Νοσηλευτική εκτίμηση ασθενών σε κρίσιμη κατάσταση

Abstract

Introduction: Hospitalized patients require often the evaluation by ICU specialists – Intensivists because of the development of critical conditions.Objectives: In this study we aimed to record all related patients data when an Intensivists is called for patient evaluation in hospital wards.Material and Methods: We prospectively collected data at Agioi Anargyroi Hospital of Kifissia for one year. We recorded all demographics and data regarding patient condition and patient outcome as well as reason for evaluation clinical data, patient origin, and clinical severity score such as APACHE II and Karnofsky score. We also recorded intervention and whetherthere was previous discussion with patients and relatives regarding prognosis and patients wants regarding ICU admission and care in care that here was such need.Results: We included 115 patients of whom seventy seven pts (67%) were hospitalized in internal medicine departments, 34 (29,5%) in surgical oncological department and 5 (4,3%) in other departments. Karnofsky scale was in 93% of the patients < 40 and prognosis was bad in 90% of the patients. In 96,5% of the patients medical action was decided. In 91,3% of the patients vital signs were abnormal and only 10 patients had normal vital signs. In 84 pts (73%) > 3 findings were observed. Only 31 pts 927%0 had only one finding including desaturation (10 pts), electrolyte disturbances (6 pts) cardiacarrest (5 pts) and coma (4 pts). In the case of fever and electrolyte disturbances the call for evaluation was probably made due to lack of experience by the physician in charge. Totally 326 findings were recorded and approximately each patient had 2,83 findings. Fifty seven patients survived (49,6%) and 50,4% (n = 58) died. Eightyfour pts were adminted to the ICU (73%). Survival among pts not admitted to the ICU was 48.4% (15/31 pts). Survival among pts admitted to the ICU was 50.0% (42/84 pts). In total 15 pts not admited to the ICU survived (13%) and 42 pts admited to the ICU (36,5%). Most findings on clinical evaluation were from the respiratory system (146) including desaturation, tachypnoia, labour respiration, and then from circulatory (61), including tachycardia, hypotension and shock electrolyte disturbances (32), level of consciousness (30 and fever (27). Parameters related to final outcome were shock (hypotension) and cardiopulmonary arrest.Conclusions: Most common finding included respiratory and circulatory findings. Each patient experience 2,8 finding and 31 patients (26,9%) had only one finding. It seems that the call was absolutely justified based on the findings and the outcome of the patients in most cases. However, there was no previous discussion with the patients regarding prognosis, ICU care and end of life issues. Nursing records were not helpful in identifying patients at risk and predict deterioration of the patients or the call of Intensivists. There is a need for further education and experience of physicians on duty for better evaluation of the patients. Shock (hypotension) and cardiopulmonary arrest determine final outcome.

Εισαγωγή: Η αντιμετώπιση ασθενών που νοσηλεύονται σε πτέρυγα απαιτεί πολλές φορές την συμβολή του Εντατικολόγου λόγω ανάπτυξης κρίσιμης κατάστασης που απαιτεί ειδική διαχείριση.Σκοπός: Η καταγραφή όλων των δεδομένων που αφορούν τη διαχείριση ασθενών που αξιολογήθηκαν σε πτέρυγα μετά από κλήση Εντατικολόγου Υλικό και Μέθοδος: Σε αυτή την προοπτική μελέτη παρατήρησης συμπεριλήφθηκαν ασθενείς που νοσηλεύθηκαν σε κλινικές του ΓΟΝΚ «Οι Άγιοι Ανάργυροι» για 1 χρόνο που για την αξιολόγηση τους κλήθηκε Εντατικολόγος και συμπληρώθηκε ειδική φόρμα καταγραφής δεδομένων.Αποτελέσματα: Η μελέτη αφορά 115 ασθενείς μικτής προέλευσης (παθολογικής (67%), χειρουργικής (29,5%) και από άλλα τμήματα (4,3%) που είχαν πραγματική ανάγκη νοσηλείας σε νοσοκομείο με βάση τη κλίμακα Karnofsky (93%, < 40) των οποίων η πρόγνωση ήταν κακή (90%). Στην πλειονότητα των ασθενών 96,5% υπήρχε ανάγκη και αποφασίστηκε η διενέργεια ιατρικών πράξεων και ενεργειών μετά την αξιολόγηση τωνασθενών. Η πλειονότητα των ασθενών (105/115) είχε επηρεασμένα ζωτικά σημεία και μόνο 10 ασθενείς είχαν φυσιολογικά ζωτικά σημεία. Σε 84 ασθενείς (73%) τα ευρήματα στους πάσχοντες ήταν περισσότερα από ένα. Μόνο 31 ασθενείς (27%) είχαν ένα εύρημα ως αιτία κλήσης του Εντατικολόγου. Στο σύνολο των 115 ασθενών καταγράφηκαν συνολικά 326 ευρήματα. Ο μέσος αριθμός ευρημάτων ήταν 2,83 ευρήματα ανά ασθενή. Τα συχνότερα ευρήματα αφορούσαν ευρήματα από το αναπνευστικό σύστημα (146 ευρήματα), το κυκλοφορικό σύστημα (61 ευρήματα) και μετά ακολούθησαν οι ηλεκτρολυτικές διαταραχές με 27,8% (n = 32), η μεταβολή επιπέδου συνείδησης – κώμα (GCS ≤ 8) στο 26,1% (n = 30) και ο πυρετός στο 23,5% (n = 27). Το 49,6% (n = 57) επιβίωσε, ενώ το 50,4% (n = 58) απεβίωσε. Το 73% (n = 84) των ασθενών αποφασίστηκε να εισαχθεί στη ΜΕΘ, ενώ το 27% των ασθενών (n = 31) δεν εισήχθη σε ΜΕΘ. Από τους 31 ασθενείς που δεν εισήχθηκαν στην ΜΕΘ το 13% (n = 15) των ασθενών επιβίωσε, ενώ από τους 84 ασθενείς που εισήχθηκαν στην ΜΕΘ το 36,5% (n = 42/115) επιβίωσε Η έκβαση των ασθενών καθορίζεται από την ύπαρξη σοκ και καρδιοπνευμονικής ανακοπής.Συμπεράσματα: Η κλήση Εντατικολόγου για αξιολόγηση στη πτέρυγα είναι συνήθως τεκμηριωμένη και αναγκαία. Ο νοσηλευτικός φάκελος και η ενημέρωση των ασθενών και συγγενών δεν είναι πλήρης ούτε προηγείται επαρκής συζήτηση με τους ασθενείς και το περιβάλλον του για την πρόγνωση του ασθενούς, Η έκβαση των ασθενών καθορίζεται από την ύπαρξη σοκ και καρδιοπνευμονικής ανακοπής.