Αξιολόγηση προγράμματος ψυχοκινητικής παρέμβασης με παραμύθια ως προς την επίδρασή του στις αντιλήψεις μαθητών της πρώτης δημοτικού για τα άτομα με αναπηρία

Abstract

Nowadays, in the field of education it is common the idea of co-education of children children with ahd without disabilities. Individuals with disabilities often face problems of social exclusion due to their classmates negative attitude towards them. Therefore, it is necessary the preparation of children in regular classrooms, so that it will be succeeded the gradual integration of students with special educational needs or disabilities in these classrooms. The present doctoral research consists of two parts. In the first part, there were analyzed the attitudes of 717 children, aged 6-7 years old,towards their classmates who had disabilities. The questionnaires contained semistructured questions in order to evaluate the knowledge, the understanding, the beliefs and the intended behavior of the students who took part in the research. In the second part, a multimodal intervention was applied in two classes of a primary school in Serres, which lasted for 15 weeks. The intervention had two components: 1) reading of a fairy tale relevant to a disability or acceptance of diversity and social behavior, which was followed by a guided discussion and 2) exploratory dramatization with the use of drama techniques which contained psychomotor activities. The findings of the first part of the research showed that although students had knowledge about disability, this was not enough to affect their beliefs positively in order to interact with people with disabilities. The results of the second part of the research implied that the appropriate application of intervention programs may contribute in the structure of a strong cognitive background, in the understanding of the need for multifarious support for the students with disabilities in their everyday life and in the alteration of the beliefs and attitudes of students with tupical development.

Η τάση που επικρατεί σήμερα στους χώρους της εκπαίδευσης είναι η συνεκπαίδευση των παιδιών με και χωρίς αναπηρία. Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα κοινωνικού αποκλεισμού, εξ αιτίας των αρνητικών στάσεων των συμμαθητών τους χωρίς αναπηρία. Έτσι, κρίνεται απαραίτητη η προετοιμασία των παιδιών της γενικής τάξης, ώστε να επιτευχθεί η ομαλή ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ) ή αναπηρία στις γενικές τάξεις. Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελείται από δυο μέρη. Στο πρώτο μέρος διερευνήθηκαν οι στάσεις 717 μαθητών ηλικίας 6-7 ετών απέναντι στους συμμαθητές τους με αναπηρία. Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια με ημιδομημένες ερωτήσεις προκειμένου να αξιολογηθούν η γνώση, η κατανόηση, η πρόθεση Συμπεριφοράς αλλά και η πρόθεση συμπεριφοράς των μαθητών που πήραν μέρος στην έρευνα. Στο δεύτερο μέρος, εφαρμόστηκε μία πολυτροπική παρέμβαση σε δύο τμήματα ενός δημοτικού σχολείου της πόλης των Σερρών, η οποία είχε διάρκεια 15 εβδομάδων. Η παρέμβαση είχε 2 συνιστώσες: 1) την ανάγνωση ενός παραμυθιού σχετικού με την αναπηρία ή με την αποδοχή της διαφορετικότητας και την κοινωνική συμπεριφορά, την οποία ακολούθησε καθοδηγούμενη συζήτηση και 2) τη διερευνητική δραματοποίηση με χρήση θεατρικών τεχνικών που εμπεριείχε δραστηριότητες ψυχοκινητικής αγωγής. Από τα αποτελέσματα του πρώτου μέρους της έρευνας φάνηκε πως οι μαθητές αν και είχαν γνώσεις για την αναπηρία, δεν ήταν αρκετές για να επηρεάσουν θετικά την πρόθεση συμπεριφοράς τους να αλληλεπιδράσουν με άτομα με αναπηρία. Από τα αποτελέσματα του δευτέρου μέρους της έρευνας φάνηκε ότι η εφαρμογή κατάλληλων προγραμμάτων παρέμβασης, μπορεί να συμβάλλει στη δόμηση ισχυρού γνωστικού υπόβαθρου, στην κατανόηση της ανάγκης της πολύπλευρης στήριξης των μαθητών με αναπηρία στην καθημερινότητα, μεταβάλλοντας την πρόθεση συμπεριφοράς και τις στάσεις των μαθητών με τυπική ανάπτυξη.