Συγκριτική μελέτη προεπαναστατικών φαναριώτικων ποιητικών ανθολογιών σε σχέση με το χειρόγραφο "Μελπομένη" του Νικηφόρου Καντουνιάρη (1818)

Abstract

After the comparison between manuscripts and printed papers which contein phanariot poetry, the ms ‘ELIA 15’ edition, the tablets and the glossary of this thesis’ annex, both general and specific conclusions arose concerning mismagies and the prerevolutionary literary output. Phanariot poetry taught music as well as a new way of perceiving the social affairs. They were promulgated through printing leading text and language to consolidation. They were ideologically connected with the linguistic issue and the modern greek Englightment resulting in linguistic clearance. From anonymity and free circulation, reproduction, recording and rewriting they reached appellation and attribution of authorship. Under their own name, educated Phanatiots changed the form and the content of phanariot poetry which lasted until the end of the 19th century.

Από τη σύγκριση χειρογράφων και εντύπων με φαναριώτικα στιχουργήματα, την έκδοση του χφ «ΕΛΙΑ 15», τους πίνακες και το γλωσσάρι του παραρτήματος αυτής της διατριβής, προέκυψαν γενικότερα και ειδικότερα συμπεράσματα για τις μισμαγιές και την προεπαναστατική λογοτεχνική παραγωγή. Τα φαναριώτικα στιχουργήματα δίδαξαν, άμεσα, μουσική σε κοσμικούς και εκκλησιαστικούς, και έμμεσα έναν νέο τρόπο αντίληψης του κοινωνικού γίγνεσθαι. Διαδόθηκαν μέσα από την τυπογραφία, οδηγώντας σε παγίωση το κείμενο και τη γλώσσα. Συνδέθηκαν ιδεολογικά με τις γλωσσικές αναζητήσεις της περιόδου του νεοελληνικού Διαφωτισμού και το αναδυόμενο γλωσσικό ζήτημα, καταλήγοντας στον γλωσσικό καθαρισμό. Από την ανωνυμία και την ελεύθερη διακίνηση, αναπαραγωγή, καταγραφή και επανασύνθεση, έφτασαν στην επωνυμία και στην απόδοση της πατρότητας αυτής της τραγουδισμένης ποιητικής ύλης. Ως είδος εμπλουτίστηκαν και άλλαξαν με την προσωπική και λόγια φαναριώτικη ποιητική παραγωγή, φτάνοντας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.