Δολώνειοι επίγονοι σε ψυχρούς πολέμους: κατάσκοποι και κατασκοπεία στην Ελληνική και Ρωμαϊκή Αρχαιότητα

Abstract

Using the Trojan Dolon as a springboard this doctoral dissertation makes a clear depiction of the evolutionary path of interdependent institutions of espionage and counterespionage. In effect, it highlights the coincidental transformations, but also their divergent physiognomy in the two leading military-political pillars of the ancient world on a diachronic (from the 8th pre-Christian century to the 3rd century AD) and contrastive (Greece and Rome) level.Based on reliable historical sources the psycho-spiritual sketching of the authorized organs is harmonized with their descriptive evaluation and their essential factual analysis. Furthermore we present the special categories of animate and inanimate carriers of espionage activities on land and at sea, but also the methodical collection of information in a cross-border range. Finally, the inhibitory nature of widespread counterintelligence practices is approached, while the constructive contribution of appropriate measures for the disorientation of the enemy forces is thoroughly illuminated.

Με εφαλτήριο τον Τρωαδίτη Δόλωνα η παρούσα διδακτορική διατριβή προβαίνει στη σαφή αποτύπωση της εξελικτικής πορείας των αλληλοεξαρτώμενων θεσμών της κατασκοπείας και της αντικατασκοπείας. Στην ουσία αναδεικνύει τους συμπτώσιμους μετασχηματισμούς, αλλά και την αποκλίνουσα φυσιογνωμία τους στους δύο κορυφαίους στρατιωτικοπολιτικούς πυλώνες του αρχαίου κόσμου σε διαχρονικό (από τον 8ο προχριστιανικό αιώνα ως και τον 3ο αιώνα μ. Χ.) και αντιπαραβολικό (Ελλάδα και Ρώμη) επίπεδο.Η εδραζόμενη σε αξιόπιστες ιστορικές πηγές ψυχοπνευματική σκιαγράφηση των εντεταλμένων οργάνων εναρμονίζεται με την περιγραφική τους αξιολόγηση και την ουσιώδη πραγματολογική ανάλυσή τους. Παράλληλα παρουσιάζονται οι ειδικές κατηγορίες των έμψυχων και των άψυχων φορέων κατασκοπευτικής δράσης στην ξηρά και στη θάλασσα, αλλά και η μεθοδική συλλογή πληροφοριών σε διασυνοριακό βεληνεκές. Τέλος προσεγγίζεται ο ανασταλτικός χαρακτήρας διαδεδομένων αντικατασκοπευτικών πρακτικών, ενώ φωτίζεται ενδελεχώς η εποικοδομητική συνεισφορά ενδεικνυόμενων μέτρων για τον αποπροσανατολισμό των εχθρικών δυνάμεων.