Το επίθετο στον Απόστολο Παύλο: μορφολογία, σημασιολογία και ερμηνευτική λειτουργία του επιθέτου στα Παύλεια κείμενα

Abstract

The doctoral dissertation attempts to study the function of the adjective within the pauline corpus of the New Testament with an interpretive tool of one of the branches of Linguistics, that of Morphology. Initially, the morphological examination of the constructed adjectives of the corpus is attempted. All adjectives are recorded and classified according to their morphological construction. The neologisms of the corpus are sought from all the constructed adjectives and the morphology and semantics of each neologism is described. This analysis is used in the interpretation of neologisms to shed light on interpretive issues through their linguistic nature, to prove the use of Morphology as an interpretive tool of the biblical text. The conclusion that emerges from this study relates to the varied use of adjectives as linguistic means of expressing the apostle's theological thought. Examples of adjectives that are identifiers of persons (of Christ, of the apostle, of the bishops, of the people of the end times, of the believers, of some groups acting contrary to the apostles, of people in general), of things (of the Bible, of gifts, of certain meanings) are analyzed as well as adjectives that are indicative of relationships. Quantitative and qualitative analysis of adjectives is attempted using the methods of Computational Linguistics. The frequency list is presented and based on the data it offers, an interpretation and study of adjectives is attempted, while at the same time their overall examination is attempted based on their semantic characteristics (metaphor, emphasis, neology), to understand the way in which the adjective contributed to the formation of the theological discourse of the apostle. Finally, the way of creating the electronic dictionary of pauline adjectives is presented and its lexicographical principles are described.

H διδακτορική διατριβή επιχειρεί να μελετήσει τη λειτουργία του επίθετου μέσα στο παύλειο corpus της Καινής Διαθήκης με ερμηνευτικό εργαλείο έναν από τους κλάδους της Γλωσσολογίας, αυτόν της Μορφολογίας. Αρχικά, επιχειρείται η μορφολογική εξέταση των κατασκευασμένων επιθέτων του corpus. Καταγράφονται όλα τα επίθετα και ταξινομούνται με κριτήριο την μορφολογική τους κατασκευή. Από το σύνολο των κατασκευασμένων επιθέτων αναζητούνται οι νεολογισμοί του corpus και περιγράφεται ειδικώς η μορφολογία και η σημασιολογία κάθε νεολογισμού. Η ανάλυση αυτή αξιοποιείται στην ερμηνεία των νεολογισμών με σκοπό να φωτίσει ερμηνευτικά ζητήματα μέσω της γλωσσικής τους φύσης. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την εν λόγω μελέτη σχετίζεται με την πολυποίκιλη χρήση των επιθέτων ως γλωσσικών μέσων έκφρασης της θεολογικής σκέψης του αποστόλου. Αναλύονται παραδείγματα επιθέτων που είναι προσδιοριστικά προσώπων (του Χριστού, του αποστόλου, των επισκόπων, των ανθρώπων των έσχατων χρόνων, των πιστών, κάποιων ομάδων με δράση αντίθετη των αποστόλων, των ανθρώπων γενικά), πραγμάτων (της Γραφής, των χαρισμάτων, κάποιων εννοιών) και επίθετα που είναι δηλωτικά σχέσεων. Επιχειρείται η ποσοτική και ποιοτική ανάλυση των επιθέτων με εργαλείο τις μεθόδους της Υπολογιστικής Γλωσσολογίας. Παρουσιάζεται ο κατάλογος συχνότητας και με βάση τα δεδομένα που προσφέρει επιχειρείται μία ερμηνεία και μελέτη των επιθέτων, ενώ παράλληλα επιχειρείται η συνολική εξέτασή τους με κριτήριο τα σημασιολογικά χαρακτηριστικά τους (μεταφορά, επίταση, νεολογία). Με την ανάλυση αυτή κατανοείται ο τρόπος με τον οποίο το επίθετο συνέβαλε στη διαμόρφωση του θεολογικού λόγου του αποστόλου. Τέλος, παρουσιάζεται ο τρόπος δημιουργίας του ηλεκτρονικού λεξικού των παύλειων επιθέτων και περιγράφονται οι λεξικογραφικές αρχές του.