Θείο και ανθρώπινο δίκαιο στο έργο του Αισχύλου

Abstract

The main basis for the preparation of this thesis was the tragic experience itself, the redemption "by fainomenikotitas" offered by Aeschylus through his tragedies, as a tangible proof of the character of justice, divine and human. The ennoioanalytiki approach of his philosophical thought, which controls almost rationally fundamental problems, is not limited to a specific category of legal relations. The true significance of Aeschylia conception of justice is in fact active, and hence, this seamless coherence opens panoramic historical perspective.

Κύριο έρεισμα για την εκπόνηση της παρούσας διδακτορικής διατριβής στάθηκε το ίδιο το τραγικό βίωμα, η λύτρωση «δια της φαινομενικότητας», που προσφέρει ο Αισχύλος μέσα από τα έργα του, ως απτή απόδειξη για το χαρακτήρα του δικαίου, θείου κι ανθρώπινου. Η εννοιοαναλυτική προσέγγιση του φιλοσοφικού του στοχασμού, που ελέγχει σχεδόν ορθολογικά θεμελιώδη προβλήματα, δεν περιορίζεται εδώ σε μία ειδική κατηγορία νομικών σχέσεων. Η αληθινή σημασία της αισχύλειας σύλληψης περί δικαίου έγκειται στην ενεργό πραγματικότητα, κι ως εκ τούτου, η αδιάλειπτη συνοχή της διανοίγει μία πανοραμική ιστορική προοπτική.