Developing social-emotional, new media literacy and computational thinking skills through unplugged approach and imagination-based pedagogies in primary education students

Abstract

Developing 21st century skills, including collaboration, creativity, critical thinking and problem solving among others, has been a mandate. Students should be part of what Jenkins called ´participatory culture´ by becoming creators of knowledge rather than being consumers of information. Therefore, students should be equipped with an assortment of cognitive, social and emotional skills to thrive in today’s globalized society. The current thesis aims at designing and validating a holistic K-6 curricular framework applicable to any academic subject, across the primary school grades. Through the interpretive lens of the exploratory mixed methods research design, the partnership between unplugged activities and imaginative pedagogies was investigated in order for developing computational, new media literacy and social-emotional skills at primary school students. A series of publications unfolds the aims of investigating the gaps (literature review); designing and examining a preliminary framework through mixed methods grounded theory (MM-GT) methodology in the first place (pilot study); refining and enriching this framework and validating it across three case studies through mixed methods multiple case study research design in the second place (main study); proposal of holistic K-6 curriculum guidelines for integrating crucial 21st century skills. Direct and nonparticipant observation, semi-structured interviews, open-ended and close-ended questionnaires are the research instruments used in pilot and main studies. The results show that the partnership among these ideas can benefit students at various levels, namely cognitive/intellectual, imaginative/creative, material, social, and emotional in a holistic manner without the need for digital tools or coding/programming, within unplugged, low technology and information-rich learning environments. The identified practices demonstrate a great potential to develop the targeted skills by uncovering promising learning trajectories applicable to low-technology and coding-free learning environments. The study highlights the need of teacher professional development especially on computational thinking in reference to cognitive, affective, social, creative/imaginative dimensions. The added value and the contribution of the present thesis is the proposal of a pedagogical curricular framework resting on specific principles gleaned from both learning theories and considerations on child development. The interface between the employed components is imagination, a pedagogical tool that can aid K-6 schoolteachers to develop in developmentally appropriate and age-responsive manner crucial skills for children. By following the design thinking process as a methodological tool for implementing this framework, evidence-based guidelines are derived from imaginative unplugged tasks across three different primary school contexts by fulfilling two learning conditions, without coding/programming and without using digital tools. Further research should be conducted to gain more insight into the cross-curricular infusion and acquisition of the targeted skills, at which grade the unplugged approach should be replaced or combined with computerized one and which pedagogies are more responsive. Moreover, the scales about social-emotional and new media literacy skills should be validated with more participants and in diverse school contexts.

H ανάπτυξη δεξιοτήτων του 21ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας, της δημιουργικότητας, της κριτικής σκέψης και της επίλυσης προβλημάτων, μεταξύ άλλων, έχει γίνει απαίτηση. Οι μαθητές οφείλουν να είναι μέρος αυτού που ο Jenkins αποκάλεσε ως«συμμετοχική κουλτούρα» με το να γίνουν δημιουργοί της γνώσης, παρά καταναλωτές της πληροφορίας. Επομένως, οι μαθητές θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με γνωστικές, κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες για να ευδοκιμήσουν στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στον σχεδιασμό και την επικύρωση ενός ολιστικού πλαισίου για τη δημοτική εκπαίδευση, εφαρμόσιμο σε οποιοδήποτε σχολικό μάθημα, σε όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου. Μέσω της ερμηνευτικής οπτικής του διερευνητικού σχεδιασμού των μεικτών μεθόδων έρευνας, μελετήθηκε η σύμπραξη μεταξύ των «αποσυνδεδεμένων» δραστηριοτήτων και των παιδαγωγικών μεθόδων βασισμένων στη φαντασία με σκοπό την ανάπτυξη δεξιοτήτων υπολογιστικής σκέψης, εγγραμματισμού στα νέα μέσα και κοινωνικοσυναισθηματικών δεξιοτήτων σε μαθητές δημοτικού σχολείου. Σειρά δημοσιεύσεων ξεδιπλώνει τους στόχους της μελέτης, των κενών στη βιβλιογραφία (βιβλιογραφική ανασκόπηση); του σχεδιασμού και της έρευνας ενός προκαταρκτικού πλαισίου μέσω των μεικτών μεθόδων και της μεθοδολογίας της θεμελιωμένης θεωρίας αρχικά (πιλοτική έρευνα); της βελτίωσης και του εμπλουτισμού του εν λόγω πλαισίου και της επικύρωσής του σε τρεις μελέτες περίπτωσης μέσω των μεικτών μεθόδων του ερευνητικού σχεδιασμού των πολλαπλών μελετών περίπτωσης κατά δεύτερον (κύρια έρευνα); πρόταση κατευθυντήριων γραμμών για την ενσωμάτωση κρίσιμων δεξιοτήτων του 21ου αιώνα μέσω ενός ολιστικού προγράμματος για τη δημοτική εκπαίδευση. Τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στην πιλοτική και κύρια έρευνα ήταν η άμεση και μη συμμετοχική παρατήρηση, οι ημιδομημένες συνεντεύξεις, τα ερωτηματολόγια ανοικτού και κλειστού τύπου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η σύμπραξη αυτών των ιδεών μπορεί να ωφελήσει τους μαθητές/μαθήτριες σε διάφορα επίπεδα, ειδικότερα σε γνωστικό/διανοητικό, φανταστικό/δημιουργικό, υλικό, κοινωνικό και συναισθηματικό, με έναν ολιστικό τρόπο χωρίς να χρειάζονται ψηφιακά μέσα ή προγραμματισμός, σε «αποσυνδεδεμένα», χαμηλής τεχνολογίας και πλούσια σε πληροφορία περιβάλλοντα μάθησης. Οι πρακτικές που εντοπίστηκαν αποδεικνύουν μεγάλο δυναμικό ως προς την ανάπτυξη των επιδιωκόμενων δεξιοτήτων, αποκαλύπτοντας πολλά υποσχόμενες μαθησιακές τροχιές που εφαρμόζονται σε χαμηλής τεχνολογίας και χωρίς προγραμματισμό περιβάλλοντα μάθησης. Η έρευνα επισημαίνει την ανάγκη για επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα στην υπολογιστική σκέψη αναφορικά με τη γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική, δημιουργική/φανταστική διάσταση. Η προστιθέμενη αξία και η συμβολή της παρούσας διατριβής είναι η πρόταση ενός παιδαγωγικού πλαισίου που εδράζεται σε συγκεκριμένες αρχές προερχόμενες τόσο από θεωρίες μάθησης όσο και από μελέτες για την ανάπτυξη του παιδιού. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των συνιστωσών που αξιοποιήθηκαν είναι η φαντασία, ένα παιδαγωγικό εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς των δημοτικών σχολείων να αναπτύξουν, με τρόπο αναπτυξιακά κατάλληλο και προσαρμοσμένο στην ηλικία, κρίσιμες δεξιότητες στα παιδιά. Ακολουθώντας τη διαδικασία της σχεδιαστικής σκέψης ως μεθοδολογικού εργαλείου για την εφαρμογή του προτεινόμενου πλαισίου, κατευθυντήριες γραμμές βασισμένες σε αποδείξεις προκύπτουν από φανταστικές «αποσυνδεδεμένες» δραστηριότητες σε τρία διαφορετικά πλαίσια δημοτικών σχολείων, ικανοποιώντας δύο συνθήκες μάθησης, χωρίς προγραμματισμό και χωρίς τη χρήση ψηφιακών μέσων. Θα πρέπει να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα για να αποκτήσουμε βαθύτερη γνώση σχετικά με τη διαθεματική έγχυση και την απόκτηση των επιδιωκόμενων δεξιοτήτων, σε ποια τάξη θα πρέπει να αντικατασταθεί ή να συνδυαστεί η «αποσυνδεδεμένη» προσέγγιση με την ηλεκτρονική και ποιες παιδαγωγικές μέθοδοι είναι πιο προσαρμοστικές. Επιπλέον, οι κλίμακες για τις κοινωνικοσυναισθηματικές δεξιότητες και τις δεξιότητες εγγραμματισμού στα νέα μέσα θα πρέπει να επικυρωθούν με περισσότερους συμμετέχοντες και σε διαφορετικά σχολικά πλαίσια.