Σταθεροποίηση σπονδυλικών καταγμάτων τύπου magerl A2 με διαδερμική τεχνική: κλινική εμπειρία και αποτελέσματα

Abstract

Purpose of the study was to evaluate safety and long-term efficacy of augmented vertebroplasty using a Polyether ether ketone(PEEK) implant, for the treatment of lumbar or thoracic vertebral fractures (A2 according to the Magerl’s AO classification) and to analyze pain reduction, height restoration, and complications during a 2 year follow-up period. II) Materials and Methods: Prospective non-randomized evaluation was performed for 21 painful split vertebral fractures (20 patients,14 females,6 males, mean age 72.80±10.991) treated with percutaneous vertebral augmentation using a PEEK device, under fluoroscopic guidance. Pain before the procedure and after 6, 12, and 24 months was evaluated using a Numeric Visual Scale(NVS) questionnaire. Imaging was performed by CT and x-Rays. The minimum craniocaudal diameter at the level of the fracture and the maximum craniocaudal diameter at the middle of the fractured vertebra were measured. Statistical analysis was performed to evaluate pain decrease and height restoration. III) Results: Successful implant positioning was achieved in all cases. No major clinical complications were observed. Comparing the mean pain scores at baseline(8.69±1.138) and the 1st day after the treatment(1.19± 1.424) there was a decrease of 7.50 NVS Units(p<0.001). Minimum and maximum vertebral body heights were increased after the procedure 56.58% and 13.7% respectively (p<0.001). Both pain relief and height restoration remained statistically significant (p<0.001) during the follow-up period. IV) Conclusion: A2 Magerl thoracic or lumbar fractures could be successfully treated with PEEK implant assisted vertebral augmentation. Randomized studies with larger sample sizes should be done to confirm the effectiveness of the technique.

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η αξιολόγηση – μελέτη της ασφάλειας και της μακροχρόνιας αποτελεσματικότητας της σπονδυλικής ενίσχυσης με χρήση κλωβού από πολυμερές, για τη θεραπεία των θωρακικών, ή οσφυϊκών καταγμάτων τύπου Α2 σύμφωνα με την ταξινόμηση κατά Magerl, καθώς και η ανάλυση της μείωσης του πόνου, της αποκατάστασης του ύψους του σπονδύλου και των επιπλοκών σε παρακολούθηση 2 ετών μετά τη θεραπεία. ΙΙ) Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε προοπτική, μη τυχαιοποιημένη αξιολόγηση 21 επίπονων οσφυϊκών, ή θωρακικών καταγμάτων τύπου Α2 κατά την ταξινόμηση Magerl AΟ, σε 20 ασθενείς εκ των οποίων 14 ήταν θήλεις και 6 άρρενες, με μέση ηλικία 72.80±10.991). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με διαδερμική σπονδυλική ενίσχυση με χρήση κλωβού από PEEK πολυμερές, υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Οι τιμές του άλγους πριν την επέμβαση, την επόμενη ημέρα, καθώς και μετά από διαστήματα 6, 12 και 24 μηνών μετρήθηκαν με χρήση της Αριθμητικής Υποκειμενικής Κλίμακας (Numeric Visual Scale- NVS) βαθμολόγησης άλγους από 0 έως 10. Η απεικόνιση κατά την παρακολούθηση πραγματοποιήθηκε με Υπολογιστική Τομογραφία (CT) και ακτινογραφίες. Μετρήθηκαν η ελάχιστη κεφαλουραία διάμετρος του σπονδύλου στο επίπεδο του κατάγματος, καθώς και η μέγιστη κεφαλουραία διάμετρος στην μεσότητα του κατεαγότος σπονδυλικού σώματος. Επιπρόσθετα μετρήθηκε η κεφαλουραία διάμετρος ενός σπονδύλου σε απόσταση τουλάχιστον 2 επιπέδων από το κάταγμα ή οποιοδήποτε άλλο σπόνδυλο, στον οποίο είχε πραγματοποιηθεί επέμβαση στο παρελθόν, προκειμένου να υπάρξουν τιμές ελέγχου πιθανής μεταβολής του ύψους κατά την παρακολούθηση, σχετιζόμενες με γήρανση ή άλλες παραμέτρους ανεξάρτητες του κατάγματος. Πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση με το πρόγραμμα SPSS Statistics 22 (IBMCorp) για την αξιολόγηση του αναλγητικού αποτελέσματος και της αποκατάστασης του ύψους. Έγινε σύγκριση της επίδρασης της τεχνικής στη μείωση του άλγους σε ασθενείς με κατάγματα τύπου Α2, με τα αποτελέσματα της απλής σπονδυλοπλαστικής σε κατάγματα τύπου Α1. Καταγράφηκαν και ταξινομηθήκαν οι επιπλοκές από την επέμβαση σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Επεμβατικής Ακτινολογίας (CIRSE). ΙΙΙ) Αποτελέσματα: Επιτυχής τοποθέτηση της ενδοπρόθεσης – κλωβού επιτεύχθηκε σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν υπήρξαν μείζονες επιπλοκές. Συγκρίνοντας τις μέσες τιμές άλγους πριν την επέμβαση (8.69±1.138 NVS Units) και την 1η ημέρα μετά τη θεραπεία (1.19± 1.424 NVS Units) καταγράφηκε μείωση 7.50 μονάδων (NVS Units) της κλίμακας άλγους (p<0.001).Η μείωση του άλγους ήταν αντίστοιχη με εκείνη σε ασθενείς με κατάγματα τύπου Α1, που αντιμετωπίστηκαν με σπονδυλοπλαστική. Παρατηρήθηκε αύξηση του ελάχιστου ύψους στην περιοχή του κατάγματος, καθώς και του μέγιστου ύψους στη μεσότητα του σπονδυλικού σώματος μετά την επέμβαση 56.58% και 13.7% αντίστοιχα (p<0.001). Η μείωση του άλγους και η αποκατάσταση του ύψους παρέμειναν στατιστικά σημαντικές (p<0.001) κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική μείωση του ύψους σε σύγκριση με τους υγιείς σπονδύλους, που είχαν οριστεί ως σπόνδυλοι αναφοράς - ελέγχου για την παρακολούθηση. ΙV) Συμπέρασμα: Τα κατάγματα των θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, τύπου Α2 σύμφωνα με την ταξινόμηση κατά Magerl, μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με διαδερμική σπονδυλική ενίσχυση με χρήση κλωβού από πολυμερές PEEK, υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Τυχαιοποιημένες μελέτες με μεγαλύτερο δείγμα ασθενών θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν περαιτέρω την αποτελεσματικότητα της τεχνικής.