Η επίπτωση των υποκείμενων νοσημάτων στην εξέλιξη του σηπτικού ασθενούς

Abstract

Background Development of sepsis is a process with significant variation among individuals. The precise elements of this variation need to be defined. This study was designed to define the way in which comorbidities contribute to sepsis development. Methods 3509 patients with acute pyelonephritis (AP), community-acquired pneumonia (CAP), intraabdominal infections (IAI) or primary bacteremia (BSI) and at least two signs of the systemic inflammatory response syndrome were analyzed. The study primary endpoint was to define how comorbidities as expressed in the Charlson’s comorbidity index (CCI) and the underlying type of infection contribute to development of organ dysfunction. The precise comorbidities that mediate sepsis development and risk for death among 18 comorbidities recorded were the secondary study endpoints. Results CCI more than 2 had an odds ratio of 5.67 for sepsis progression in patients with IAI between significantly higher than AP and BSI. Forward logistic regression analysis indicated seven comorbidities that determine transition into sepsis in patients with AP, four comorbidities in CAP, six comorbidities in IAI and one in BSI. The odds ratio both for progression to sepsis and death with one comorbidity or with two and more comorbidities was greater than in the absence of comorbidities. Conclusions The study described how different kinds of infection vary in the degree to which they lead to sepsis. The number of comorbidities that enhances the risk of sepsis and death varies depending on the underlying infections.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η εξέλιξη του σηπτικού συνδρόμου συντελείται με διαφορετικό τρόπο στον κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Είναι ανάγκη επομένως να καθορισθούν τα ακριβή αίτια αυτής της «διαφορετικότητας» στην εμφάνιση της σήψης. Η μελέτη αυτή σχεδιάσθηκε ακριβώς για να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο οι συννοσηρότητες υπεισέρχονται στην εμφάνιση της σήψης. ΜΕΘΟΔΟΙ: Έγινε ανάλυση σε 3509 ασθενείς με οξεία πυελονεφρίτιδα(AP), πνευμονία προερχόμενη από τη κοινότητα(CAP), ενδοκοιλιακή λοίμωξη(IAI), ή πρωτοπαθή βακτηριαιμία(BSI) και τουλάχιστο 2 σημεία συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν να καθορισθεί πως οι συννοσηρότητες όπως αυτές εκφράζονται με τον δείκτη συννοσηρότητας Charlson και το συγκεκριμένο υποκείμενο είδος λοίμωξης συμβάλλουν στην εμφάνιση του «Συνδρόμου ανεπάρκειας πολλών οργάνων». Το δευτερεύον καταληκτικό σημείο ήταν να καθορισθεί ποιες ήταν οι συγκεκριμένες συννοσηρότητες ανάμεσα σε 18 καταγεγραμμένες που συνέβαλαν στη δημιουργία της σήψης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Όταν ο δείκτης συννοσηρότητας Charlson (CCI) ήταν >2, η αναλογία πιθανοτήτων για μετάπτωση σε σήψη ασθενών με ενδοκοιλιακή λοίμωξη ήταν 5,67 δηλ. σαφώς πιο υψηλή από ότι για ασθενείς με οξεία πυελονεφρίτιδα ή πρωτοπαθή βακτηριαιμία. Επιπρόσθετη λογιστική ανάλυση παλινδρόμησης ανέδειξε 7 συννοσηρότητες οι οποίες ευνοούν τη μετάπτωση σε σήψη ασθενών με οξεία πυελονεφρίτιδα, 4 συννοσηρότητες για ασθενείς με πνευμονία της κοινότητας, 6 για ασθενείς με ενδοκοιλιακή λοίμωξη και μόνο μία για τους ασθενείς με βακτηριαιμία. Η αναλογία πιθανοτήτων για εξέλιξη σε σήψη ή θάνατο για ασθενείς με λοίμωξη και παρουσία μίας ή δύο και περισσοτέρων συννοσηροτήτων ήταν μεγαλύτερη από ότι σε ασθενείς με απουσία συννοσηροτήτων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μελέτη μας περιγράφει πως τα διάφορα είδη λοίμωξης διαφέρουν ως προς το τρόπο που το καθένα τους μπορεί να οδηγήσει σε σήψη. Ο αριθμός των συννοσηροτήτων που αυξάνουν τον κίνδυνο δημιουργίας σήψης και τον κίνδυνο για θάνατο, ποικίλει ανάλογα με το είδος της υποκείμενης λοίμωξης.