Μετεγχειρητική παρακολούθηση μορφολογίας διηθητικής φυσαλίδας σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε τραμπεκουλεκτομία

Abstract

Purpose: The aim of this study was to determine whether glaucoma patients after trabeculectomy could benefit more from subconjunctival injections of bevacizumab than 5-FU or placebo.Methods and results: Fifty-one eyes of 51 patients were recruited for primary MMC (0.2 mg/mL for 1 min) augmented trabeculectomy. 17 patients were randomly assigned to receive 1.25 mg (0.05 mL) of bevacizumab augmentation, 21 patients were assigned to receive 0.1 mL of 50 mg/mL 5-FU and 13 patients were assigned to a control group receiving a normal saline injection as a placebo. Initial recruitment included 58 patients, but seven patients had to be excluded from the study for various reasons. Postoperative follow up of IOP and bleb characteristics was carried out at 1 day, 1 week,3 weeks, 6 weeks, 6 months and 1 year after surgery. All analyses where carried out by two masked clinicians. IOP reduction was statistically significant (p < 0.05) across all three groups between baseline visit and final 1-year postoperative visit. There was no significant difference of the final average IOP val- ues between the three groups. Bleb evaluation was made using the Moorfields bleb grading system (MBGS) after 1 year follow up. Central bleb area was statistically greater in the Bevacizumab group when compared with the 5-FU group but not with the placebo group. The vascularity of the central bleb was significantly different between the groups with the Bevacizumab group showing the least vascularity. Vascularity of the peripheral bleb was also decreased in the Bevacizumab group when com- pared with the placebo group but not with the 5-FU group.Conclusion: The 12-month IOP results showed no significant differences between the groups of patients after Bevacizumab, 5-FU or placebo to augment primary MMC enhanced trabeculectomy. However, by the analysis of bleb morphology there was a significant difference in terms of central bleb area and vascularity.

Σκοπός: O σκοπός της μελέτης ήταν να καθοριστεί κατά πόσο οι γλαυκωματικοί ασθενείς μετά την τραμπεκουλεκτομή μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο από ενέσεις Bevacizumab υπό τον επιπεφυκότα απ΄ότι με 5-FU ή placebo.Μέθοδοι και αποτελέσματα: 51 οφθαλμοί 51 ασθενών υποβλήθηκαν σε ενισχυμένη με MMC (0,2mg/ml για 1 λεπτό) τραμπεκουλεκτομή. 17 ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν με τυχαίο τρόπο να λάβουν ενίσχυση με 1.25mg (0,05ml) Bevacizumab, 21 ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν να λάβουν 0,1ml 50mg/ml 5-FU και 13 ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν σε μία ομάδα ελέγχου λαμβάνοντας ένεση φυσιολογικού ορού εικονικά. Αρχικά συμπεριλήφθηκαν 58 ασθενείς αλλά επτά ασθενείς αποκλείστηκαν από τη μελέτη για διάφορους λόγους. Η μετεγχειρητική παρακολούθηση της ενδοφθάλμιας πίεσης και των χαρακτηριστικών της διηθητικής φυσαλίδας διεξαγόταν την 1η ημέρα, την 1η εβδομάδα, την 3η εβδομάδα, την 6η εβδομάδα, τον 6ο μήνα και τον 1ο χρόνο μετά την επέμβαση. Όλες οι αναλύσεις γινόταν από δύο ανώνυμους τεχνικούς. Η μείωση της ΕΟΠ σε όλες τις ομάδες ήταν στατιστικά σημαντική (p<0.05) μεταξύ της αρχικής επίσκεψης και της τελικής μετεγχειρητικής επίσκεψης 1 χρόνο μετά την επέμβαση. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην τελική μέση τιμή της ΕΟΠ μεταξύ των τριών ομάδων. Η εκτίμηση της διηθητικής φυσαλίδας έγινε χρησιμοποιώντας το κατά Moorfields σύστημα βαθμονόμησης της φυσαλίδας (ΜBGS-Moorfileds Bleb Grading System). Η κεντρική περιοχή της φυσαλίδας ήταν στατιστικά μεγαλύτερη στην ομάδα του Βevacizumab σε σύγκριση με την ομάδα 5-FU αλλά όχι με την ομάδα ελέγχου. Η αγγείωση της κεντρικής φυσαλίδας ήταν σημαντικά διαφορετική ανάμεσα στις ομάδες με την ομάδα του Bevacizumab να παρουσιάζει τη λιγότερη αγγείωση. Η αγγείωση της περιφερικής φυσαλίδας ήταν επίσης μειωμένη στην ομάδα του Bevacizumab σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου αλλά όχι με την ομάδα 5-FU.Συμπέρασμα: Μετά από 12 μήνες παρακολούθησης δεν καταγράφηκαν σημαντικές διαφορές στα αποτελέσματα της ΕΟΠ ανάμεσα στις ομάδες ασθενών που έλαβαν Bevacizumab, 5-FU ή Placebo για την βελτίωση της ενισχυμένης με ΜΜC τραμπεκουλεκτομής. Παρολ’αυτά, αναλύοντας την μορφολογία της φυσαλίδας υπήρχε σημαντική διαφορά στην έκταση και την αγγείωση της κεντρικής περιοχής της φυσαλίδας