Exporting the European Convention on Human Rights

Abstract

Under the global spread of human rights instruments, the European Convention on Human Rights (ECHR) remains the ultimate beacon for the protection of human rights worldwide. As a horizontal study of regional and global systems, the present thesis seeks to document the unequivocal influence ofthe ECHR and the jurisprudence of the European Court of Human Rights(ECtHR) within the confines of other legal orders. Part I examines the exportation of ECHR to the EU legal orderand thus, addresses the interrelationship of the ECtHR with the Court of Justice of the European Union (CJEU). Post-Lisbon,the academic and institutional conversation concerning the ambitious accession of the EU to the ECHR has marked the recent jurisprudence οf both mechanisms. This examination is twofold: Chapter A of this thesis sheds light on the direct application of the ECHR by the CJEU. Chapter B continues with exploring the CJEU’s judgments in which human rights are prioritized over EU rules and the occasions on which this Court has treated the ECHR as a restriction mechanism of EU law. In Part II, the research aims to ascertain the form that the normative and jurisprudential influence of the ECHR to regional and global human rights systems has taken. Chapter A adresses the direct application of Strasbourg human rights norms by the IACtHR and the convergence or the divergence that occurs. The first section addresses the direct import of ECtHR’s standards by the said Court that go across horizontally the entire compendium of the IACtHR’s cases. The second section traces the legal fields in which the latter has broken new ground and has achieved to expand the protection correspondingly offered by its European peer. Subsequently,Chapter B is devoted to the tacit interplay between the ECtHR and the Human Rights Committee. This thesis discusses whether, how and with what legal consequences the ECHR norms, as interpreted by the Strasbourg Court, affect other regional or global legal orders as well as the methodology of the judicial dialogue between their enforcement mechanisms. Overall, it draws useful conclusions from the special features of such a dialogue so as to explore what does this indicate about the overall functioning of the international human rights law discourse.

Στο πλαίσιο του γενικότερου πλουραλισμού των δικαιοδοτικών μηχανισμών στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αποτελεί διαχρονικά τον φάρο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. Ως μια οριζόντια μελέτη των σχετικών περιφερειακών και παγκόσμιων συστημάτων, η παρούσα διατριβή επιδιώκει να μελετήσει την εξαγωγή της ΕΣΔΑ και της νομολογίας του δικαστηρίου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΕΔΔΑ) σε άλλες έννομες τάξεις. Το Μέρος Ι εξετάζει την επιρροή της ΕΣΔΑ στην έννομη τάξη της ΕΕ και, ως εκ τούτου, εξετάζει την επίδραση τόσο του κειμένου της ΕΣΔΑ όσο και της νομολογίας του ΕΔΔΑ σε αυτή του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης(ΔΕΕ). Μετά την υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, η ακαδημαϊκή και θεσμική συζήτηση σχετικά με τη φιλόδοξη προοπτική της ένταξης της ΕΕ στην ΕΣΔΑ διαμόρφωσε την πρόσφατη νομολογία και των δύο μηχανισμών. Η μελέτη της σχέσης των δύο συστημάτων κινείται σε δύο άξονες: αρχικά, το Κεφάλαιο Α αναδεικνύει την άμεση εφαρμογή του ΕΣΔΑ από το ΔΕΕ. Ακολούθως, το Κεφάλαιο Β διερευνά τις αποφάσεις του ΔΕΕ,στις οποίες δίνεται προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με τους κανόνες της ΕΕ και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες το ΔΕΕ αντιμετώπισε την ΕΣΔΑ ως μηχανισμό περιορισμού της νομοθεσίας της ΕΕ. Στο Μέρος ΙΙ, η έρευνα στοχεύει στο να διακριβώσει την μορφή που έχει λάβει η κανονιστική και νομολογιακή επιρροή της ΕΣΔΑ στην διεθνή έννομη τάξη μελετώντας περιφερειακά και παγκόσμια συστήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το Κεφάλαιο Α εστιάζει στην άμεση εφαρμογή των κανόνων της ΕΣΔΑ ή της νομολογίας του ΕΔΔΑ από το Διαμερικανικό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΔΑΔΔΑ) και στις τυχόν συγκλίσεις ή αποκλίσεις που παρατηρούνται. Ειδικότερα, ερευνάται, σε πρώτη φάση, η άμεση υιοθέτηση προτύπων και νομολογιακών τάσεων του ΕΔΔΑ από το ΔΑΔΔΑ. Έπειτα, η έρευνα εντοπίζει τα νομικά πεδία στα οποία το τελευταίο έχει επιτύχει να επεκτείνει την προστασία που προσφέρει αντίστοιχα το ΕΔΔΑ. Ακολούθως, το Κεφάλαιο Β είναι αφιερωμένο στην λανθάνουσα αλληλεπίδραση μεταξύ του ΕΔΔΑ και της Επιτροπής του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Συμπερασματικά, η παρούσα διατριβή πραγματεύεται το εάν,πως και με ποιες νομικές συνέπειες οι επιταγές της ΕΣΔΑ επηρεάζουν άλλες, περιφερειακές και παγκόσμιες έννομες τάξεις καθώς και την εν γένει μεθοδολογία του δικαστικού διαλόγου μεταξύ των δικαιοδοτικών μηχανισμών αυτών. Hμελέτη αυτή αντλεί χρήσιμα συμπεράσματα από τον τρόπο με τον οποίον πραγματοποιείται τελικά ο δικαστικός διάλογος μεταξύ των μηχανισμών προστασίας προκειμένου να καταλήξει στο τι σηματοδοτεί αυτός για την εν γένει εφαρμογή του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων.