Οι Αρχιεπίσκοποι Αχρίδος απέναντι στη Λατινική Δύση: (11ος-13ος αι.)

Abstract

The Archdiocese of Ohrid played an important role in the ecclesiastical events of the last millennium. Geographically located in area that was the apple of contention between Eastern and Western Christianity, this Archdiocese was directly involved in theological problems and disagreements between East and West. Thus, the number of ecclesiastical writers and archbishops of Ohrid, who, influenced by the current theological problems, took part in the current theological discussions, mainly through their writings, is not small.My research focuses precisely on the positions of four archbishops and fathers of the Church of Ohrid on the great theological issues that arose between the Byzantine East and the Latin West, with a greater emphasis on the written treatises of these great teachers, who have not only local but also universal importance. These are the Archbishops of Ohrid: Leo, Theophylaktos, Demetrios Chomatinos and Gennadios, who lived and worked in the Byzantine era of the Archdiocese of Ohrid (11th-13th century). The aim is to prove the great importance of the Archdiocese of Ohrid and its fathers in building theological thought and literature in the second millennium of Christianity.

Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα εκκλησιαστικά γεγονότα της τελευταίας χιλιετίας. Τοποθετημένη γεωγραφικά σε μια περιοχή που υπήρξε το μήλο της έριδος μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού Χριστιανισμού, η Αρχιεπισκοπή αυτή είχε εμπλακεί άμεσα στα θεολογικά προβλήματα και τις διαφωνίες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Έτσι, δεν είναι μικρός ο αριθμός των εκκλησιαστικών συγγραφέων και αρχιποιμένων της Αχρίδας, οι οποίοι επηρεαζόμενοι από τα τρέχοντα θεολογικά προβλήματα έλαβαν μέρος στις τρέχουσες θεολογικές συζητήσεις, κυρίως μέσα από τα συγγράμματά τους. Η έρευνά μου επικεντρώνεται ακριβώς στις θέσεις τεσσάρων αρχιεπισκόπων και πατέρων της Εκκλησίας της Αχρίδας για τα μεγάλα θεολογικά ζητήματα που ανέκυψαν μεταξύ της βυζαντινής Ανατολής και της λατινικής Δύσης, με μεγαλύτερη έμφαση στις γραπτές πραγματείες αυτών των μεγάλων διδασκάλων της, οι οποίοι δεν έχουν μόνο τοπικό, αλλά και οικουμενικό χαρακτήρα. Πρόκειται για τους αρχιεπισκόπους Αχρίδος: Λέοντα, Θεοφύλακτο, Δημήτριο Χωματηνό και Γεννάδιο, που ζουσαν και δρούσαν στην βυζαντινή εποχή της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος (11ος-13ος αι.). Ο στόχος, δε, είναι να αποδειχθεί η μεγάλη σημασία της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και των πατέρων της στην οικοδόμηση της θεολογικής σκέψης και γραμματείας στη δεύτερη χιλιετία του Χριστιανισμού.