Αναδρομική μελέτη προγνωστικών δεικτών στον καρκίνο του μαστού

Abstract

Introduction: Breast cancer is a complex disease with variability in clinical manifestation, response to current therapy, and biochemical and histological features among various subgroups. Histologic grading and immunohistochemical evaluation of estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR), human epidermal growth factor receptor 2 (HER-2), and Ki-67 proliferation index play a crucial role in increasing the differential diagnostic value among various types of breast carcinoma. Purpose: The aim of this study was to determine the histopathological and immunohistochemical characteristics of breast tumors from a University Laboratory of Pathology in Greece and the determination of the predictive and prognostic value of the main immunohistochemical biomarkers in breast cancer. Method: The study included female patients over 18 years of age, whose histopathological and immunohistochemical reports were stored in the archives of the First Department of Pathology of National and Kapodistrian University of Athens. The study involved 197 female patients with a median age of 70 years and median tumor size of 2.6 cm. Results: Most tumors were located at the left breast and ductal carcinoma was the most common histologic type (35.5%). Most tumors had histologic grade 2 (106, 53.8%), and were classified as TNM stage IIA (65, 33%). Most grade 1 and 2 tumors exhibited high expression of PR, whereas most grade 3 tumors had no PR expression. Moreover, patients with triple-negative cancer presented with grades 2 and 3 at a lower percentage compared to patients without a triple-negative phenotype (p=0.001). Conclusions: The study provided valuable insights into the molecular mechanisms involved in the development and progression of breast cancer. Our findings highlight the significance of tumor analysis carried out using immunohistochemistry and histopathological analysis. Moreover, our findings indicate that molecular and immunohistochemical analyses can be helpful in advancing biological understanding and enhance the treatment of breast cancer patients, but also in use of specific prognostic and predictive biomarkers of breast cancer such as ER, PR, HER-2, Ki-67, e-cadherin that they can direct the form of treatment and determine the treatment response of each female patient individually.

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του μαστού είναι μια πολύπλοκη ασθένεια με μεταβλητότητα στην κλινική εκδήλωση, την ανταπόκριση στην τρέχουσα θεραπεία και στα βιοχημικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά μεταξύ των διαφόρων υποομάδων. Η ιστολογική ταξινόμηση και η ανοσοϊστοχημική αξιολόγηση του υποδοχέα οιστρογόνου (ER), του υποδοχέα προγεστερόνης (PR), του υποδοχέα ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα 2 (HER-2) και του δείκτη πολλαπλασιασμού Ki-67 διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην αύξηση της διαφορικής διαγνωστικής αξίας μεταξύ των διαφόρων τύπων καρκινώματος του μαστού. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των ιστοπαθολογικών και ανοσοϊστοχημικών χαρακτηριστικών των όγκων του μαστού από Πανεπιστημιακό Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής στην Ελλάδα και ο προσδιορισμός της προβλεπτικής και προγνωστικής αξίας των κυριότερων ανοσοϊστοχημικών βιοδεικτών στον καρκίνο του μαστού. Μέθοδος: Η μελέτη μας περιλάμβανε γυναίκες ασθενείς άνω των 18 ετών, των οποίων οι ιστοπαθολογικές και ανοσοϊστοχημικές εκθέσεις φυλάσσονταν στο αρχείο του Α' Εργαστηρίου Παθολογικής Ανατομικής, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη μελέτη συμμετείχαν 197 γυναίκες ασθενείς με διάμεση ηλικία τα 70 έτη και διάμεσο μέγεθος όγκου, τα 2,6 εκατοστά. Αποτελέσματα: Οι περισσότεροι όγκοι εντοπίστηκαν στον αριστερό μαστό και το πορογενές καρκίνωμα του μαστού ήταν ο πιο κοινός ιστολογικός τύπος (35,5%). Οι περισσότεροι όγκοι είχαν ιστολογικό βαθμό 2 (106, 53,8%) και ταξινομήθηκαν ως TNM σταδίου ΙΙΑ (65, 33%). Οι περισσότεροι όγκοι βαθμού 1 και 2 εμφάνισαν υψηλή έκφραση PR, ενώ οι περισσότεροι όγκοι βαθμού 3 δεν είχαν έκφραση PR. Επιπλέον, οι ασθενείς με τριπλά αρνητικό καρκίνο παρουσίασαν βαθμούς 2 και 3 σε χαμηλότερο ποσοστό, σε σύγκριση με ασθενείς χωρίς τριπλά αρνητικό φαινότυπο (p=0,001). Συμπεράσματα: Η έρευνά μας παρείχε πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τους μοριακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου του μαστού. Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της ανάλυσης του όγκου που πραγματοποιείται με τη χρήση της ανοσοϊστοχημείας και της ιστοπαθολογικής ανάλυσης. Επιπλέον, τα ευρήματά μας καταδεικνύουν ότι οι μοριακές και ανοσοϊστοχημικές αναλύσεις μπορούν να βοηθήσουν στην προώθηση της βιολογικής κατανόησης και στην ενίσχυση της θεραπείας των ασθενών με καρκίνο του μαστού, αλλά και στη χρήση συγκεκριμένων προγνωστικών και προγνωστικών βιοδεικτών του καρκίνου του μαστού, όπως οι βιοδείκτες ER, PR, HER-2, Ki-67, e-cadherin, οι οποίοι μπορούν να κατευθύνουν τη μορφή της θεραπείας και να καθορίσουν τη θεραπευτική ανταπόκριση κάθε γυναίκας ασθενούς, ξεχωριστά.