Επίπεδα προφυλακτικών αντιβιοτικών στον οφθαλμικό βολβό και κλινική συσχέτιση αυτών σε χειρουργικούς ασθενείς

Abstract

Purpose: A prospective, randomized clinical trial was conducted to evaluate the concentration of ofloxa-cin in the aqueous humour (AqH) of patients suffering from dry eye disease (DED) after topical instillation. Materials and Method: Ninety-one (91) cataract patients scheduled for phacoemulsification were categorized into three groups according to DED severity. Group I (n = 17) was comprised of subjects without DED, patients in group II (n = 37) were evaluated as having non-severe DED, while group III (n = 37) consisted of patients suffering from severe DED. Preoperatively, patients received 4 drops of 0.3% of ofloxacin at 15 min intervals. One hour after the last instillation, aqueous samples were collected intraoperatively. Results: The median AqH concentration of ofloxacin in group I was 199.9 ng/mL (range 92.2–442.8 ng/mL), while in group II it was 530.5 ng/mL (range 283.7–1004.9 ng/mL), and 719.2 ng/mL (range 358.0–1512.4 ng/mL) in Group III, p < 0.001 (Kruskal-Wallis tests). Pairwise tests (two-tailed with Bonferroni post hoc corrections) between groups resulted in a p-value of 0.001 when group II was compared to group I and group III was compared to group I, and a p-value of 0.026 when group II was compared to group III. The severity of DED, across groups I, II, and III, and the levels of ofloxacin revealed a strong positive correlation (r = 0.639, p < 0.001). Conclusions: Ofloxacin concentration in the AqH after topical drop instillation may be affected by the degree of ocular surface inflammation in patients suffering from DED.

Σκοπός: Μια προοπτική, τυχαιοποιημένη κλινικο-εργαστηριακή μελέτη διεξήχθη για την αξιολόγηση της συγκέντρωσης της οφλοξασίνης στο υδατοειδές υγρό (YΥ) των ασθενών που πάσχουν από νόσο του ξηρού οφθαλμού (DED) έπειτα από τοπική ενστάλαξη κολλυρίου. Υλικά και Μέθοδος: Ενενήντα ένας (91) ασθενείς που έπασχαν από καταρράκτη και είχαν προγραμματιστεί για χει-ρουργείο φακοθρυψίας κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με τη σοβαρότητα της DED. Η ομάδα Ι (n = 17) αποτελούνταν από άτομα χωρίς DED, οι ασθενείς στην ομάδα II (n = 37) αξιολογήθηκαν ως έχοντες μη σοβαρή DED, ενώ η ομάδα III (n = 37) αποτελούνταν από ασθενείς που έπασχαν από σοβαρή DED. Προεγχειρητικά, οι ασθενείς έλαβαν 4 σταγόνες κολ-λυρίου οφλοξασίνης 0,3% σε διαστήματα 15 λεπτών. Μία ώρα μετά την τελευταία ενστάλαξη, τα δείγματα ΥΥ συλλέχθηκαν διεγχειρητικά. Αποτελέσματα: Η διάμεση τιμή της συγκέντρωσης της οφλοξασίνης στο ΥΥ στην ομάδα Ι ήταν 199,9 ng/mL (εύρος 92,2 – 442,8 ng/mL), ενώ στην ομάδα ΙΙ ήταν 530,5 ng/mL (εύρος 283,7 – 1004,9 ng/mL) και 719,2 ng/mL (εύρος 358,0 – 1512,4 ng/mL) στην Ομάδα ΙΙΙ, p < 0,001 (έλεγχος Kruskal-Wallis). Ο έλεγχος κατά ζεύγη (two-sided με post hoc διόρθωση Bonferroni) μεταξύ των ομά-δων κατάδειξε τιμή p = 0,001 όταν η ομάδα ΙΙ συγκρίθηκε με την ομάδα Ι και η ομάδα ΙΙΙ συ-γκρίθηκε με την ομάδα Ι, και τιμή p = 0,026 όταν η ομάδα ΙΙ συγκρίθηκε με την ομάδα ΙΙΙ. Η σο-βαρότητα της DED, στις ομάδες I, II και III, σε συνάρτηση με τα επίπεδα της οφλοξασίνης απο-κάλυψαν μια ισχυρή θετική συσχέτιση (r = 0,639, p < 0,001).Συμπεράσματα: Η συγκέντρωση της οφλοξασίνης στο ΥΥ έπειτα από τοπική ενστάλαξη κολλυρίου μπορεί να επηρεαστεί από το βαθμό φλεγμονής της οφθαλμικής επιφάνειας σε ασθενείς που πάσχουν από DED.