Μυοσκελετικές διαταραχές σε επαγγελματίες μουσικούς: παρέμβαση

Abstract

The present study aims to explore the effects of an interventional exercise program on preventing and limiting the appearance of musculoskeletal disorders in professional musicians. The individual factors that constitute the dependent variables of the study were: a) the report of pain (frequency and severity), b) the report of muscle tension or discomfort (frequency and severity), and c) the degree of acceptance of habits - views related to pain. The study included string instrument musicians (violin, viola, violoncello, double bass), members of the Thessaloniki State Symphony Orchestra. Specifically, 54 string instrument musicians, 32 men (59,3%) and 22 women (40,7%), participated in the study. The ages of the musicians ranged from 29-60 years old, while the service time in the orchestra ranged from 2-34 years. The participants were randomly divided into two groups, the intervention and control group. The intervention group consisted of 27 musicians, 10 men (37.0%) and 17 women (63.0%), while the control group consisted of 27 musicians, 22 men (81.5%) and 5 women. The duration of the program was thirteen weeks. At baseline and after the end of the program, both groups completed a short questionnaire related to musculoskeletal problems that may be related to the profession of symphony orchestra musicians. A sixty-minute weekly educational session was held. Each session included a theoretical and practical - experiential part. After the end of each educational session, the participants of the intervention group were given photocopied notes with pictures and detailed instructions related to the exercise book of each session, in order to be able to accurately apply the exercises on a daily basis at home. In addition, they provided useful information about the important benefits they could gain by incorporating this exercise book into their daily routine, so that they could practice themselves and perform it continuously. Goodman scale (1989) was used to assess the frequency of pain and muscle tension - discomfort, in terms of study and play. The rating of habits - views on the acceptance of pain to achieve perfection, "No pain, no gain", was based on a Likert scale. The main finding of the study was that the professional string instrument musicians of the intervention group showed a significant improvement in the frequency and severity of pain and muscle tension after the thirteen weeks intervention program. Specifically, 26 of the 27 musicians in the intervention group stated that after the implementation of the program, they feel no longer pain-muscle tension or discomfort. It is of high importance the reduction of pain acceptance, as a natural consequence, during the musical act. As a conclusion, the results of the present study indicate that an exercise training intervention can be an important help and reference point for the prevention of musculoskeletal disorders and reduction of pain in professional musicians.

Η παρούσα μελέτη σχεδιάσθηκε με στόχο τη διερεύνηση της επίδρασης ενός παρεμβατικού προγράμματος άσκησης σε ότι αφορά την πρόληψη και τον περιορισμό της εμφάνισης των μυοσκελετικών διαταραχών σε επαγγελματίες μουσικούς. Οι επιμέρους παράγοντες, οι οποίοι αποτέλεσαν και τις εξαρτημένες μεταβλητές της μελέτης, ήταν: α) η αναφορά πόνου (συχνότητα και σοβαρότητα), β) η αναφορά μυϊκής έντασης ή ενόχλησης (συχνότητα και σοβαρότητα) και γ) ο βαθμός αποδοχής συνηθειών - απόψεων οι οποίες σχετίζονται με τον πόνο. Στη μελέτη συμμετείχαν μουσικοί εγχόρδων οργάνων (βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο), μέλη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης (Κ.Ο.Θ.). Συγκεκριμένα συμμετείχαν 54 μουσικοί εγχόρδων οργάνων, από τους οποίους οι 32 ήταν άνδρες (59,3%) και οι 22 γυναίκες (40,7%). Οι ηλικίες των μουσικών κυμαίνονταν από 29-60 χρονών, ενώ ο χρόνος προϋπηρεσίας στην ορχήστρα κυμαινόταν από 2-34 χρόνια. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη, χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, την ομάδα παρέμβασης και την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης απαρτίζονταν από 27 τακτικούς μουσικούς, από τους οποίους 10 ήταν άνδρες (37,0%) και οι 17 γυναίκες (63,0%). Η ομάδα ελέγχου απαρτίζονταν από 27 μουσικούς, από τους οποίους 22 ήταν άνδρες (81,5%) και οι 5 γυναίκες. Η διάρκεια του προγράμματος ήταν δεκατρείς εβδομάδες. Πριν από την έναρξη και μετά το τέλος του προγράμματος συμπληρώθηκε και από τις δύο ομάδες σύντομο ανώνυμο ερωτηματολόγιο σχετικό με τα μυοσκελετικά προβλήματα, τα οποία μπορεί να σχετίζονται με το επάγγελμα των μουσικών συμφωνικών ορχηστρών. Στο πλαίσιο του προγράμματος, πραγματοποιούνταν ένα μάθημα εβδομαδιαίως διάρκειας εξήντα λεπτών. Κάθε μάθημα περιελάβανε θεωρητικό και πρακτικό μέρος. Μετά το τέλος κάθε μαθήματος διανέμονταν στους συμμετέχοντες της ομάδας παρέμβασης φωτοτυπημένες σημειώσεις με εικόνες και αναλυτικές οδηγίες σχετικές με το ασκησιολόγιο του κάθε μαθήματος, προκειμένου οι συμμετέχοντες να έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν με ακρίβεια τις ασκήσεις σε καθημερινή βάση και στο σπίτι τους. Επιπρόσθετα, δίνονταν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα σημαντικά οφέλη, τα οποία μπορούσαν να αποκομίσουν, εντάσσοντας το συγκεκριμένο ασκησιολόγιο στην καθημερινότητά τους, έτσι ώστε να αυτοπαρακινούνται και να το εκτελούν ανελλιπώς. Για την αξιολόγηση της συχνότητας του πόνου και της μυϊκής έντασης - ενόχλησης, αναφορικά με τη μελέτη και το παίξιμο, χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα βαθμολόγησης μυϊκής έντασης - ενόχλησης Goodman (1989). Η βαθμολόγηση των συνηθειών - απόψεων σχετικά με την αποδοχή του πόνου για την επίτευξη της τελειότητας, «Χωρίς πόνο, δεν υπάρχει όφελος», βασίσθηκε σε κλίμακα τύπου Likert. Κύριο εύρημα της μελέτης ήταν ότι οι επαγγελματίες μουσικοί ορχήστρας εγχόρδων οργάνων της ομάδας παρέμβασης παρουσίασαν σημαντική βελτίωση ως προς τη συχνότητα και τη σοβαρότητα του πόνου και της μυϊκής έντασης - ενόχλησης μετά από το θεωρητικό και πρακτικό παρεμβατικό πρόγραμμα γύμνασης διάρκειας δεκατριών εβδομάδων. Συγκεκριμένα 26 από τους 27 μουσικούς της ομάδας παρέμβασης δήλωσαν ότι, μετά την εφαρμογή του προγράμματος, δεν αισθάνονταν πλέον πόνο, μυϊκή ένταση ή ενόχληση. Επίσης, σημαντική ήταν και η μείωση της αποδοχής του πόνου, ως φυσικό επακόλουθο, κατά τη διάρκεια της μουσικής πράξης. Από τα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστώθηκε ότι ένα συστηματικό παρεμβατικό πρόγραμμα ασκήσεων μπορεί να συμβάλει στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης μυοσκελετικών διαταραχών και έντασης των συμπτωμάτων που μπορεί να επηρεάζουν την απόδοση των επαγγελματιών μουσικών.