Ποσοτική και ποιοτική αξιολόγηση των παραμέτρων της μικρογραφικής Χειρουργικής κατά Mohs

Abstract

Background: Mohs micrographic surgery (MMS) is indicated for the treatment of skin and mucosal neoplasms and due to micrographic control, offers high cure rate and tissue sparing. Aim of the study: The aim of this study was to compare MMS with conventional surgical excision for the preservation of uninvolved tissue (tissue sparing), when treating skin cancers located on the head. Methods: In the present study we analyzed two groups of patients: Group A consisted of 310 patients who were treated with MMS and group B of 177 patients who were treated with surgical excision (SE) and of those in 47 we examined the histologic specimens. To compare the tissue sparing outcome we created Group A1 which consisted of 245 patients of Group A and Group B1 which included 27 patients of Group B which demonstrated BCCs located on the head. Results: In our analysis, the defect: tumor ratio is statistically smaller with SE versus MMS. Conclusion: MMS is an excellent method for treating skin cancers. In our study, based on our data analysis, there is not an advantage for tissue sparing using MMS but we do not have long term follow up data to assess the recurrence rate.

Εισαγωγή: Η Μικρογραφική Χειρουργική κατά Mohs (MMX), έχει ένδειξη για την αντιμετώπιση νεοπλασμάτων του δέρματος και των βλεννογόνων και λόγω του μικροσκοπικού ελέγχου, προσφέρει υψηλά ποσοστά ίασης και διατήρησης φυσιολογικού ιστού. Σκοπός της μελέτης: Σύγκριση της ΜΜΧ με τη συμβατική χειρουργική αφαίρεση ως προς τη μέγιστη διατήρηση υγιούς ιστού κατά τη θεραπεία δερματικών καρκίνων στην περιοχή της κεφαλής. Υλικά και μέθοδοι: Η παρούσα μελέτη αφορά σε δύο ομάδες ασθενών. Η Ομάδα Α περιλαμβάνει 310 ασθενείς οι οποίοι προσήλθαν για αντιμετώπιση νεοπλασμάτων του δέρματος με την Mohs Μικρογραφική Χειρουργική (ΜΜΧ). Η Ομάδα Β αφορά 177 ασθενείς οι οποίοι υποβλήθηκαν σε συμβατική χειρουργική αφαίρεση για καρκινώματα του δέρματος και εξετάστηκαν 47 ιστολογικές διαφάνειες μόνιμων παρασκευασμάτων σε παραφίνη. Για τη σύγκριση της διατήρησης υγιούς ιστού, δημιουργήσαμε την 'Ομάδα Α1' η οποία περιλαμβάνει 245 ασθενείς της Ομάδας Α και την 'Ομάδα Β1' η οποία περιλαμβάνει 27 ασθενείς της Ομάδας Β, με ΒΚΚ στην περιοχή της κεφαλής. Αποτελέσματα: Στα δείγματα που αναλύσαμε στην παρούσα μελέτη, προκύπτει ότι η σχέση 'ελλείμματος: όγκου’ είναι στατιστικά σημαντικά μικρότερη με την χρήση συμβατικής χειρουργικής αφαίρεσης σε σύγκριση με την χειρουργική κατά Mohs. Συμπέρασμα: Η Μικρογραφική Χειρουργική κατά Mohs, αποτελεί μια εξαιρετική μέθοδο για την αντιμετώπιση των καρκινωμάτων. Στην παρούσα μελέτη, από την ανάλυση των στοιχείων δεν υπάρχει πλεονέκτημα όσον αφορά τη διατήρηση υγιούς ιστού με την αντιμετώπιση των όγκων με ΜΜΧ αλλά δεν υπάρχουν δεδομένα μακροχρόνιας παρακολούθησης των ασθενών και καταγραφής υποτροπών στις δύο ομάδες.