Η επίδραση των ελληνοτουρκικών σχέσεων (1923-2000) στην εκκλησιαστική πολιτική του Οικουμενικού Πατριαρχείου: από την ίδρυση του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους ως τα τέλη του 20ου αιώνα

Abstract

The Greek-Turkish relations, for many years ago, have been at the heart of the study of International Law experts and International Relations and International Law Institutions. Geographical - territorial, military, economic, political, religious and cultural differences and conflicts between the two countries still seem unbridgeable despite the positive steps that have taken place and the many expositions and proposals that were made and deposited. However, an issue that has not been addressed is the impact of these differences on the Ecumenical Patriarchate, Turkey's willingness to engage the Holy Center in the tense transnational relations between Greece and Turkey, and its attempt to survive through the engraving, use and development of ecclesiastical politics. This phd thesis focuses on the period between 1923, when the modern Turkish state was founded, up to 2000, as a threshold that was necessarily to be set for the thesis to have negotiable limits. After examining the relations of the two states of Greece and Turkey throughout the period, through the examination of Turkish and Greek bibliography and unpublished archival material, the Turkish arbitrariness and human rights violations against the Ecumenical Patriarchate are being studied and the related -by the above relations- ecclesiastical politicy and the Ecumenical Patriarchate's attempt to survive in a state that only hosted it.

Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, εδώ και πολλά, πλέον, χρόνια, βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης των Διεθνολόγων και των Ιδρυμάτων Διεθνών Σχέσεων και Διεθνούς Δικαίου. Γεωγραφικές - εδαφικές, στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές, θρησκειακές και πολιτιστικές διαφορές και συγκρούσεις μεταξύ των δύο κρατών μοιάζουν ακόμη και σήμερα αγεφύρωτες, παρά τα θετικά βήματα που σημειώνονται και τις πολλές αναλύσεις και προτάσεις που διατυπώνονται και κατατίθενται. Ένα θέμα, όμως, το οποίο δεν έχει εξεταστεί, είναι ο αντίκτυπος αυτών των διαφορών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, η ηθελημένη από πλευράς Τουρκίας εμπλοκή του Ιερού Κέντρου στις τεταμένες διακρατικές σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας και η προσπάθειά του να επιβιώσει μέσα από την χάραξη, χρήση και ανάπτυξη Εκκλησιαστικής πολιτικής. Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στην περίοδο μεταξύ 1923, όταν ιδρύεται το σύγχρονο Τουρκικό Κράτος, έως και το 2000, ως ένα όριο το οποίο έπρεπε αναγκαστικά να τεθεί για να έχει η διατριβή εφικτά όρια διαπραγμάτευσης. Αφού εξεταστούν οι σχέσεις των δύο κρατών Ελλάδας και Τουρκίας καθ’ όλη την περίοδο, μέσα από την εξέταση τουρκικής και ελληνικής βιβλιογραφίας και ανέκδοτου αρχειακού υλικού, μελετώνται οι τουρκικές αυθαιρεσίες και παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η διαμορφούμενη -από τις ανωτέρω σχέσεις- εκκλησιαστική πολιτική και η προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου να επιβιώσει σε ένα κράτος που μόνο εχθρικά το προσέλαβε.