Μελέτη της θυρεοειδικής ορμονικής λειτουργίας σε πειραματικό μοντέλο αιμορραγικής καπληξίας και ανάταξης: πειραματική μελέτη

Abstract

Background. The aim of the present study was to evaluate the effect of triiodothyronineadministration in a porcine model of hemorrhagic shock due to liver surgery, in termsof haemodynamic stability, acid-base status and hepatic injury markers.Materials and MethodsHemorragic shock was induced in swine by left lobe liver resection and allowedbleeding to a mean arterial pressure of 35-40 mmHg for 40 minutes. Animals wererandomly assigned into a sham group (n=5), a fluid-resuscitated group (n=7) and afluid plus triiodothyronine (T3)-resuscitated group (n=7). T3 was given by continuousintravenous infusion from the beginning of the experiment. After the 40 minutes ofshock animals were resuscitated with combination of crystalloid and colloid fluidswith the aim of restoring mean arterial pressure (±10% from baseline). Resuscitationlasted for one hour and then swine were followed for another 460 minutes (total 6hours). Blood loss, haemodynamic parameters, fluids administered, acid-base statusand liver enzymes and caspase 3 activity were measured.Results. Blood loss was similar in both groups. Animals treated with T3 required less fluidsthan swine resuscitated with crystalloids and colloids only (N/S 0.9%: 1071±189 mlvs. 2429±535 ml, Voluven 6%: 550±96 ml vs 1000±289 ml, p< 0.05), plus they wereless acidotic at the end of the observing period (7.38±0.08 vs. 7.26±0.12, p< 0.05).Tachycardia was not associated with triiodothyronine administration. Hepatic enzymesdid not exhibit differences between groups. Conclusions. Our study demonstrates the beneficial impact of T3 administration during controlledhemorrhagic shock and resuscitation. Animals resuscitated with T3 necessitate lessamounts of fluids to maintain haemodynamic stability and acid-base status. Moreover,triiodothyronine administration doesn’t seem to aggravate blood loss or harm thehepatic tissue.

Σκοπός της παρούσας µελέτης είναι να καθοριστεί εάν η χορήγηση τριϊωδοθυρονίνης κατά τη διάρκεια της προκαλούµενης από τραυµατισµό ήπατος αιµορραγικής καταπληξίας µπορεί να ελαττώσει τις ανάγκες σε υγρά προσφέροντας έτσι αιµοδυναµική σταθερότητα και συνάµα ελαττώνοντας τις σχετιζόµενες µε αιµοαραίωση ανεπιθύµητες ενέργειες της χορήγησης µεγάλης ποσότητας υγρών.Ταυτόχρονα, σκοπός είναι να µελετηθεί εάν η ευεγεργητική αυτή δράση της θυρεοειδικής ορµόνης σχετίζεται και µε µείωση της απόπτωσης στον ηπατικό ιστό.Υλικό και µεθοδολογία. Τα 19 εργαστηριακά ζώα κατανεµήθηκαν τυχαία σε 3 οµάδες σύµφωνα µε το ερευνητικό πρωτόκολλο: Οµάδα Α - Ελέγχου (Ν=5), Οµάδα Β (Ν=7) – Αιµορραγίας ηπατικού παρεγχύµατος και Οµάδα Γ (Ν=7) – Αιµορραγίας ηπατικού παρεγχύµατοςµε επιπλέον χορήγηση Τ3. Η Τ3 χορηγήθηκε σε συνεχή έγχυση από την αρχή του πειραµατικού πρωτοκόλλου. Η αιµορραγική καταπληξία προκαλείται µέσω εκτοµής του αριστερού λοβού του ήπατος µέχρι η ΜΑΠ να ελαττωθεί στα 35-40 mmHg και διατηρείται έτσι για 40 λεπτά. Ακολουθεί ανάνηψη µε κρυσταλλοειδή και κολλοειδή υγρά µε σκοπό την επάνοδο της ΜΑΠ στις αρχικές τιµές (±10% σε σχέση µε την τιµή αναφοράς). Η διάρκεια της ανάνηψης ήταν µία ώρα και ακολούθησε παρακολούθηση για 460 λεπτά (συνολική διάρκεια 6 ώρες). Καταγράφηκαν οι αιµοδυναµικές παράµετροι και η απώλεια αίµατος και µετρήθηκαν αέρια αίµατος, δείκτες ηπατικής βλάβης και δραστηριότητα της κασπάσης 3 στο ήπαρ. Αποτελέσµατα. Η απώλεια αίµατος ήταν παρόµοια στις δύο οµάδες. Τα πειραµατόζωα που έλαβαν Τ3 χρειάστηκαν µικρότερο όγκο υγρών σε σχέση µε αυτά που έλαβαν µόνο κρυσταλλοειδή και κολλοειδή (N/S 0.9%: 1071±189 ml vs. 2429±535 ml, Voluven6%: 550±96 ml vs 1000±289 ml, p< 0.05), ενώ παράλληλα παρουσίασαν οξέωση σε µικρότερο βαθµό στο τέλος του πειράµατος (7.38±0.08 vs. 7.26±0.12, p< 0.05). Δεν παρατηρήθηκε ταχυκαρδία σχετιζόµενη µε τη χορήγηση τριϊωδοθυρονίνης. Οι δείκτες ηπατικής βλάβης δεν παρουσίασαν διαφορές µεταξύ των οµάδων. Συµπεράσµατα. Η παρούσα µελέτη αποδεικνύει την ευεργετική επίδραση της χορήγησης Τ3 σε ελεγχόµενη αιµορραγική καταπληξία και ανάνηψη. Χοίροι που έλαβαν Τ3 χρειάστηκαν µικρότερο όγκο υγρών για ανάνηψη και διατήρησαν καλύτερη οξεοβασική ισορροπία. Επιπλέον, η χορήγηση τριϊωδοθυρονίνης δε φαίνεται να επιδεινώνει την απώλεια αίµατος κατά τη διάρκεια ηπατεκτοµής ή να βλάπτει τον ηπατικό ιστό.