Ανίχνευση υποκειμένου οργανικού υποστρώματος σε ασθενείς με κοιλιακές αρρυθμίες: ο ρόλος της μαγνητικής τομογραφίας

Abstract

Routine diagnostic work-up does not identify structural abnormalities in a substantial proportion of patients with idiopathic ventricular arrhythmias. Myocardial strain is a more sensitive index of myocardial performance than ejection fraction. We investigated the added value of Cardiac Magnetic Resonance (CMR) imaging including feature-tracking myocardial strain (FT-CMR) in patients with frequent ventricular arrhythmias and structurally normal hearts. This was a single-centre, prospective study in patients with frequent premature ventricular contractions (PVCs ≥ 500/24h) and/or non-sustained ventricular tachycardia (NSVT), normal findings on echocardiography and no coronary artery disease. Seventy-two patients (mean age 46 ± 16 years; 53% females) and 72 matched healthy control subjects were included in the study. CMR provided an additional diagnostic yield in 54.2% of patients. The most prevalent diagnosis was previous myocarditis (23.6%), followed by possible PVC-related cardiomyopathy (20.8%), non-ischaemic cardiomyopathy (8.3%), and ischaemic heart disease (1.4%). Predictors of abnormal CMR findings were male gender, age and PVCs/NSVT non-outflow tract related or with multiple morphologies. Patients with ventricular arrhythmias had impaired peak left ventricular global radial strain (GRS) compared with controls (28.88% [IQR: 25.87% to 33.97%] vs. 36.65% [IQR: 33.19% to 40.2%], p < 0.001) and global circumferential strain (GCS p < 0.001) (-17.66% [IQR: -19.62% to -16.23%] vs. -20.66% [IQR: -21.72% to -19.6%], p < 0,001). Patients with a low GRS (<29.91%) had 5-fold higher odds of having VAs. In conclusion, CMR reveals structural abnormalities and impaired myocardial strain in a significant proportion of patients with frequent idiopathic ventricular arrhythmias. Male gender, age and non-outflow tract PVC origin can be clinical indicators for CMR referral.

Οι συνήθεις απεικονιστικές μεθόδοι αδυνατούν να αναγνώρισουν δομικές ανωμαλίες σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών με ιδιοπαθείς κοιλιακές αρρυθμίες. Η μυοκαρδιακή παραμόρφωση έχει αναδειχθεί ως ανώτερος δείκτης της συστολικής απόδοσης σε σχέση με το κλάσμα εξώθησης. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η εκτίμηση της διαγνωστικής αξίας της Μαγνητικής Τομογραφίας Καρδιάς (ΜΤΚ), συμπεριλαμβανομένης της μυοκαρδιακής παραμόρφωσης με την τεχνική feature-tracking σε ασθενείς με συχνές κοιλιακές αρρυθμίες και φυσιολογικές δομικά καρδιές. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 72 ασθενείς (μέση ηλικία 46 ± 16 έτη, 53% γυναίκες) με συχνά πρώιμα κοιλιακά συμπλέγματα (ΠΚΣ ≥ 500/24ωρο) και/ή μη εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία, φυσιολογικό υπερηχοκαρδιογράφημα και αρνητική μελέτη για στεφανιαία νόσο, καθώς και 72 υγιείς εθελοντές. Η ΜΤΚ παρείχε επιπλέον διαγνωστική αξία στο 54,2% των ασθενών. Η συχνότερη διάγνωση ήταν η προηγούμενη μυοκαρδίτιδα (23,6%), ακολουθούμενη από μυοκαρδιοπάθεια προκαλούμενη από ΠΚΣ (20,8%), μη ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια (8,3%), και ισχαιμική καρδιακή νόσος (1,4%). Το αρσενικό φύλο, η μεγαλύτερη ηλικία και η προέλευση της κοιλιακής αρρυθμίας εκτός των χώρων εξόδου των κοιλιών ή αρρυθμίες με πολλαπλές μορφολογίες, αποτελούσαν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες παθολογικών ευρημάτων στη ΜΤΚ. Σε σχέση με τους υγιείς εθελοντές, οι ασθενείς με κοιλιακές αρρυθμίες είχαν επηρεασμένη μέγιστη συνολική ακτινική παραμόρφωση (GRS) (28,88% [IQR: 25,87% έως 33,97%] έναντι 36,65% [IQR: 33,19% έως 40.,2%], p < 0,001) και μέγιστη συνολική κυκλοτερή παραμόρφωση (GCS) της αριστερής κοιλίας (-17,73% [IQR: -19,8% έως -16,33%] έναντι -20,66% [IQR: -21,72% έως -19,6%], p < 0,001). Οι ασθενείς με χαμηλότερο GRS (<29,91%) είχαν 5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πάσχουν από κοιλιακές αρρυθμίες. Συμπεραίνουμε ότι η ΜΤΚ αποκαλύπτει υποκείμενο οργανικό υπόστρωμα και επηρεασμένη μυοκαρδιακή παραμόρφωση σε έναν σημαντικό αριθμό ασθενών με ιδιοπαθείς κοιλιακές αρρυθμίες. Το αρσενικό φύλο, η μεγαλύτερη ηλικία και η προέλευση της κοιλιακής αρρυθμίας εκτός των χώρων εξόδου των κοιλιών, μπορεί να αποτελέσουν κλινικά κριτήρια για παραπομπή για ΜΤΚ.