Χρήση αυτόλογων μεσεγχυματικών κυττάρων για την αντιμετώπιση χόνδρινων βλαβών του γόνατος

Abstract

Purpose. The present study aims to evaluate the efficacy of matrix-induced adipose-derived mesenchymal stem cells (AD-MSCs) for cartilage repair of focal, full-thickness, symptomatic chondral knee lesions.Materials and Methods. Twenty-five consecutive patients were initially treated for symptomatic full-thickness chondral defects of the knee and then prospectively followed for three years. All patients underwent a single-stage procedure consisting in filling each defect with autologous culture-expanded mesenchymal stem cells embedded in a trimmed-to-fit commercially available biodegradable matrix. Knee-related function was evaluated based on objective and subjective assessment tools using two self-reported questionnaires the KOOS and the IKDC, the objective form of IKDC, the Tegner activity level, the Visual Analogue Scale for pain. MRI data were analysed based on the MOCART scoring system.Results. The data analysis recorded a constantly increased statistically significant improvement in all the values of the KOOS subgroups as well as of the IKDC score post-operatively (p<0.05). Equally, the VAS score for pain and the IKDC objective evaluation were improved significantly as well (p<0.05). The Tegner activity score was also increased with statistically significant difference (p<0.05), nevertheless its initial decrease. The MRI findings demonstrate a complete filling of the defect and a complete integration to border zone in 65% of the patients. All patients were found with subchondral laminar changes. No treatment-related adverse events or complications were reported.Conclusions. Matrix-induced adipose-derived mesenchymal stem cells implantation is an effective and safe single-staged cell-based procedure to manage full-thickness focal chondral lesions of the knee. Our findings demonstrate that all patients presented significant clinical and functional improvement at 3 years follow-up. The MRI aspects of the repair tissue continue to progress during the first two years after the surgery.

Σκοπός. Σκοπός της παρούσας μελέτης, είναι να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των αυτόλογων μεσεγχυματικών κυττάρων από λιπώδη ιστό, που εμποτισμένα σε βιοδιασπώμενο ικρίωμα χρησιμοποιούνται στην αποκατάσταση των συμπτωματικών χόνδρινων βλαβών του γόνατος.Υλικό και Μέθοδος. Εικοσιπέντε ασθενείς αντιμετωπίστηκαν για ολικού πάχους, συμπτωματικές, εστιακές χόνδρινες βλάβες του γόνατος και στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν προοπτικά για τρία χρόνια. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε βιολογική θεραπεία ενός χρόνου κατά την οποία το χόνδρινο έλλειμμα καλύφθηκε από καλλιεργημένα αυτόλογα μεσεγχυματικά κύτταρα του λιπώδους ιστού, εμποτισμένα σε βιοδιασπώμενο ικρίωμα. Για την μετεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια, όπως η κλινική εξέταση βάση του πρωτοκόλλου παρακολούθησης IKDC, τα ερωτηματολόγια KOOS και IKDC, το επίπεδο δραστηριότητας Tegner και η οπτική αναλογική κλίμακα πόνου. Για την αξιολόγηση των MRI χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα MOCART. Αποτελέσματα. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε, μετεγχειρητικά, μία στατιστικά σημαντική βελτίωση όλων των τιμών των υποκατηγοριών του KOOS καθώς και του IKDC (p<0.05). Αντίστοιχα, τόσο η οπτική αναλογική κλίμακα του πόνου όσο και η κλινική αξιολόγηση IKDC παρουσίασαν και αυτές στατιστικά σημαντική βελτίωση (p<0.05). Το επίπεδο δραστηριότητας Tegner, βελτιώθηκε επίσης με στατιστικά σημαντική σχέση (p<0.05), παρά την αρχική μείωση της τιμής του. Οι μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν πλήρη πλήρωση του ελλείμματος και πλήρη ενσωμάτωση με τη γειτνιάζουσα περιοχή στο 65% των ασθενών. Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκαν αλλοιώσεις στο υποχόνδριο έλασμα. Δεν παρατηρήθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες ή επιπλοκές.Συμπεράσματα. Τα μεσεγχυματικά κύτταρα του λιπώδους ιστού, αποτελούν μία αποτελεσματική και ασφαλή βιολογική θεραπεία σε ένα χειρουργικό χρόνο για την αντιμετώπιση των ολικού πάχους, συμπτωματικών χόνδρινων βλαβών του γόνατος, παρέχοντας στατιστικά σημαντική κλινική και λειτουργική βελτίωση των ασθενών στα τρία χρόνια παρακολούθησης. Η απεικόνιση του επιδιορθωμένου ιστού στις MRI παρουσιάζει μία συνεχή βελτίωση στα δύο χρόνια από την επέμβαση.