Ραδιοφωνική Τέχνη: θεωρία και εφαρμογές ενός συστήματος ανάλυσης της αφηγηματικής οργάνωσης του ραδιοφωνικού έργου

Abstract

In this dissertation we present an analysis of the narrative organization of radio art works, that is, the way meaning is created by the narrative functionality of the various sonic elements that structure radio art works. In this context, narrativity and narrative organization is meant in a broader sense than that of literary narrative. The objectives of this work is the development of a new system of radio art analysis, in theory and practice, within sound art, based on models from the theory of electroacoustic music, semiotics and music psychology.This work is organized in three parts: history, theory and applications. In the history part, historical and theoretical issues of radio art are examined, with a geographical and chronological approach and with an intention towards a theoretical systematization of the historical corpus of radio works.In the theory part, a system of analysis of the radio works narrative organization is developed, which is based on a series of narrative-semantic parameters. These parameters are examined and presented separately and concern: the dimensions of narrative affordance, the hierarchical time scales, the semantic levels, the types of syntactical organization, the types of linearity, the types of multiplicity and the types of textural complexity.In the applications part, the analysis system is implemented to the analysis of 5 characteristic radio works as case studies. All the parameters, previously presented in detail, are combined here as the complete analytical system in action. The same system is further used as an organizational tool in designing and producing an innovative experimental radio program flow considering radio works as its structural elements.The development of this analytical system of the narrative organization of radio art contributes to the study and classification of radio works and opens a new field of applications in many creative directions regarding perceptual strategies in understanding audio art works in general.

Η μελέτη αυτή πραγματεύεται την ανάλυση της αφηγηματικής οργάνωσης των έργων ραδιοφωνικής τέχνης, δηλαδή του τρόπου αφηγηματικής νοηματοδότησης των δομικών στοιχείων ενός ραδιοφωνικού έργου. Ως αφηγηματικότητα και αφηγηματική οργάνωση, εδώ νοείται μια ευρύτερη κατηγορία από αυτήν της λογοτεχνικής αφήγησης. Στόχος της εργασίας είναι η ανάπτυξη ενός πρωτότυπου συστήματος ανάλυσης της ραδιοφωνικής τέχνης, ως θεωρίας και εφαρμογής, στα πλαίσια της ηχητικής τέχνης και βασισμένου σε μοντέλα από τη θεωρία της ηλεκτροακουστικής μουσικής, τη σημειολογία, και τη μουσική ψυχολογία.Η εργασία αυτή οργανώνεται σε τρία μέρη, το ιστορικό, το θεωρητικό και τις εφαρμογές. Στο ιστορικό μέρος εξετάζονται ιστορικά και θεωρητικά ζητήματα της ραδιοφωνικής τέχνης. Τα θέματα προσεγγίζονται γεωγραφικά και χρονολογικά με μια πρόθεση να συστηματοποιηθεί ο ιστορικός κορμός των ραδιοφωνικών έργων με θεωρητικό τρόπο.Στο θεωρητικό μέρος αναπτύσσεται ένα σύστημα ανάλυσης της αφηγηματικής οργάνωσης του ραδιοφωνικού έργου, το οποίο βασίζεται σε μία σειρά αφηγηματικών-νοηματοδοτικών παραμέτρων. Αυτές οι παράμετροι εξετάζονται και παρουσιάζονται χωριστά και αφορούν τη διάσταση αφηγηματικής δυνατότητας, το ιεραρχικό χρονικό επίπεδο οργάνωσης, το επίπεδο σημασιοδοτικότητας, το συντακτικό, τη γραμμικότητα, την πολλαπλότητα και την υφή.Στο μέρος των εφαρμογών οι παράμετροι συνδυάζονται ως ολοκληρωμένο σύστημα με πρακτικούς τρόπους. Το σύστημα ανάλυσης τίθεται σε εφαρμογή αρχικά μέσα από την ανάλυση 5 έργων. Στη συνέχεια αξιοποιείται στη σύνθεση-διαμόρφωση ενός καινοτόμου πειραματικού ραδιοφωνικού προγράμματος.Η ανάπτυξη του συστήματος ανάλυσης της αφηγηματικής οργάνωσης του ραδιοφωνικού έργου με όλους τους παραπάνω τρόπους συνεισφέρει στη μελέτη και ταξινόμηση των έργων ραδιοφωνικής τέχνης και ανοίγει ένα νέο πεδίο εφαρμογών στις δημιουργικές κατευθύνσεις.