Η λυρική ποίηση των ελληνιστικών χρόνων: τα επιγράμματα του Αλκαίου εκ Μεσσήνης

Abstract

In the first three chapters the evolution of the Hellenistic Epigram, from the Archaic to the Hellenistic period, is concisely descripted, as well as the characteristics of Hellenistic Literature. The features of the four-style schools of the Hellenistic epigram are analyzed and a characteristic part of the work of the main representatives of each school is being presented. Additionally, the main collections and anthologies of the Hellenistic epigrams are briefly displayed. Thus, the literary context in which the epigrammatic work by Alcaeus of Messene is placed, is described. In the fourth chapter a short biography and a list of the works by Alcaeus of Messene is displayed. Moreover, in the fifth and final chapter an extensive presentation and analysis of the twenty two epigrams by Alcaeus (who is placed in the Dorian like school), is being presented. The order of presentation is thematic: five political epigrams, four amatory ones, four sepulchral dedicated to poets, two epigrams dedicated to ancient musicians, two more sepulchral, four dedicated to works of art and one votive epigram. Finally, the epigrammatic work by Alcaeus of Messene and its place in Hellenistic Literature is being evaluated.

Στα πρώτα τρία κεφάλαια εκτίθεται μια συνοπτική περιγραφή της εξέλιξης του επιγράμματος από την αρχαϊκή μέχρι την ελληνιστική περίοδο, καθώς και τα χαρακτηριστικά της ελληνιστικής περιόδου. Αναλύονται τα γνωρίσματα των τεσσάρων τεχνοτροπικών σχολών του ελληνιστικού επιγράμματος και παρουσιάζεται συνοπτικά ένα χαρακτηριστικό τμήμα του έργου των κυριότερων εκπροσώπων της κάθε σχολής. Επίσης, παρουσιάζονται συνοπτικά οι σημαντικότερες συλλογές και ανθολογίες των ελληνιστικών επιγραμμάτων. Περιγράφεται έτσι το γραμματολογικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και λαμβάνει την αρμόζουσα θέση το επιγραμματογραφικό έργο του Αλκαίου εκ Μεσσήνης. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται μία εργοβιογραφία του Αλκαίου Μεσσηνίου. Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο γίνεται διεξοδική παρουσίαση και ανάλυση των είκοσι δύο επιγραμμάτων του ποιητή, ο οποίος εντάσσεται στην Δωρίζουσα σχολή. Η σειρά παρουσίασής τους γίνεται με βάση τη θεματική συνάφεια και είναι η ακόλουθη: προηγούνται τα πέντε πολιτικά επιγράμματα και στη συνέχεια ακολουθούν τα τέσσερα ερωτικά. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται τέσσερα επιτύμβια επιγράμματα αφιερωμένα σε ποιητές. Κατόπιν, ακολουθούν δύο επιγράμματα αφιερωμένα σε μουσικούς της αρχαιότητας. Μετά παρουσιάζονται δύο επιτύμβια επιγράμματα, το ένα αφιερωμένο σε ναυτικό, ενώ στο άλλο διατυπώνεται ένας γρίφος. Ακολουθούν τέσσερα επιγράμματα αφιερωμένα σε έργα τέχνης και, τέλος, ένα αναθηματικό επίγραμμα σε ομοίωμα λέοντος, το οποίο έχει προσφερθεί από ιερέα της Κυβέλης. Τέλος, αξιολογείται το έργο του Αλκαίου Μεσσηνίου και η θέση του στην ελληνιστική γραμματεία.