Ο καθαγιασμός της ύλης στη χριστιανική λατρεία των τριών πρώτων αιώνων: θεώρηση των μυστηρίων της Θ. Ευχαριστίας, του Βαπτίσματος και του Ευχελαίου

Abstract

The author attempts a historical journey throughout the ages. The research examines the first three ages of the Christianity. It explores the way that Christians continued to practice the Holy sacraments, especially Eucharist, Baptism and Holy Unction, from the Lord’s Holy Supper, up to the end of the third century AD. The main source for this endeavor is the Holy Bible, especially the New Testament. Other written documents authorized by the Holy Tradition of the Church were also examined carefully and provided useful information. The findings of this research are presented in two chapters. The first chapter focuses on the Sacrament of the Holy Eucharist. All the available written sources lead to the ascertainment that almost until the half of the second century AD, Holy Eucharist was practiced without invoking the Holy Spirit for the sanctification of the Holy Gifts. From the second half of the second century, this practice changes progressively.

Ο συγγραφέας επιχειρεί ένα ιστορικό ταξίδι δια μέσου των αιώνων. Η έρευνα εξετάζει τους τρεις (3) πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι Χριστιανοί συνέχισαν να τελούν τα ιερά μυστήρια, ειδικά τη θεία Ευχαριστία, το Βάπτισμα και το Ιερό Ευχέλαιο. Προσεγγίζει το θέμα από πλευράς τελετουργικής. Η έρευνα αρχίζει από τη στιγμή της παράδοσης του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας κατά τον Μυστικό Δείπνο του Κυρίου με τους μαθητές Του και επεκτείνεται μέχρι τα τέλη του τρίτου (3ου) μ.Χ. αιώνα. Η κύρια πηγή αυτής της προσπάθειας είναι η Αγία Γραφή, ειδικά η Καινή Διαθήκη. Παράλληλα, γραπτά μνημεία της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας εξετάστηκαν προσεκτικά. Τα ευρήματα αυτής της έρευνας παρουσιάζονται σε δύο κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Όλες οι διαθέσιμες γραπτές πηγές οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν μέχρι το μισό του δεύτερου (2ου) μ.Χ. αιώνα, η θεία Ευχαριστία τελούνταν χωρίς επίκληση του Αγίου Πνεύματος για τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Από το δεύτερο μισό του δεύτερου (2ου) μ.Χ. αιώνα, η πρακτική αυτή αλλάζει προοδευτικά.