Η επίδραση της τεριπαρατίδης στον οστικό μεταβολισμό οστεοπορωτικών μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών

Abstract

Aim of the study: Aim of the current study is to evaluate the therapeutical result of Teriparatide (FORSTEO), in comparison with the commonly used and well known drug Alendronate (FOSAMAX) which haw an established therapeutical result, and the individualisation of this therapeutical approach with Teriparatide through the genetic analysis of known genetic polymorphisms and their variations that are related to bone metabolism. Material and methods: The current study is performed in two phases. First we perform a prospective comparative study of teriparatide and alendronate in 50 postmenopausal women with established osteoporosis. These women where randomly dispersed in the two therapeutical schemes. 25 women where used as control. The biochemical and radiological indexes for osteoporosis where measured in 0 time, in 6 months and in 12 months period from the onset of treatment. For the second phase of the current study in the women of the study a analysis of 6 known genetic polymorphisms of bone metabolism (CTR, COL1A1,ESR1PVUII, ESR1XBAI,VDRBSMI,VDRFOKI) was performed with Microarrays method and RT‐PCR. Statistical analysis of the results followed. Results: The results of the women who participated in the current study and received teriparatide showed statistical significant results (p value < 0.05) in improving BMD, Tscore and Zscore both at Lumbar spine and Femoral bone. The same results were obtained for those women that received Alendronate. From the genetic analysis of the women who participated in the study several statistically significant, both positive and negative, correlations where given concerning the presence of different type of polymorphisms and the changes of biochemical and radiological indexes of osteoporosis during treatment. Conclusions: Teriparatide, although it has a different approach, as an anabolic drug, intreating osteoporosis exhibits comparable results to Alendronate, a well known anti – osteoclastic drug, concerning the radiological indexes of osteoporosis. In the current study concerning the effect of genetic polymorphisms during treatment there are some statistical evidence of negative or positive statistical significant results mainly concerning the BMD in Lumbar spine improvement after therapy. More relevant studies have to be performed to have convincing evidence.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι αξιολόγηση της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας της Τεριπαρατίδης (FORSTEO) με τη σύγκριση της με ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο και εγνωσμένης αποτελεσματικότητας φάρμακο όπως η Αλενδρονάτη (FOSAMAX) και η εξατομίκευση αυτής της θεραπευτικής προσέγγισης με βάση τη γενετική ετερογένεια γονιδίων συσχετιζόμενων με τον οστικό μεταβολισμό.Υλικά και μέθοδοι: Η μελέτη περιλαμβάνει δύο φάσεις στην αρχική πραγματοποιείται συγκριτική μελέτη της Τεριπαρατίδης με την Αλενδρονάτη σε πληθυσμό 50 μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών με εγκατεστημένη οστεοπόρωση οι οποίες κατανεμήθηκαν τυχαία σε κάθε ένα θεραπευτικό σχήμα. Παράλληλα μελετήθηκαν 25 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες χωρίς αγωγή οστεοπόρωσης, οι οποίες χρησίμευσαν ως μάρτυρες της μελέτης. Μετρήθηκαν οι βιοχημικοί δείκτες οστεοπόρωσης με τις αντίστοιχες βιοχημικές μεθόδους και οι οστικοί δείκτες με οστική πυκνομετρία (DEXA) σε χρόνο 0, 6 μήνες και 12 μήνες από την έναρξη της θεραπείας. Για την δεύτερη φάση της μελέτης στις γυναίκες που συμμετείχαν σε αυτή πραγματοποιήθηκε ανάλυση των 6 γενετικών πολυμορφισμών που σχετίζονται με τoν μεταβολισμό των οστών (CTR, COL1A1,ESR1PVUII, ESR1XBAI,VDRBSMI,VDRFOKI) με Μικροσυστοιχίες και RT‐PCR. Ακολούθησε στατιστική ανάλυση και επεξεργασία των αποτελεσμάτων. Αποτελέσματα: Οι γυναίκες που μετείχαν στη μελέτη μετά από θεραπεία με Τεριπαρατίδη εμφάνισαν στατιστικά σημαντική (p value < 0.05) βελτίωση της πυκνότητας της οστικής μάζας (BMD), του αριθμού των SD (τυπικών αποκλίσεων) από την κορυφαία οστική πυκνότητα (T‐score) και του αριθμού των SD από τη μέση οστική πυκνότητα (Z‐score). Την ίδια στατιστικά σημαντική βελτίωση παρουσίασαν και οι γυναίκες που έλαβαν ως θεραπεία Αλενδρονάτη. Από τον συσχετισμό του πληθυσμού που έλαβε θεραπεία κατά τη διάρκεια της μελέτης προέκυψαν στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα συσχέτισης αρνητικής, ή θετικής, (b coefficient αρνητικός ή θετικός αντίστοιχα) με την παρουσία συγκεκριμένων φυσιολογικών ή μεταλλαγμένων τύπων των γενετικών πολυμορφισμών με την μεταβολή των βιοχημικών και απεικονιστικών δεικτών και τελικά με την ανταπόκριση στη θεραπεία. Συμπεράσματα: Η Τεριπαρατίδη παρότι έχει διαφορετικό τρόπο δράσης από την Αλενδρονάτη στη θεραπεία της οστεοπόρωσης παρουσιάζει την ίδια αποτελεσματικότητα στην βελτίωση των απεικονιστικών δεικτών οστεοπόρωσης. Στην μελέτη των γονιδιακών πολυμορφισμών σε σχέση με την μεταβολή των δεικτών της οστεοπόρωσης κατά την θεραπεία εξήχθησαν κάποια στατιστικώς σημαντικά αποτελέσματα αρνητικά ή θετικά για την επίδραση τους κυρίαρχα στο αποτέλεσμα της θεραπεία στο BMD οσφυϊκής μοίρας. Απαιτούνται περισσότερες σχετικές μελέτες με μεγαλύτερα δείγματα ασθενών προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.