Εκτίμηση φλεγμονώδους φορτίου, ενδοθηλιακής και καρδιακής λειτουργίας πριν και μετά από χειρουργική και φαρμακευτική παρέμβαση σε ασθενείς με ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις εντερικές νόσους

Abstract

Sixty inflammatory bowel disease (IBD) patients (45 Crohn disease and 15 ulcerative colitis, 40 ± 13 years, 53% male) were examined at baseline and 4 months after intervention (surgical (35 patients) or anti-TNFa treatment (25 patients)). IBD severity, using Mayo score, Harvey–Bradshaw Index (HBI) and biomarkers, was correlated with cardiovascular markers. At baseline, the disease severity, the white blood cells (WBC) values and the reducing power (RP) were significantly correlated with the aortic pulse wave velocity (PWV) (r = 0.4, r = 0.44 and r = 0.48, p < 0.05) and the lateral mitral E’ velocity (r = 0.35, p < 0.05 and r = 0.3, p < 0.05). Four months after intervention, there was a reduction of WBC (1962.8/mm3 ± 0.425/mm3, p < 0.001), C- reactive protein (CRP) (8.1 mg/L ± 1.7 mg/L, p < 0.001), malondialdehyde (MDA) (0.81 nmol/mg ± 0.37, p < 0.05) and glycocalyx perfused boundary region (PBR 5-25) (0.24 μm ± 0.05 μm, p < 0.01). Moreover, the brachial flow mediated dilatation (FMD), the coronary flow reserve (CFR) and the left ventricle global longitudinal strain (LV GLS) were significantly improved for both groups (4.5% ± 0.9%, 0.55 ± 0.08, 1.4% ± 0.35%, p < 0.01), while a more significant improvement of PWV/GLS was noticed in the anti-TNFa group. IBD severity is associated with vascular endothelial, cardiac diastolic, and coronary microcirculatory dysfunction. The systemic inflammatory inhibition and the local surgical intervention lead to significant improvement in endothelial function, coronary microcirculation and myocardial deformation.

Εξήντα ασθενείς με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΙΦΝΕ) (45 με νόσο του Crohn και 15 με ελκώδη κολίτιδα, 40 ± 13 έτη, 53% άρρενες) εξετάσθηκαν σε επίπεδο baseline και 4 μήνες μετά την παρέμβαση [χειρουργική (35 ασθενείς) η θεραπεία με anti-TNFa (25 ασθενείς)]. Η σοβαρότητα της ΙΦΝΕ, συσχετίσθηκε με τους καρδιαγγειακούς δείκτες, με χρήση του Mayo score, του Harvey–Bradshaw Index (HBI) και των βιοδεικτών. Στην αξιολόγηση προ της παρέμβασης (baseline), η σοβαρότητα της ασθένειας, οι τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων και ο βαθμός οξειδωτικού στρες συσχετίσθηκαν σημαντικά με την ταχύτητα του σφυγμικού κύματος της αορτής [aortic pulse wave velocity (PWV)] (r = 0.4, r = 0.44 and r = 0.48, p < 0.05) και την ταχύτητα του κύματος Ε του πλάγιου μιτροειδικού δακτυλίου (lateral mitral E’ velocity) (r = 0.35, p < 0.05 and r = 0.3, p < 0.05). Τέσσερις μήνες μετά την παρέμβαση, υπήρχε μία μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων (1962.8/mm3 ± 0.425/mm3, p < 0.001), της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) (8.1 mg/L ± 1.7 mg/L, p < 0.001), της μαλονδιαλδεύδης (MDA) (0.81 nmol/mg ± 0.37, p < 0.05) και του πάχους του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα (PBR 5-25) (0.24 μm ± 0.05 μm, p < 0.01). Επιπλέον, η βραχιόνιος ενδοθηλιοεξαρτώμενη αγγειοδιαστολή (FMD), η στεφανιαία εφεδρεία ροής (CFR) και η ολική επιμήκης παραμόρφωση της αριστερής κοιλίας (LV GLS) βελτιώθηκαν σημαντικά και για τις δύο ομάδες (4.5% ± 0.9%, 0.55 ± 0.08, 1.4% ± 0.35%, p < 0.01), ενώ μία στατιστικά σημαντικότερη βελτίωση του PWV/GLS παρατηρήθηκε στην ομάδα που έλαβε anti-TNFa παράγοντα. Η σοβαρότητα της ΙΦΝΕ συσχετίζεται με αγγειακή ενδοθηλιακή, καρδιακή διαστολική και στεφανιαία μικροκυκλοφορική δυσλειτουργία. Η συστηματική αναστολή της φλεγμονής καθώς και η τοπική χειρουργική παρέμβαση οδηγούν σε σημαντική βελτίωση ως προς την ενδοθηλιακή λειτουργία, τη στεφανιαία μικροκυκλοφορία και την παραμόρφωση του μυοκαρδίου.