Μελέτη σύγκρισης της αρτηριακής πρόσβασης από τη δεξιά άπω κερκιδική αρτηρία (στη θέση της ανατομικής ταμπακοθήκης) έναντι της κλασικής δεξιάς κερκιδικής πρόσβασης σε ασθενείς που υποβάλλονται σε στεφανιογραφία ή και αγγειοπλαστική

Abstract

Objectives: This study aimed to compare the emerging method of distal transradial approach at the anatomical snuffbox (dTRA) with the conventional transradial approach (TRA), regarding their efficacy and safety in coronary angiography (CAG) and percutaneous coronary interventions (PCI).Background: TRA is the recommended initial approach for coronary procedures. However, it is associated with a substantial rate of radial artery occlusion at the forearm (RAO). The dTRA could potentially decrease the incidence of RAO. Methods: A total of 1042 consecutive patients with indication for CAG were randomized 1:1 to right dTRA versus TRA. The primary endpoint was the rate of forearm RAO, evaluated by Doppler ultrasound at 60 days after randomization. Results: 518 and 524 patients were randomized to dTRA and TRA, respectively. Follow-up Doppler evaluation of the radial artery was accomplished in 404 (78%) patients in the dTRA and 392 (74.8%) patients in the TRA group. The rate of RAO was significantly reduced in the group of dTRA in intention-to-treat analysis [15 patients (3.7%) in the dTRA, 31 patients (7.9%) in the TRA arm; P=0.014]. The rate of successful sheath insertion was lower in the dTRA compared with the TRA group (78.7% versus 94.8%, P<0.001). More punctures [median= 2 (IQR: 1- 3) versus median= 1 (IQR: 1- 2), P<0.001] and a longer time (120 versus 75 seconds, P<0.001) were required for sheath insertion in the dTRA compared with the TRA group. The hemostasis time was shorter in the dTRA group (60 versus 120 minutes, P<0.001). The dose area product was higher in the dTRA (median= 32,729 vs 28,909 cGy/cm2 in the TRA group, P=0.02). No significant differences were observed in the secondary safety endpoints (bleeding BARC≥2, hematoma mEASY≥2, and severe radial artery spasm).Conclusions: According to our study, dTRA was associated with a lower rate of forearm RAO, along with a shorter time of hemostasis. However, in the group of dTRA a higher crossover rate, dose area product, and a longer procedural time was reported compared with TRA.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη επιχείρησε να συγκρίνει την αναδυόμενη μέθοδο αρτηριακής πρόσβασης μέσω της άπω κερκιδικής αρτηρίας στη θέση της ανατομικής ταμπακοθήκης (dTRA) με την καθιερωμένη διακερκιδική προσπέλαση (TRA) σε σχέση με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα τους, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε διαγνωστική στεφανιογραφία (CAG) ή/ και αγγειοπλαστική (PCI). Επιστημονικό υπόβαθρο: Η TRA αποτελεί την προτεινόμενη αρχική οδό πρόσβασης για τις στεφανιαίες επεμβάσεις. Εντούτοις, σχετίζεται με σημαντικό κίνδυνο απόφραξης της κερκιδικής αρτηρίας στο αντιβράχιο (RAO). Η dTRA θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της RAO. Μέθοδοι: Συνολικά 1042 ασθενείς με ένδειξη για CAG τυχαιοποιήθηκαν 1:1 σε δεξιά dTRA και TRA. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν το ποσοστό της RAO, που αξιολογήθηκε με τη διενέργεια υπερηχογραφικού Doppler 60 ημέρες μετά την τυχαιοποίηση. Αποτελέσματα: Στην ομάδα της dTRA καταμερίστηκαν 518 έναντι 524 ασθενών στο σκέλος της TRA. Ο υπερηχογραφικός επανέλεγχος με Doppler της κερκιδικής αρτηρίας ολοκληρώθηκε σε 404 (78.0%) ασθενείς της dTRA και σε 392 (74.8%) ασθενείς της ομάδας TRA. Το ποσοστό της RAO μειώθηκε σημαντικά στους ασθενείς που εφαρμόστηκε η στρατηγική της dTRA [15 ασθενείς (3.7%) στη dTRA, 31 ασθενείς (7.9%) στην TRA; P=0.014]. Το ποσοστό επιτυχούς τοποθέτησης του θηκαριού ήταν χαμηλότερο στο σκέλος της dTRA (78.7% έναντι 94.8% στην ομάδα της TRA, P<0.001). Επιπροσθέτως, περισσότερες παρακεντήσεις [διάμεση τιμή= 2 (IQR: 2- 3) έναντι διάμεσης τιμής= 1 (IQR: 1- 2), P<0.001] και περισσότερος χρόνος (120 sec έναντι 75 sec, P<0.001) χρειάσθηκαν για την εξασφάλιση πρόσβασης στην ομάδα της dTRA σε σύγκριση με την TRA. Ο χρόνος για την επίτευξη αιμόστασης ήταν σημαντικά ελαττωμένος στην ομάδα της dTRA σε σχέση με την TRA (60 min έναντι 120 min, P<0.001). Η ποσότητα τηςακτινοβολίας εκφρασμένη σε DAP (dose area product) ήταν υψηλότερη στην ομάδα της dTRA (διάμεση τιμή= 32,729 έναντι 28,909 cGy/cm2 στην ομάδα της TRA, P=0.02). Δεν κατεγράφησαν αξιόλογες διαφορές στα δευτερογενή καταληκτικά σημεία ασφαλείας (όπως αιμορραγία κατά BARC≥2, αιμάτωμα κατά EASY≥2 ή σοβαρός σπασμός). Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης μας, η dTRA σχετίζεται με χαμηλότερο ποσοστό RAO στο αντιβράχιο και ελαττωμένο χρόνο για την επίτευξη αιμόστασης. Εντούτοις, παρατηρήθηκε υψηλότερο ποσοστό αλλαγής της αρχικά τυχαιοποιημένης θέσης πρόσβασης, της δόσης της ακτινοβολίας (DAP), καθώς και του συνολικού χρόνου επέμβασης σε σύγκριση με την TRA.