Πολιτιστική και οικονομική διπλωματία ως μορφές ήπιας δύναμης

Abstract

In this thesis, we will attempt to map the visible and invisible crisis of Greece by drawing from concepts and analytical tools from the fields of international relations, political science, communication, and culture. In turn, we present new assumptions of social behaviour that will lead the country to an exit from crisis by establishing a new moral order in a post-traumatic future. Repositioning Greece in the international system is a comprehensive process which starts from the individual and proceeds into the level of groups. These groups constantly complement each other via focusing on similarities and differences between their members. The unit of analysis is transferred on the individual, focusing on their attitudes and actions, the sum of which can both place and differentiate a state in the fields of economy and culture. In this context, reciprocity, which gradually works as a safety net from intrusion and establishment of strategies inspired by the spirit of exploitation and betrayal, only comes as a result of collaborative practices. The aim of the thesis’s survey is to connect individual practices with a rich nation brand. Overall, it attempts to measure the behavioural beliefs of Greeks regarding moral responsibility, collaborative collective action, and culture; it also attempts to measure Greeks’ views on public diplomacy and their country’s nation brand. The optimistic message this thesis brings is the apparent consensus of the majority of the sample in favor of an individual’s responsibility to act in a state of interdependence, thus producing added value or, in other words, a “rich” nation brand.

Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται μια προσπάθεια χαρτογράφησης της ορατής και της αόρατης κρίσης της Ελλάδας, αντλώντας από έννοιες και αναλυτικά εργαλεία των διεθνών σχέσεων, της πολιτικής επιστήμης, της επικοινωνίας και του πολιτισμού. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι νέες εκείνες παραδοχές κοινωνικής συμπεριφοράς, οι οποίες θα οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση με την εγκαθίδρυση μίας νέας ηθικής τάξης σε ένα μετατραυματικό μέλλον. Η επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα είναι μια συνολική διεργασία η όποια ξεκινά από το άτομο και μεταφέρεται σε επίπεδο συνόλων που διαρκώς αλληλοσυμπληρώνονται μέσω του εντοπισμού ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ των μελών τους. Το επίπεδο ανάλυσης μεταφέρεται στο άτομο, εστιάζοντας σε μεμονωμένες στάσεις και πράξεις, το άθροισμα των οποίων δύναται τόσο να τοποθετήσει όσο και να διαφοροποιήσει ένα κράτος στο επίπεδο της οικονομίας και του πολιτισμού. Σε αυτό το πλαίσιο η αμοιβαιότητα, που στην πορεία λειτουργεί και ως δίχτυ προστασίας από την εισβολή και εγκαθίδρυση άλλων στρατηγικών εμφορούμενων από το πνεύμα της εκμετάλλευσης και της προδοσίας, είναι παράγωγο συνεργατικών πρακτικών και μόνο. Σκοπός της έρευνας είναι η σύνδεση ατομικών πρακτικών με τον πλούτο του εθνικού σήματος. Η συνολική προσπάθεια αφορά στη μέτρηση των συμπεριφορικών πεποιθήσεων (behavioral beliefs) των Ελλήνων πολιτών όσον αφορά στις έννοιες της ηθικής της ευθύνης, της συνεργατικής συλλογικής δράσης και της κουλτούρας, αλλά και των αντιλήψεων τους σχετικά με τις έννοιες της δημόσιας διπλωματίας και του εθνικού σήματος της χώρας τους. Το αισιόδοξο μήνυμα που κομίζει η παρούσα έρευνα είναι η έκδηλη συναίνεση της πλειοψηφίας του δείγματος υπέρ της ευθύνης του ατόμου να προχωρά υπό καθεστώς αλληλεξάρτησης, παράγοντας έτσι προστιθέμενη αξία ή αλλιώς ένα «πλούσιο» εθνικό σήμα.