Economic growth: theoretical and empirical evaluation of alternative methodologies

Abstract

Economic growth plays an important role in the field of economics, whilst at the same time it is the main economic objective for most of the world’s economies. The most important directions in the empirical exploration of economic growth concern the investigation of relations between potential influential economic factors and economic growth and the examination of economic convergence. The thesis includes an overview of the relevant literature, the underlying theories and the corresponding econometric methodologies for panel data. The purpose of this thesis is to investigate how the use of different econometric methodologies, whilst keeping the sample constant, can influence the research outcome. The empirical analysis begins with the examination of the interaction relationship utilizing popular methodologies that have been established as those that inform on the existence or not of a relationship between two factors, and in some cases on the direction of that relationship, along with methodologies that allow for the quantification of such a relationship. The application of these methodologies employs the factor of military expenditure, for which the current bibliography provides an ambiguous picture about the potential causality. The research covers 138 countries, for the period 1988-2013, without imposing assumptions about the theoretical channels of influence or its direction. The analysis shows a diversity in the results obtained from the different methodologies, which cannot be linked to any common country characteristics. In particular, military spending’s causality to economic growth appears only in developing countries (positive long-term), while from economic growth towards military spending, there seems to be a positive effect for all groups of countries, except for the least developed countries. Also, the interaction seems more pronounced before the onset of the economic crisis. The empirical analysis continues with the study of three economic convergence econometric methodologies, which assume deterministic, stochastic or combinatorial trends in data, and allow convergence testing by groups, which are either user-defined or data-driven, on a common sample. The sample consists of the scarcely analyzed economies, with no clear picture about their economic convergence, that are identified as the world’s top-income economies. All methods agree that the group of the world’s top-income economies is participating in an ongoing convergence process, though the financial crisis might have disturbed it. The convergence evidence tends to grow weaker when the assumption of the deterministic underlying trend is enriched with a stochastic trend and finally abandoned. Overall, the investigation of important issues of economic growth and the evaluation of the relevant methodologies indicate the importance of theoretical assumptions, and the corresponding econometric methodologies which have a decisive impact on the results. A new index for the interpretation of the results from the stochastic convergence estimation is proposed. Finally, the importance of an in-depth selection of the appropriate methodologies should not be overshadowed by popularity, and the empirical analysis should not be limited to only one methodological approach.

Η οικονομική μεγέθυνση παίζει σημαντικό ρόλο στην επιστήμη των οικονομικών ενώ παράλληλα αποτελεί σημαντικό οικονομικό στόχο για τις περισσότερες οικονομίες. Οι πιο σημαντικές κατευθύνσεις στην εμπειρική προσέγγιση της οικονομικής μεγέθυνσης αφορούν τη διερεύνηση σχέσεων πιθανών παραγόντων και της οικονομικής μεγέθυνσης, καθώς και την έρευνα ύπαρξης οικονομικής σύγκλισης. Η διατριβή εμπεριέχει βιβλιογραφική επισκόπηση των θεμάτων αυτών, των υποκείμενων θεωριών και των σχετικών οικονομετρικών μεθοδολογιών για δεδομένα πάνελ. Ο σκοπός της διατριβής είναι να διερευνήσει πως η χρήση διαφορετικών οικονομετρικών μεθοδολογιών, κρατώντας το δείγμα σταθερό, επιδρά στα αποτελέσματα της έρευνας. Η εμπειρική ανάλυση ξεκινάει με την εξέταση σχέσεων αλληλεπίδρασης αξιοποιώντας δημοφιλείς μεθοδολογίες, οι οποίες έχουν εδραιωθεί ως οι βασικές μεθοδολογίες και δίνουν τη πληροφόρηση για το εάν υπάρχει ή όχι σχέση μεταξύ δύο παραγόντων, και κάποιες την κατεύθυνση αυτής, καθώς και μεθοδολογίες που επιπλέον επιτρέπουν την ποσοτικοποίηση μίας τέτοιας σχέσης. Η εφαρμογή χρησιμοποιεί τον παράγοντα των στρατιωτικών δαπανών, για τον οποίο η τωρινή βιβλιογραφία δίνει ασαφή εικόνα της σχετικής αιτιότητας, με συχνά αντικρουόμενες ενδείξεις. Η έρευνα καλύπτει 138 χώρες, κατά την περίοδο 1988-2013, χωρίς να επιβάλλει παραδοχές σχετικά με τους θεωρητικούς διαύλους επιρροής και την κατεύθυνση αυτών, καθώς συχνά απαιτούν δεσμευτικές υποθέσεις. Η ανάλυση δείχνει μια ανομοιομορφία στα αποτελέσματα που προκύπτουν από τις διαφορετικές μεθοδολογίες, η οποία δε μπορεί να συνδεθεί με κάποιο κοινό χαρακτηριστικό των χωρών του δείγματος. Πιο συγκεκριμένα, στη σχέση της οικονομικής μεγέθυνσης με τις στρατιωτικές δαπάνες, αιτιότητα από αυτές προς την οικονομική μεγέθυνση φαίνεται μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες (θετική μακροχρόνια), ενώ από την οικονομική μεγέθυνση προς τις στρατιωτικές δαπάνες, φαίνεται να υπάρχει θετική επίδραση για όλες τις ομάδες χωρών, εκτός από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Επιπλέον, η αλληλεπίδραση ήταν πιο έντονη πριν από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η εμπειρική ανάλυση συνεχίζει με την εξέταση τριών μεθοδολογιών εξέτασης οικονομικής σύγκλισης, οι οποίες υποθέτουν ντετερμινιστική, στοχαστική ή συνδυαστική τάση στα δεδομένα, και επιτρέπουν ελέγχους σύγκλισης ανά ομάδες, οι οποίες είτε ορίζονται από το χρήστη είτε ενδογενώς από τα δεδομένα. Το δείγμα αποτελείται από οικονομίες χωρών που έχουν αναλυθεί ελάχιστα μέχρι σήμερα, με ασαφή αποτελέσματα, και πιο συγκεκριμένα, προσδιορίζονται ως οι πλουσιότερες οικονομίες παγκοσμίως. Όλες οι μέθοδοι συμφωνούν ότι η ομάδα των πλουσιότερων παγκοσμίως οικονομιών συμμετέχει σε μια συνεχιζόμενη διαδικασία σύγκλισης, αν και η χρηματοπιστωτική κρίση την έχει διαταράξει. Οι ενδείξεις οικονομικής σύγκλισης τείνουν να εξασθενούν όταν η υπόθεση της ντετερμινιστικής υποκείμενης τάσης εμπλουτίζεται με μια στοχαστική τάση και τελικά εγκαταλείπεται. Συμπερασματικά, η διερεύνηση των σχετικών οικονομετρικών μεθοδολογιών για τη μελέτη θεμάτων της οικονομικής μεγέθυνσης υποδεικνύει τη σημαντικότητα των θεωρητικών υποθέσεων, και των αντίστοιχων οικονομετρικών μεθοδολογιών, επηρεάζουν καθοριστικά τα αποτελέσματα. Προτείνεται ένας νέος δείκτης για την ανάλυση των αποτελεσμάτων στοχαστικής σύγκλισης. Τέλος, η επιλογή των οικονομετρικών μεθοδολογιών δεν πρέπει να επισκιάζεται από τη δημοφιλία, αλλά απαιτείται η εμπεριστατωμένη επιλογή καθώς και ο μη περιορισμός της εμπειρικής ανάλυσης σε μόνο μία μεθοδολογική προσέγγιση.