Digital media in Greece: a cyberconflict approach

Abstract

This project examines the influence of digital media on the contentious politics in Greece, as well as, the political economic sphere’s impact on the formation of the digital mediascape.The research concentrated on the parallel evolution of the (debt) crisis and the digital communications in Greece, by examining four different online media platforms and covering a seven-years period (2008; 2011-12; 2015). The research employed cyberconflict theory to situate online mediated conflict (sociopolitical and ethnoreligious cyberconflict) in a geosociopolitical and historical context, indicating the dynamic relation between the online media and the offline world. This research suggests the use of online data for the examination of cyberconflict and updates the framework, so to efficiently support the study of social media platforms. The research reflected the evolution of the sociopolitical debates and the political transformations emerged in the Greek crisis context (anti-/pro- austerity debate to the euro- vs-drachma/or grexit discussion, the anti-/pro-governmental debate, and the anti-/pro- European discourse). The pre-crisis era and discourse online, had already indicate the debates, which later, shaped the crisis discourse online and offline. Then, the SYRIZA network rides the mobilization wave of Aganaktismenoi, offering a platform and promising representation of all the included actors. During the referendum. polarization helped to the formation of less fluid identities online and offline, which further developed focusing on the division between the political Us and Them. In the crisis context, the internet used a magnifying glass, pointing out conflict, opposition and supporting polarization

Αυτή η έρευνα εξετάζει την επιρροή των ψηφιακών μέσων στην επίμαχη πολιτική περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα, καθώς και τον αντίκτυπο της πολιτικοοικονομικής σφαίρας στη διαμόρφωση του χώρου των ψηφιακών μέσων. Η μελέτη επικεντρώθηκε στην παράλληλη εξέλιξη της κρίσης (χρέους) και των ψηφιακών επικοινωνιών στην Ελλάδα, εστιάζοντας σε τέσσερις διαφορετικές ψηφιακές πλατφόρμες μέσων και καλύπτει μια περίοδο επτά ετών (2008, 2011-12, 2015). Η έρευνα χρησιμοποίησε τη θεωρία της κυβερνοσύγκρουσης (Cyberconflict) για να τοποθετήσει τις διαδικτυακές διαμεσολαβούμενες συγκρούσεις (κοινωνικοπολιτική και εθνοθρησκευτική κυβερνοσύγκρουση) σε ένα γεωκοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο, υποδεικνύοντας τη δυναμική σχέση μεταξύ των διαδικτυακών μέσων και του εκτός διαδικτυου κόσμου. Αυτή η έρευνα προτείνει τη χρήση διαδικτυακών δεδομένων για την εξέταση της κυβερνοσύγκρουσης και ενημερώνει αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, ώστε να υποστηρίξει αποτελεσματικά τη μελέτη των πλατφορμών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η έρευνα αντανακλά την εξέλιξη των κοινωνικοπολιτικών συζητήσεων και τους πολιτικούς μετασχηματισμούς που προέκυψαν στο πλαίσιο της ελληνικής κρίσης (συζήτηση κατά/προς λιτότητας, συζήτηση ευρώ εναντίον δραχμής/ή grexit, αντι-/φιλοκυβερνητική συζήτηση και αντι-/φιλοευρωπαϊκός λόγος). Όπως προκύπτει από την ανάλυση, η προ κρίσης εποχή και ο διαδικτυακός λόγος, είχαν ήδη υποδείξει τα ζητήματα, τα οποία αργότερα διαμόρφωσαν τον λόγο της κρίσης online και offline. Στη συνέχεια, το δίκτυο του ΣΥΡΙΖΑ αφομοιώνει το κύμα κινητοποίησης των Αγανακτισμένων, προσφέροντας μια ευρύτερη πλατφόρμα και μια πολλά υποσχόμενη εκπροσώπηση όλων των συμμετεχόντων. Η πόλωση βοήθησε στο σχηματισμό λιγότερο ρευστών ταυτοτήτων online και offline, οι οποίες αναπτύχθηκαν περαιτέρω εστιάζοντας στη διαίρεση μεταξύ των πολιτικών Εμείς και Αυτοί. Στο πλαίσιο της κρίσης, το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε ως μεγεθυντικός φακός, επισημαίνοντας τη σύγκρουση, την αντίθεση και υποστηρίζοντας την πόλωση. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, πράγματι, η χρήση των ψηφιακών μέσων υποστήριξε την ανάπτυξη συλλογικής δράσης και εναλλακτικών δομών κινητοποιήσεων, καθώς και πολιτικού λόγου, αμφισβητώντας τόσο τα κυρίαρχα μέσα όσο και τις παραδοσιακές πολιτικές δομές. Ωστόσο, ο διαδικτυακός λόγος των μέσων ενημέρωσης δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα, αλλά αντίθετα είχε ως αποτέλεσμα τον κατακερματισμό. Συνολικά, τα διαδικτυακά μέσα αναπαρήγαγαν την ήδη υπάρχουσα πόλωση και τις ιστορικές συνέχειες και περιορισμούς.