Ενδοφλέβια χορήγηση σενθακίνης σε χοίρειο μοντέλο καρδιακής ανακοπής επαγόμενης από κοιλιακή μαρμαρυγή

Abstract

Background: Centhaquin citrate is a novel agent being developed for use in the treatment of haemorrhagic shock. The aim of our study was to assess whether the administration of centhaquin would improve initial resuscitation success, 24-hour survival, and neurologic outcome compared with adrenaline alone in a porcine model of ventricular fibrillation. Material and methods: Ventricular fibrillation was induced in 20 healthy Landrace/Large White piglets. The animals were randomized to receive placebo plus adrenaline 0,02 mg/kg (n=10, Group C) and adrenaline 0,02 mg/kg plus centhaquin 0,015 mg/kg (n=10, Group S). All animals were resuscitated according to the 2010European Resuscitation Council guidelines. Haemodynamic variables were measured before arrest, during arrest and resuscitation, and during the first two hours after return of spontaneous circulation (ROSC). Survival and a neurologic alertness score were measured at 24 hours after ROSC. Results: A significant difference was observed in ROSC rate between the two groups, as 10 animals (100%) from Group S and 4 animals (40%) from Group C achieved ROSC (p=0,011). Systolic, diastolic, and mean aortic pressure and coronary perfusion pressure were significantly higher in Group S at the end of the second cycle of CPR. In our study, all subjects with ROSC survived for 24 hours, while we observed nostatistically significant differences in neurologic examination (Group C 100±0, Group S 96 ±12,64 p=0,527). Conclusions: The addition of centhaquin to adrenaline improved ROSC rates in a swine model of VF cardiac arrest.

Εισαγωγή: Η σενθακίνη είναι ένας νέος παράγοντας που αναπτύσσεται για χρήση στη θεραπεία της αιμορραγικής καταπληξίας. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί αν η χορήγηση σενθακίνης θα βελτίωνε την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας, την 24ωρη επιβίωση και τη νευρολογική έκβαση συγκριτικά με την αδρεναλίνη μόνο, σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής.Υλικό και Μέθοδοι: Τα χοίρεια μοντέλα που συμπεριελήφθησαν στη μελέτη ήταν 20 υγιή Landrace/Large White στα οποία προκλήθηκε κοιλιακή μαρμαρυγή. Τα ζώα τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν εικονικό φάρμακο συν αδρεναλίνη 0,02mg/kg (n=10, Ομάδα C) και αδρεναλίνη 0,02mg/kg συν σενθακίνη 0,015mg/kg (n=10, Ομάδα S). Όλα τα ζώα αναζωογονήθηκαν σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες του 2010 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αναζωογόνησης. Οι αιμοδυναμικές μεταβλητές μετρήθηκαν πριν την ανακοπή, κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης και στη διάρκεια των 2 πρώτων ωρών μετά από την ανάκτηση της αυτόματης κυκλοφορίας. Επίσης, αξιολογήθηκε η 24ωρη επιβίωση καθώς και η νευρολογική κατάσταση των ζώων. Αποτελέσματα: Σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε στον ρυθμό ανάκτησης της αυτόματης κυκλοφορίας μεταξύ των δύο ομάδων, καθώς 10 ζώα (100%) από την ομάδα S και 4 ζώα (40%) από την ομάδα C πέτυχαν ROSC (p=0.011). Η συστολική, διαστολική και μέση αορτική πίεση αλλά και η πίεση πλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων ήταν σημαντικά υψηλότερες στην ομάδα S στο τέλος του 2ου κύκλου της ΚΑΑ. Στη μελέτη μας, όλα τα ζώα που ανέκτησαν αυτόματη κυκλοφορία επιβίωσαν για 24 ώρες, ενώ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην νευρολογική εξέταση (Ομάδα C 100±0, Oμάδα S 96 ±12,64 p=0,527). Συμπέρασμα: Η χορήγηση σενθακίνης με αδρεναλίνη βελτίωσε τα ποσοστά ROSC και την 24ωρη επιβίωση σε χοίρειο μοντέλο καρδιακής ανακοπής επαγόμενης από κοιλιακή μαρμαρυγή.