Στρατιωτική ηγεσία στον 21ο αιώνα: η εκπαίδευση - διαμόρφωση του ηγέτη

Abstract

Radical and direct changes are one of the characteristics of postmodernity. Although leadership in such periods is at the heart of the discussions, there seems to be a lack of major leaders. At the same time, the sign of the times determines the need to identify the modern military leader. In order to satisfy the above dictate, something new was attempted, namely the approach of the Greek military leadership to its foundations, holistically and in the light of Greek reality, free of translations-paraphrases of foreign regulations. Originally, the paradoxical concept of the manager, the director and the leader was defined. A pattern model was adopted, which emerged from the intersection of the above three confused concepts and was aimed at finding their common basic traits , which will constitute the basic foundations in the formation of the officer. The framework, shaped by key factors such as human and environmental change, exertion of authority, space-time and dissuasive Greek doctrine, has limited /confined the number of basic military components of the military leader to experience, cultivated discipline, training, virtue, passion for work as well as the human. In an attempt to make the above process, a study of empirically founded theory, highlighted the concept of Greek military standing without setting precedents, but giving food for further research and aiming at avoiding scientific acuity, the action imposed new tendencies on the education and the formation of the triple leader, such as that of the ambidextrous officer. In the ambidextrous officer, deterrence, empathy and innovation converse with their opposites, aiming at a bipolar configuration. Finally, conclusions and suggestions focused on the organization, which, through an attempt of self-identification engrafted with tradition, while at the same time adapting to the new, can channel a sophisticated system of selection, training and evaluation of its executives into its leadership's development program.

Οι ριζικές και άμεσες αλλαγές αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά της μετανεωτερικότητας. Αν και η ηγεσία σε τέτοιες περιόδους, βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων, φαίνεται να υπάρχει έλλειψη μεγάλων ηγετών. Την ίδια στιγμή οι καιροί ορίζουν επιβεβλημένα, την ανάγκη να προσδιοριστεί ο σύγχρονος στρατιωτικός ηγέτης. Για την ικανοποίηση της παραπάνω επιταγής επιχειρήθηκε κάτι νέο, δηλαδή η προσέγγιση του φαινομένου της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας στη βάση της, ολιστικά και με δεδομένα από την ελληνική πραγματικότητα απαλλαγμένα από μεταφράσεις-παραφράσεις ξένων κανονισμών. Αρχικά οριοθετήθηκε, η παράδοξη εννοιολογική σχέση του διοικητή, του μάνατζερ και του ηγέτη. Υιοθετήθηκε ένα πρότυπο μοντέλο, που προέκυψε από τη τομή των παραπάνω τριών συγκεχυμένων εννοιών και έγινε στόχευση στη εύρεση των κοινών βασικών γνωρισμάτων τους, ώστε να απαρτίσουν τα βασικά ερείσματα δόμησης του αξιωματικού. H πλαισίωση που διαμορφώθηκε από βασικούς παράγοντες, όπως η αλλαγή των ανθρώπων και του περιβάλλοντος, η άσκηση της εξουσίας, ο χωροχρόνος και το αποτρεπτικό ελληνικό δόγμα, περιόρισε τον αριθμό των βασικών δομικών συστατικών του στρατιωτικού ηγέτη, στην πείρα, την καλλιεργημένη πειθαρχία, την κατάρτιση, την αρετή, το πάθος για τη δουλειά και τον άνθρωπο. Η απόπειρα να αποτελέσει η παραπάνω διαδικασία, μελέτη εμπειρικά θεμελιωμένης θεωρίας, ανέδειξε την έννοια του ελληνικού στρατιωτικού κύρους χωρίς αυτή να δημιουργεί δεδικασμένα, αλλά τροφή για επιπλέον έρευνα και αποσκοπώντας να αποφευχθεί η επιστημονική ακηδία, η δράση επιφόρτισε την εκπαίδευση και διαμόρφωση του τρίπτυχου ηγέτη με νέες τάσεις, όπως εκείνη του αμφιδέξιου αξιωματικού. Σε αυτόν αποτροπή, ενσυναίσθηση και καινοτομία συνδιαλέγονται με τα αντίθετά τους, αποβλέποντας σε μια διπολική διαμόρφωση. Τέλος συμπεράσματα και προτάσεις, επικεντρώθηκαν στον οργανισμό, ο οποίος δύνανται, μέσα από μια προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού μπολιασμένου με την παράδοση, με παράλληλη προσαρμογή στο νέο, να διοχετεύσει ένα εξελιγμένο σύστημα επιλογής, εκπαίδευσης και αξιολόγησης των στελεχών του, στο αναπτυξιακό πρόγραμμα των ηγετών του.