Ιδεολογικές και πολιτικές διαδρομές της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα (1974-1991)

Abstract

One of the aims of this thesis was to further investigate the widespread view that the far right of the metapolitefsi period (which is under examination) was a marginal phenomenon in the political life of the country, which is mainly due to its weak electoral presence. Therefore, beyond the decoding of its political, ideological and organizational characteristics, the research turned to broader sets in search of individual levels of influence of the far right. For this purpose, it focused on the possible ideological diffusion, channels and points of communication with distinct political spaces, such as the established right. At the same time, it attempted to identify, as far as possible on the basis of the available sources, the footholds it retained in the structures of the state apparatus as a result of the continuities of an authoritarian past. Furthermore, it sought to investigate the environment of the annual 'ceremonies of national remembrance', which, depending on the political context, offered a privileged field for the far right in terms of mobilising anti-communist memory and reviving a rhetoric that belonged to the post-civil war ideology of 'ethnikofrosyni' (or 'national conviction'). Finally, another parameter to which the research turned its attention concerns the element of 'continuity' that seems to characterise the historical course of the extreme right in Greece.

Ένας από τους στόχους της παρούσας διατριβής ήταν η περαιτέρω διερεύνηση της διαδεδομένης άποψης ότι η μεταπολιτευτική ακροδεξιά της περιόδου που εξετάζεται αποτέλεσε ένα περιθωριακό φαινόμενο στην πολιτική ζωή της χώρας, κάτι που αιτιολογείται κυρίως λόγω της ισχνής εκλογικής της παρουσίας. Ως εκ τούτου, πέρα από την αποκωδικοποίηση των πολιτικών, ιδεολογικών και οργανωτικών της χαρακτηριστικών, η έρευνα στράφηκε σε ευρύτερα σύνολα αναζητώντας επιμέρους επίπεδα επιρροής της άκρας Δεξιάς. Γι’ αυτόν το σκοπό εστίασε στις πιθανές ιδεολογικές ωσμώσεις, στους διαύλους και στα σημεία επικοινωνίας της με διακριτούς πολιτικούς χώρους, όπως η κατεστημένη Δεξιά. Παράλληλα, επιχείρησε να εντοπίσει, όσο αυτό ήταν δυνατό βάσει των διαθέσιμων πηγών, τα ερείσματα που διατηρούσε σε δομές του κρατικού μηχανισμού ως απόρροια των συνεχειών ενός αυταρχικού παρελθόντος. Επιπλέον, επιδίωξε να διερευνήσει το περιβάλλον των ετήσιων «τελετών εθνικής μνήμης», οι οποίες ανάλογα τη πολιτική συγκυρία προσφέρονταν ως ένα προνομιακό πεδίο για την άκρα Δεξιά αναφορικά με την κινητοποίηση της αντικομμουνιστικής μνήμης και την αναβίωση μιας ρητορικής που υπαγόταν στη μετεμφυλιακή ιδεολογία της «εθνικοφροσύνης». Τέλος, μια ακόμη παράμετρος στην οποία έστρεψε το ενδιαφέρον της η έρευνα αφορά το στοιχείο της «συνέχειας» που διαφαίνεται να χαρακτηρίζει ιστορικά την πορεία της άκρας Δεξιάς στην Ελλάδα.