Μελέτη έκφρασης γενετικών πολυμορφισμών που συνδέονται με μεταβολές της οστικής πυκνότητας σε ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα

Abstract

Multiple myeloma (MM) represents one of the most common hematological malignancy, accounting for 10 %of all hematologic malignancies and 1% of all cancers [1]. In 2018, 48,300 adults were estimated to be newly diagnosed with MM (NDMM), and 30 900 have died from the disease [2]. The median age at diagnosis is 65 years. Less than 3% of patients are diagnosed before the age of 40. One of MM hallmarks is osteolytic bone disease due to an elevated function of osteoclasts which is not accompanied by effective osteoblast function[3]. Osteolytic lesions are detected in 70–80% of patients at diagnosis and increase the risk for skeletal-related events (SREs: pathologic fractures, spinal cord compression (SCC), requirement for surgery or palliative radiotherapy to bone). SREs have a profound impact on the quality of life (QoL) and survival of MM patients and affect both clinical and economic aspects of their lifeContemporary information is sparse on the frequency of skeletal-related events (SREs) in multiple myeloma (MM) patients at a population-based level in the era of novel agents. In this context, we conducted this single-center, prospective, observational study to determine the incidence of SREs among newly diagnosed MMs (NDMM) and to explore the possible correlations with disease characteristics, imaging finding, and patient prognosis. A total of 370 patients with available baseline MRIs were included. Among them, 208 (56%) presented with at least one SRE at diagnosis. Fractures were the most common reported SREs (48%). The incidence of SREs at diagnosis was higher in patients with osteolytic lesions, abnormal MRI pattern, hypercalcemia, and at least 60% bone marrow infiltration by plasma cells. Importantly, the patients with normal MRI pattern, who did not present with SREs at diagnosis, had statistically significant improved median OS in comparison with the patients who had abnormal MRI patterns and/or the presence of SREs at diagnosis (9.3 vs. 6.6 years, p = 0.048). Our data, which represent one of a few systematic reports on the incidence and characteristics of SREs in the era of novel agents, was indicative of a high incidence of SREs at the time of MM diagnosis. Early detection of myeloma bone disease and tailored patient management are essential to optimize patient outcomes.

Το Πολλαπλό Μυέλωμα (ΠΜ) αποτελεί μία από τις συχνότερες κακοήθειες. Αντιστοιχεί στο 10% των αιματολογικών και στο 1% του συνόλου των κακοηθειών [1]. Το 2018, οι νέες διαγνώσεις ήταν 48.300 ενώ 30.900 άτομα υπολογίστηκε ότι πέθαναν από τη νόσο [2]. Η διάμεση ηλικία κατά τη διάγνωση είναι τα 65 έτη. Λιγότερο από το 3% των ασθενών διαγιγνώσκονται πριν από την ηλικία των 40 ετών. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ΠΜ είναι η οστική νόσος, η οποία προκύπτει ως αποτέλεσμα αυξημένης λειτουργίας των οστεοκλαστών η οποία δεν συνοδεύεται από αποτελεσματική λειτουργία των οστεοβλαστών[3]. Οστεολυτικές βλάβες ανιχνεύονται στο 70-80% των ασθενών κατά τη διάγνωση και αυξάνουν τον κίνδυνο για σκελετικά συμβάντα (SREs: παθολογικά κατάγματα, συμπίεση νωτιαίου μυελού (SCC), απαίτηση για χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία στα οστά). Τα SRE έχουν αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής (QoL) και την επιβίωση των ασθενών με ΠΜ και επηρεάζουν τόσο την κλινική εικόνα όσο και τις οικονομικές πτυχές της ζωής τουςΟι πληροφορίες αναφορικά με τη συχνότητα των σκελετικών συμβάντων (SREs) σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα (ΠΜ) στην εποχή των νεότερων παραγόντων είναι πολύ περιορισμένες. Για το λόγο αυτό, πραγματοποιήσαμε αυτήν την μονοκεντρική, προοπτική, μελέτη παρατήρησης για να προσδιορίσουμε την επίπτωση των SREs μεταξύ των νεοδιαγνωσθέντων ασθενών με ΠΜ και για τη διερεύνηση των πιθανών συσχετίσεων με τα χαρακτηριστικά της νόσου, απεικονιστικά ευρήματα και πρόγνωση των ασθενών. Έλαβαν μέρος συνολικά 370 ασθενείς. Μεταξύ αυτών, 208 (56%) παρουσίασαν τουλάχιστον ένα SRE στο διάγνωση. Τα κατάγματα ήταν τα πιο συχνά αναφερόμενα SRE (48%). Η συχνότητα εμφάνισης SRE κατά τη διάγνωση ήταν υψηλότερη σε ασθενείς με οστεολυτικές βλάβες, παθολογικό πρότυπο μαγνητικής τομογραφίας, υπερασβεστιαιμία και δίηθηση μυελού μεγαλύτερη από 60%. Σημαντικό εύρημα της παρούσας μελέτης αποτελεί το γεγονός ότι οι ασθενείς με φυσιολογικό πρότυπο μαγνητικής τομογραφίας και απουσία σκελετικών συμβαμάτων κατά τη διάγνωση, είχαν στατιστικά σημαντικά βελτιωμένη διάμεση συνολική επιβίωση (OS) σε σύγκριση με τους ασθενείς που είχαν παθολογικά πρότυπα μαγνητικής τομογραφίας ή/και παρουσία SRE κατά τη διάγνωση (9,3 vs. 6,6 έτη, p = 0,048). Τα δεδομένα μας, τα οποία αντιπροσωπεύουν μία από τις λίγες συστηματικές αναφορές για τη συχνότητα και χαρακτηριστικά των SREs στην εποχή των νεότερων παραγόντων, ανέδειξαν υψηλή συχνότητα εμφάνισης SRE κατά τη διάγνωση. Η έγκαιρη ανίχνευση της οστικής νόσου και η εξατομικευμένη διαχείριση του ασθενούς είναι απαραίτητα για τη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων.