Τυχαιοποιημένη μελέτη σύγκρισης της υψηλής δόσης (100 μονάδες/κιλό σωματικού βάρους) έναντι της κλασικής δόσης (50 μονάδες/κιλό σωματικού βάρους) ηπαρίνης για τη μείωση της επίπτωσης των αποφράξεων των κερκιδικών αρτηριών σε διακερκιδικές στεφανιογραφίες

Abstract

Background: Radial artery occlusion (RAO), although silent, still remains a frequent complication following transradial (TR) coronary angiography. Anticoagulation is effective in reducing RAO but the optimal unfractionated heparin (UFH) dose remains ill-defined. Methods and Results: In this prospective, multicenter, randomized, superiority trial (RCT) we compared a high versus standard heparin dose i.e., 100 IU per kilogram of body weight administered in divided doses versus 50 IU/kg during 5- or 6-French TR coronary angiography. In total 1836 consecutive patients were analyzed. Post-catheterization hemostasis did not follow a rigid protocol. We found 102 early RAOs as assessed by ultrasonography (incidence 5.6%). In the high dose heparin group the RAO rates were significantly lower over the standard dose heparin group (27 RAOs [3.0%] versus 75 RAOs [8.1%]; OR 0.35, 95% confidence interval [CI], 0.22 to 0.55; P<0.001) without compromising safety. The time to achieve hemostasis was similar between groups. To avoid one RAO, the number of patients needed to be treated in the high heparin group was approximately 20 patients. Conclusions: As a UFH dose of 100 IU/kg over 50 IU/kg dramatically reduced incident RAO without compromising safety, this preventive approach of PCI-equivalent anticoagulation should be strongly considered in patients undergoing TR diagnostic procedures.

Η απόφραξη της κερκιδικής αρτηρίας, αν και σιωπηλή, παραμένει μια συχνή επιπλοκή μετά από την διαγνωστική στεφανιογραφία. Η αντιπηκτική αγωγή είναι αποτελεσματική στη μείωση των αποφράξεων, αλλά η βέλτιστη δόση της μη κλασματοποιημένης ηπαρίνης δεν είναι ακόμα σαφώς καθορισμένη. Σε αυτήν την προοπτική, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη μελέτη ανωτερότητας συγκρίναμε την υψηλή δόση έναντι της κλασικής δόσης ηπαρίνης, δηλαδή 100 μονάδες/ΚΣΒ που χορηγήθηκε σε δύο διηρημένες δόσεις έναντι 50 μονάδων/ΚΣΒ κατά τη διάρκεια διακερκιδικής στεφανιογραφίας με θηκάρι μεγέθους 5 ή 6 French. Συνολικά, 1836 διαδοχικοί ασθενείς αναλύθηκαν στην παρούσα εργασία. Η αιμόσταση μετά τον καθετηριασμό δεν ακολούθησε αυστηρό πρωτόκολλο. Συνολικά διαπιστώσαμε 102 αποφράξεις όπως εκτιμήθηκαν με υπερηχογραφία (συχνότητα εμφάνισης 5,6%). Στην ομάδα υψηλών δόσεων ηπαρίνης το ποσοστό αποφράξεων ήταν σημαντικά χαμηλότερο σε σύγκριση με την ομάδα της κλασικής δόσης ηπαρίνης (27 αποφράξεις [3,0%] έναντι 75 αποφράξεων [8,1%], (OR)=0,35, [CI]95%, 0,22 έως 0,55. P <0,001) χωρίς να διακυβεύεται η ασφάλεια. Ο χρόνος για την επίτευξη αιμόστασης ήταν παρόμοιος μεταξύ των δύο ομάδων. Για να αποφευχθεί μία απόφραξη, ο αριθμός των ασθενών που έπρεπε να αντιμετωπιστεί στην ομάδα με την υψηλή δόση ήταν περίπου 20 ασθενείς. Δεδομένου ότι η δόση ηπαρίνης των 100 μονάδων/ΚΣΒ έναντι της δόσης των 50 μονάδων/ΚΣΒ μειώνει σημαντικά τις αποφράξεις της κερκιδικής αρτηρίας χωρίς να διακυβεύεται η ασφάλεια, η χορήγηση εντατικοποιημένων δόσεων αντιπηκτικής θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη σε ασθενείς που υποβάλλονται σε διακερκιδικές στεφανιογραφίες.