Η μητρική ακτιβίνη Α ορού ως βιολογικός δείκτης στη διάγνωση της προεκλαμψίας, της ενδομήτριας υπολειπόμενης ανάπτυξης του εμβρύου και του συνδρόμου Down

Abstract

OBJECTIVE: To determine whether the behaviour of the maternal serum activin A in preeclamptic and IUGR pregnancies where a “poor” placentation takes place and in the Down’s syndrome, where functional disorder of the placenta (and not a failure in its microarchitecture) exists, could nominate activin A as a new biological marker in the diagnosis of these conditions. MATERIAL: We recruited patients of the High Risk Pregnancy Unit of the ‘A Academic Department of Obstetrics and Gynecology at the “Alexandra Maternity Hospital”. They were included patients with preeclampsia, patients carrying an IUGR fetus, and patients with a Down syndrome baby. As control group we recruited pregnant women with an uncomplicated pregnancy. All women had a singleton pregnancy between 20 and 37 weeks. The preeclampsia group included women with a history of arterial blood pressure >140/95mmHg, sustained proteinuria >300mg/24h, with or without oedemas or other symptoms. The IUGR group included women with a fetal growth below the 10th centile for age and sex in conjunction with a head circumference to abdominal circumference ratio higher than 1. The Down syndromes’ group included women with diagnosed trisomy 21 who had undergone an amniocentesis due to high risk of the abnormality. METHODS: A dedicated history sheet was filled in by the patients and blood sample was taken from them. The sample was centrifuged at 3500 X g for 15 minutes and the serum stored at -800C until assayed. The assay used the “sandwich” ELISA technique and the values were expressed in ng/ml. After the proper rearrangements the final group consisted of 74 patients (39 with preeclampsia, 31 with IUGR and 4 with Down syndrome) and 24 healthy pregnant women. A statistical analysis of the results was conducted thereafter. Differences were considered significant when p<0.05. RESULTS: The mean value of the activin A in maternal serum of the preeclamptic women [24.3654ng/ml (95% CI 11.3087-37.4220)] and in the serum of the IUGR patients [10.8565ng/ml (95% CI 2.7939-18.9190)] was significantly higher than the mean value in the serum of the healthy pregnants [2.369ng/ml (95% CI 1.579-3.159)]. The difference found to be statistically significant (p<0.05). Regarding the Down syndrome group such a conclusion could not be extracted due to the small power of the sample in this category. In this group though the mean value of the activin A (1.2750ng/ml) was comparable with that of the control group. CONCLUSIONS: Activin A rises in the maternal serum of the preeclamptic and IUGR patients significantly and this behaviour is considered so important that can nominate activin A as a novel diagnostic biological marker in the management of these disorders, where nowadays equivocal biochemical tests only exist. In Down syndrome no such conclusions could be extracted.

ΣΚΟΠΟΣ: Να μελετηθεί η συμπεριφορά της πλακουντιακής ορμόνης ακτιβίνης Α του ορού της εγκύου στην προεκλαμψία και την ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη του εμβρύου, όπου υπάρχει «πτωχή» πλακουντοποίηση, και στο σύνδρομο Down, όπου υπάρχουν διαταραχές στην λειτουργία και όχι στην μικροαρχιτεκτονική του πλακούντα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η ακτιβίνη Α μπορεί να αποτελέσει ένα νέο δείκτη στην διάγνωση των καταστάσεων αυτών. ΥΛΙΚΟ: Η μελέτη διενεργήθηκε εξ ολοκλήρου με υλικό από την Α΄ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γ. Ν. «Αλεξάνδρα». Για την διενέργεια της μελέτης χρησιμοποιήθηκε ως δείγμα ασθενείς του Τμήματος Κύησης Υψηλού Κινδύνου που νοσηλεύονταν για προεκλαμψία, με ιστορικό ενδομήτριας υπολειπόμενης ανάπτυξης του εμβρύου ή με έμβρυο πάσχον από σύνδρομο Down. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες γυναίκες σε κύηση χαμηλού κινδύνου που παρακολουθούνταν στα εξωτερικά μαιευτικά ιατρεία του νοσοκομείου. Όλες οι ασθενείς διένυαν την 20η ως 37η εβδομάδα μονήρους κύησης. Στην ομάδα της προεκλαμψίας εντάχθηκαν γυναίκες με αρτηριακή πίεση >140/95 mmHg, λευκωματουρία > 300mg/24ωρο, με ή χωρίς οιδήματα, συμπτωματικές ή ασυμπτωματικές. Στην ομάδα της ενδομήτριας υπολειπόμενης ανάπτυξης εντάχθηκαν γυναίκες με ανάπτυξη εμβρύου μικρότερης της 10ης εκατοστιαίας θέσης για την ηλικία κύησης και το φύλο του εμβρύου και σχέση κεφαλικής προς κοιλιακή περίμετρο (HC/AC ratio) μεγαλύτερη του 1 (αληθές ασύμμετρο IUGR). Στην ομάδα του συνδρόμου Down εντάχθηκαν γυναίκες με διαγνωσμένη τρισωμία 21 μετά αμνιοπαρακέντηση στην οποία υπεβλήθησαν λόγω αυξημένου κινδύνου για αυτό. ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε όλους τους ασθενείς και μάρτυρες ελήφθη αναλυτικό ιστορικό με ειδικά σχεδιασμένο έντυπο και εκτελέσθηκε αιμοληψία. Το δείγμα υπερφυγοκεντρήθηκε για 15 λεπτά σε 3500Χg και το υπερκείμενο φυλάχθηκε σε ψύξη -800C ως την επεξεργασία του. Για τον προσδιορισμό της ακτιβίνης Α χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος “sandwich” ELISA και οι τιμές εκφράστηκαν σε ng/ml. Επεξεργάστηκαν επιτυχώς και συμπεριελήφθησαν στη μελέτη 74 ασθενείς (39 με προεκλαμψία, 31 με IUGR και 4 με σύνδρομο Down) και 24 μάρτυρες. Μετά την εξαγωγή των αποτελεσμάτων ακολούθησε στατιστική ανάλυση. Στατιστικά σημαντική θεωρήθηκε η διαφορά p<0.05. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ; Η μέση τιμή της ακτιβίνης Α στον μητρικό ορό βρέθηκε σημαντικά αυξημένη στις ασθενείς με προεκλαμψία [24.3654ng/ml (95% CI 11.3087-37.4220)] και με IUGR [10.8565ng/ml (95% CI 2.7939-18.9190)] σε σχέση με τις εγκύους μάρτυρες [2.369ng/ml (95% CI 1.579-3.159)] και αυτό μετά την στατιστική ανάλυση των διαφορών βρέθηκε ότι είναι στατιστικά σημαντικό (p<0.05). Στο σύνδρομο Down τέτοιο συμπέρασμα δεν μπόρεσε να εξαχθεί λόγω του μικρού δείγματος ασθενών. Στην ομάδα αυτή πάντως η μέση τιμή της ακτιβίνης Α (1.2750ng/ml) ήταν συγκρίσιμη με αυτή των μαρτύρων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ακτιβίνη Α στον μητρικό ορό αυξάνει στην προεκλαμψία και την ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη σημαντικά. Η συμπεριφορά της αυτή της επιτρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαγνωστικός βιολογικός δείκτης των καταστάσεων αυτών. Στο σύνδρομο Down δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για την συμπεριφορά της ορμόνης.