Η σημασία του αγγειακού παράγοντα του ενδοθηλίου (VEGF) στη διαδρομή του σηπτικού συνδρόμου

Abstract

Background and oblective: The implication of vascular endothelial growth factor (VEGF) in the resolution of ventilator –associated pneumonia (VAP) was investigated using a clinical and a mouse pneumonia modelMethods: VEGF-A was measured for seven consecutive days by an immunosorbent assay in the sera of 82 patients with VAP; changes from baseline were correlated with the resolution of VAP. Mice were challenged intratracheally by Pseudomonas aeruginosa. Bronchoalveolar lavage (BAL) was aspirated and segments of the lung were excised for the measurement of VEGF-A, tumor necrosis factor-alpha (TNFα), interleukin (IL)-1β, interferon –gamma(IFNγ) and myeloperoxidase (MPO) activity.Results: VAP resolved in 36.1% of patients with less than 45% increase of VEGF-A on day 5 compared to 65.2 % of patients with more than 45% increase (p:0.014).This was also accompanied by earlier resolution of VAP (log-rank:7.99; p:0.005) and it was not pathogen-specific. The increase of VEGF-A was an independent variable associated with VAP resolution in forward logistic regression analysis where APACHE II and SOFA scores were included as independent variables. Animals were sacrificed 24,48 and 124 hours after bacterial challenge. VEGF-A in BAL and lung increased significantly in 124 hours; that did not happen with the other mediators. In animals pre-treated with bevacizumab, VEGF-A was decreased and TNFα and MPO were significantly increased.Conclusions: A statistical association between increase of circulating VEGF-A and resolution of VAP is provided. Animal data render possible an implication for the resolution of lung inflammation.-

Στόχος : Η εμπλοκή του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF) στη λύση της πνευμονίας συνδεόμενης με τον μηχανικό αερισμό (ΠΣΜΑ) μελετήθηκε με χρήση ενός κλινικού και πειραματικού μοντέλου πνευμονίας σε επίμυες.Μέθοδος: Ο VEGF-A μετρήθηκε για επτά συνεχόμενες ημέρες μέσω ανοσοπροσροφητικής μεθόδου σε σειρά 82 ασθενών με ΠΣΜΑ και οι μεταβολές από την βασική τιμή συσχετίσθηκαν με τη λύση της ΠΣΜΑ. Έγινε ενδοτραχειακή ενστάλλαξη P.aeruginosa σε επίμυες. Βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα (BAL) αναρροφήθηκε και τμήματα πνεύμονος εκτάμησαν για τη μέτρηση VEGF-A, παράγοντα νέκρωσης όγκου-α (TNF-a), ιντερλευκίνης 1-β (IL-1b), ιντερφερόνης-γ (IFNγ) και μυελοπεροξειδάσης(MPO).Αποτελέσματα: Η ΠΣΜΑ λύθηκε σε 36,1% των ασθενών με λιγότερο από 45% αύξηση του VEGF-A την ημέρα 5 συγκριτικά με το 65,2% των ασθενών που παρουσίασαν περισσότερο από 45% αύξηση (p:0,014). Τα παραπάνω συνδυάστηκαν επίσης με πρωιμότερη λύση της ΠΣΜΑ (log-rank:7,99; p:0,005) και ήταν μη ειδικά για το παθογόνο. Η αύξηση του VEGF-A ήταν μία ανεξάρτητη μεταβλητή σχετιζόμενη με τη λύση της ΠΣΜΑ σε ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης στην οποία τα APACHE-II και SOFA scores περιλήφθησαν σαν ανεξάρτητες μεταβλητές. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν στις 24,48 και 124 ώρες μετά από την βακτηριακή προσβολή. Ο VEGF-A στο BAL και τον πνεύμονα αυξήθηκε σημαντικά στις 124 ώρες, κάτι το οποίο δεν παρατηρήθηκε με τους υπόλοιπους μεσολαβητές. Σε πειραματόζωα που προηγουμένως είχαν λάβει θεραπεία με bevacizumab, ο VEGF-A ήταν μειωμένος, ενώ οι TNFa και MPO ήταν σημαντικά αυξημένοι.Συμπέρασμα: προκύπτει μία στατιστική συσχέτιση μεταξύ της αύξησης του κυκλοφορώντος VEGF-A και της λύσης της ΠΣΜΑ. Τα πειραματικά δεδομένα σε πειραματόζωα καθιστούν πιθανή μία συσχέτιση αναφορικά με τη λύση της ΠΣΜΑ.