Ανδρέας Κρήτης: βίος και έργο

Abstract

The present study, based on primary sources and relevant secondary sources, focuses on an eminent figure of the Church, Saint Andrew of Crete. The structure of the study is as follows: Chapter One presents first the origin and education of St. Andre wand then the following: His stay as a monk in Jerusalem. His journey from Jerusalem to Constantinople. His service as Archbishop. His defense of the principles of the faith and the dogmas of Orthodoxy. His struggle against heresies such as Monothelitism and others, as well as his defense of the restoration of the holy icons. The saint as a hymnographer and his repose. Chapter Two addresses the Great Canon itself, presenting it for immediacy of documentation in both the original text and in Modern Greek translation. There are the following subsections: References from the Old and New Testaments, a main feature of the Canon that evokes important poetic images throughout the text. The pedagogical character of the Canon in this monumental poetic work. The relationship between man and creation; the meaning of repentance as the hymnographer presents it in this canon. Chapter Three comprises St Andrew’s addresses to Saints. He rea represented important elements relating to eminent saints according to the the Patrologia Graeca. First and foremost areaddresses to the Most Holy Theotokos, greatly revered by the saint; to St. John the Forerunner; to St. Lazarus, the beloved friend of Christ; to St. Patapios; to the Holy Glorious Great Martyr, Victory-bearer and Wonderworker George; and to St. Nicholas the Wonderworker, Archbishop of Myra in Lycia. Chapter Four comprises hymnography for the Saints. Here arepresented, according to the ecclesiastic order of their feasts, theservices that St. Andrew wrote in honor of Saints together with relevant annotation, such as: the services of martyrs Provou, Tarahou and Andronikou; of Glorious Great Martyr Dimitrios the Myrrh-streaming; of St. Anna the Mother of Theotokos; of St. Ignatius the God-bearer; of the most Holy Theotokos and in particular of the Annunciation; of the Holy, Glorious and All-Praised Leaders of the Apostles, Peter and Paul; of the Seven Maccabaean Martyrs. Lastly, we present brief conclusions, a summary (in English),bibliography of sources and other references, and indexes

Μία ἀπό τίς πιό εξέχουσες προσωπικότητες, ἡ ὁποία διακρίθηκε γιά τό ὑμνογραφικό, ποιητικό καί ἐν γένει πνευματικό ἔργο καί δή γιά τή λογιότητά του, εἶναι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης. Κληροδότησε μία σπουδαία «παρακαταθήκη» καί ἕνα ἔργο ἐφάμιλλο τῶν μεγάλων Πατέρων τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων, ἀλλά καί τῶν Πατέρων τῆς Βυζαντινῆς ἐποχῆς. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς, βάσει τῶν πηγῶν καί τοῦ σχετικοῦ βιβλιογραφικοῦ ὑλικοῦ, κατόπιν ἐνδελεχοῦς ἐρεύνης καί συστηματικῆς μελέτης, προσπαθήσαμε νά δώσουμε μία, ὅσο τό δυνατόν ὁλοκληρωμένη εἰκόνα, ἐμμένοντας βέβαια στά βασικότερα σημεῖα. Γι’ αὐτό καί ἡ παροῦσα μελέτη διαρθρώνεται ὡς ἑξῆς: Πέραν τοῦ Προλόγου καί τῆς Εἰσαγωγῆς περιλαμβάνει, τό ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’, τό ὁποῖο μᾶς παρουσιάζει τά ὑποκεφάλαια: Καταγωγή καί μόρφωση τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Τήν ἐγκαταβίωσή του ὡς Μοναχοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Τήν μετάβασή του ἀπό τά Ἱεροσόλυμα στήν Κωνσταντινούπολη. Τήν Διακονία του ὡς Ἀρχιερεύς. Τήν ὑπεράσπισή του γιά τίς ἀρχές τῆς πίστεως καί τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ ἀγῶνας του ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, ὅπως Μονοθελητισμός καί ἄλλες, καί τήν ὑπεράσπιση ἀναστήλωσης τῶν σεπτῶν Εἰκόνων. Ἑπίσης, ὁ ἴδιος ὡς Ὑμνογράφος-Ποιητής καί ἡ κοίμηση-τελευτή του. Κατόπιν ἔχουμε τό ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’, τό ὁποῖο ἀναφέρεται στόν Μεγάλο Κανόνα, τόν ὁποῖο γιά πολλούς λόγους (ἀμεσότητας, τεκμηρίωσης, κλπ) παραθέτουμε στό πρωτότυπο (ἀρχαῖο κείμενο) καί μέ ἀπόδοση στή νεοελληνική γλώσσα. Γι’ αὐτό παρουσιάζει τά ὑποκεφάλαια: Τά ἁγιογραφικά χωρία, βασικά χαρακτηριστικά τοῦ Μεγάλου Κανόνα, τά ὁποῖα μᾶς δίδουν σημαντικά στοιχεῖα του. Τόν παιδαγωγικό χαρακτήρατου μέσα ἀπό τό μνημειῶδες αὐτό ποιητικό ἔργο. Τή σχέση ἀνθρώπου καί δημιουργίας. Τήν ἔννοια τῆς μετανοίας, ὅπως τά παρουσιάζει ὁ ὑμνογράφος στήν ἐξαιρετική αὐτή ποίησή του. Πέρα τούτων, ἔχουμε τό ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’: Λόγοι σέ Ἁγίους. Ἐδῶ παρουσιάζονται βασικά στοιχεῖα, ἀφορῶντα σημαντικούς ἁγίους βάσει τῆς πηγῆς Patrologia Graeca. Πρωτίστως γιά τό Πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία λίαν τιμοῦσε. Τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Τόν ἅγιο Λάζαρο, ἐπιστήθιο φίλο τοῦ Χριστοῦ. Τόν ἅγιο Πατάπιο. Τόν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον τροπαιοφόρο. Τόν ἅγιο Νικόλαο. Ἐπίσης, ἔχουμε τό ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’: Ὑμνογραφικά σέ Ἁγίους. Ἐδῶ παρουσιάζονται, κατά τή σειρά τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου, ἀκολουθίες πρός τιμήν ἁγίων, μέ ἀνάλογο σχολιασμό, ὅπως: τῶν Μαρτύρων, Πρόβου, Τάραχου καί Ἀνδρονίκου. Τοῦ μεγαλομάρτυρος ἁγίου Δημητρίου. Τῆς ἁγίας Ἄννας, μητέρα τῆς Παναγίας. Τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. Τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καί συγκεκριμένα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, πρωτοκορυφαίων, Πέτρου καί Παύλου καί τῶν ἁγίων ἑπτά μαρτύρων Μακκαβαίων.Τέλος, παραθέτουμε, ἐν συντομίᾳ, συμπεράσματα, Summary (ἀγγλιστί), Βιβλιογραφία (πηγές καί βοηθήματα).