηση Μιραβεγρόνης (στην ομάδα των ασθενών). Ο προσδιορισμός έγινε με την ανοσοενζυμική μέθοδο ELISA (Εnzyme Linked Immunosorbent Assay) και ακολούθησε περαιτέρω ομαλοποίηση των τιμών με την κρεατινίνη ούρων. Η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας έγινε με τη σύγκριση των απαντήσεων στο ερωτηματολόγιο IUSS (Indevus Urgency Severity Scale).Αποτελέσματα: Τα επίπεδα NGF/Cre και BDNF/Cre στα ούρα ήταν σημαντικά υψηλότερα στις ασθενείς με OAB σε σχέση με τις μάρτυρες (p<0,001 και p=0,03 αντίστοιχα). Επιπλέον, τα επίπεδα του NGF/Cre και του BDNF/Cre μειώθηκαν στατιστικά σημαντικά μετά τη θεραπεία με Μιραβεγρόνη στο σύνολο των ασθενών (p<0,001 και p=0,005 αντίστοιχα), όμως η μείωση στην υποομάδα των γυναικών που δεν ανταποκρίθηκαν στην θεραπεία, δεν ήταν στατιστικά σημαντική (p=0.052 για τον NGF/Cre και p=0.878 για τον BDNF/Cre). Οι ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα NGF/Cre 3 μήνες μετά τη θεραπεία σε σύγκριση με εκείνες που δεν ανταποκρίθηκαν (ρ=0,05). Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με OAB παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα NGF και BDNF στα ούρα, με τα επίπεδα αυτά να μειώνονται μετά τη θεραπεία. Έτσι φαίνεται ότι μπορεί να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των συμπτωμάτων της υπερδραστηριότητας της ουροδόχου κύστης και αναδύονται ως πιθανοί βιοδείκτες για την αξιολόγηση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Η χρήση των μετρήσεων των NGF και BDNF στα ούρα για τη διάγνωση και την αξιολόγηση της θεραπείας της OAB θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πιο αντικειμενικό εργαλείο από τα υπάρχοντα μέτρα που βασίζονται σε αναφορές ασθενών. Επιπλέον, η κατανόηση του ρόλου τους μπορεί να προσφέρει πληροφορίες σχετικά με την παθοφυσιολογία του συνδρόμου και να συμβάλει σε πιο στοχευμένες θεραπείες στο μέλλον.