Μελέτη της μηχανικής της αναπνοής σε καλοήθεις στενώσεις των μεγάλων αεραγωγών

Abstract

Background: Benign upper airways stenosis may relapse after initial management. Objectives: This study aimed to assess the value of dyspnea and spirometry in detecting relapse of stenosis in patients with benign upper airways stenosis, with the majority of patients presenting with post-intubation/post-tracheostomy tracheal stenosis. Methods: Patients with benign tracheal stenosis were evaluated following initial management, at regular follow-up and emergency visits, with the Medical Research Council (MRC) dyspnea scale, spirometry and flexible bronchoscopy. Patient visits were categorized and compared, in terms of change in clinical and functional parameters, in 2 groups: visits with relapse (case group) and visits with no relapse (control group). The ability of the MRC dyspnea scale and spirometry to predict relapse was evaluated. Results: Thirty-five patients with benign tracheal stenosis were included. Mean follow-up duration was 3.2 years (standard deviation = 3.3). Spirometry data were analyzed from 43 relapse visits (23 patients) versus 90 non-relapse visits. The MRC dyspnea score and most spirometric indices were associated with relapse. In the analysis with receiver operating characteristic (ROC) curves, forced expiratory volume in the first second (FEV1), forced expiratory flow when 25% of forced vital capacity has been expired (FEF25%), peak expiratory flow (PEF) and total peak flow (TPF, TPF = PEF + |PIF|) were superior to the MRC dyspnea score in predicting relapse. Among spirometric indices, >10.8% of PEF reduction has been a very sensitive and specific marker. Conclusions: This study supports the role of dyspnea and spirometry in monitoring benign upper airways stenosis, with spirometry predicting relapse even in clinically stable patients. PEF being a very sensitive index has the additional advantage of being assessed by a portable peak flow meter and could potentially be used for remote monitoring (telemedicine).

Πλαίσιο: Οι καλοήθεις στενώσεις των μεγάλων αεραγωγών μπορεί να υποτροπιάσουν μετά την αρχική αντιμετώπιση. Στόχοι: Αυτή η μελέτη είχε σαν στόχο να εκτιμήσει την αξία της δύσπνοιας και της σπιρομέτρησης στην αναγνώριση υποτροπής της στένωσης σε ασθενείς με καλοήθη στένωση στους μεγάλους αεραγωγούς, στην πλειοψηφία τους ασθενείς με μετά διασωλήνωση/τραχειοστομία στένωση της τραχείας. Μέθοδοι: Ασθενείς με καλοήθη στένωση τραχείας εκτιμήθηκαν μετά την αρχική αντιμετώπισή τους, σε προγραμματισμένες και σε επείγουσες επισκέψεις, με την Medical Research Council (MRC) κλίμακα δύσπνοιας, με σπιρομέτρηση και με εύκαμπτη βρογχοσκόπηση. Οι επισκέψεις των ασθενών κατατάχθηκαν και συγκρίθηκαν, ως προς τη μεταβολή των κλινικών και λειτουργικών παραμέτρων, σε 2 ομάδες: επισκέψεις με υποτροπή (case group) και επισκέψεις χωρίς υποτροπή (control group). Εκτιμήθηκαν η ικανότητα της MRC κλίμακας δύσπνοιας και της σπιρομέτρησης για την πρόβλεψη της υποτροπής. Αποτελέσματα: Συμπεριελήφθησαν τριάντα πέντε ασθενείς με καλοήθη στένωση τραχείας. Η μέση διάρκεια παρακολούθησης ήταν 3,2 χρόνια (τυπική απόκλιση = 3,3). Αναλύθηκαν τα δεδομένα από 43 επισκέψεις με υποτροπή (23 ασθενείς) έναντι 90 επισκέψεων χωρίς υποτροπή. Ο βαθμός δύσπνοιας στην MRC κλίμακα και οι περισσότεροι σπιρομετρικοί δείκτες σχετίζονταν με την υποτροπή. Στην ανάλυση με καμπύλες λειτουργικού χαρακτηριστικού δέκτη (ROC), ο βίαια εκπνεόμενος όγκος στο 1ο δευτερόλεπτο (FEV1), η βίαια εκπνεόμενη ροή μετά την εκπνοή του 25% της βίαιης ζωτικής χωρητικότητας (FEF25%), η μέγιστη εκπνευστική ροή (PEF) και το άθροισμα των μέγιστων ροών (TPF, TPF = PEF + |PIF|) ήταν ανώτεροι του βαθμού δύσπνοιας στην MRC κλίμακα για την πρόβλεψη της υποτροπής. Μεταξύ των σπιρομετρικών δεικτών, η μείωση της PEF κατά >10,8% ήταν πολύ ευαίσθητος και ειδικός δείκτης. Συμπεράσματα: Αυτή η μελέτη υποστηρίζει το ρόλο της δύσπνοιας και της σπιρομέτρησης στην παρακολούθηση της καλοήθους στένωσης των μεγάλων αεραγωγών, με τη σπιρομέτρηση να έχει τη δυνατότητα να προβλέπει την υποτροπή ακόμα και σε κλινικά σταθερούς ασθενείς. Η PEF ούσα ένας πολύ ευαίσθητος δείκτης έχει το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι μπορεί να εκτιμηθεί με ένα φορητό ροόμετρο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εξ αποστάσεως παρακολούθηση (τηλεϊατρική).