Στρατηγικές επικοινωνίας στη Ναυτιλία σε περιόδους κρίσεων: συλλογική οργάνωση του εφοπλισμού και δημόσια εικόνα στην πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο της Ελλάδας

Abstract

Nowadays, the public image of the Greek shipping industry and the reasons that have led interest groups and associations' leaders to reconsider their communication strategies, especially in times of crisis, concern both the business and the scientific communities. This dissertation explores and analyses the communication strategy designed and adopted by associations representing Greek shipowners' interests during the early post-military junta years, also known as the early Metapolitefsis era, in Greece. Although this period (1975-1981) remains vivid in the collective memory of the Greek shipping community, it is relatively unexplored in terms of the ship-owning community's relations with the state and the public relations strategies developed to improve collectively the channels of communication of the ship-owning community with the Greek government, the international shipping community, and the media.

Η δημόσια εικόνα της ελληνικής ναυτιλίας αλλά και οι λόγοι που οδηγούν φορείς εκπροσώπησης επαγγελματικών συμφερόντων ή εργοδοτών να επανεξετάζουν τις στρατηγικές τους, συντεταγμένα και συλλογικά, ειδικά σε περιόδους κρίσεων, απασχολούν έντονα και συστηματικά τόσο την επιχειρηματική όσο και την επιστημονική κοινότητα. H παρούσα διατριβή πραγματεύεται τη στρατηγική επικοινωνίας που σχεδίασε και υιοθέτησε το συλλογικό όργανο εκπροσώπησης του ελληνικού εφοπλισμού κατά την πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο (1975-1981). Η συγκεκριμένη περίοδος, αν και παραμένει ανεξίτηλη στη συλλογική μνήμη της ναυτιλιακής κοινότητας, αποτελεί μια σχετικά ανεξερεύνητη εποχή τόσο για τις σχέσεις του ελληνικού εφοπλισμού με το κράτος όσο και για τη στρατηγική επικοινωνίας που αναπτύχθηκε προκειμένου να βελτιωθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με την ελληνική κυβέρνηση, την ελληνική και διεθνή ναυτεργασία αλλά και τα ΜΜΕ. Η δεκαετία 1970-1980 είναι, εξάλλου, διεθνώς συνυφασμένη με μια εποχή συστηματικής οργάνωσης και ανάπτυξης επαγγελματικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων και θεσμικών φορέων εκπροσώπησης οικονομικών συμφερόντων. Είναι επίσης μια εποχή όπου οι κοινωνίες, ειδικά στην Ευρώπη, απαιτούσαν από τις βιομηχανίες τους μεγαλύτερη εξωστρέφεια, διαφάνεια και κοινωνική υπευθυνότητα.