Economic interdependence and national security

Abstract

In this thesis, the aim is to contribute to the discussion on the interaction between economic interdependence and national security when states are in conflict. So far, this debate has been between Liberals and Neo-Marxisst, whose argument was that trade promotes peace, for the former, and that asymmetric trade creates either conflictual relations or more cooperation according to the balance of power. However, this thesis is built on the theoretical basis of Realism. By developing an analytical framework, which consists of dependent variables such as relative gains, as defined by Grieco (1988) and the worthiness of the disputed area, meaning the added value the conflictual area gives to the state’s influence and therefore to its power, I answer two main questions: “In case of interstate conflict, is Asymmetric Economic Interdependence a power-balancing factor for the threatened state?” and “Can the relative gains which derive from asymmetric economic interdependence redeem the relative gains which derive from the disputed area?” I argue that economic interdependence is always asymmetric and it is not a power-balancing factor for the threatened state, since the relative gains which derive from asymmetric economic interdependence are less important than the relative gains which derive from the worthiness of the disputed area. I examine this argument in three case studies and I conclude that my argument is confirmed.

Βασικός στόχος της διδακτορικής διατριβής είναι να συμβάλει στη μέχρι τώρα συζήτηση σχετικά με τη σχέση οικονομικής αλληλεξάρτησης και εθνικής ασφάλειας και να εμπλουτίσει τη θεωρία του Ρεαλισμού στο πεδίο της Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας. Έως τώρα, το ζήτημα αυτό κυριαρχείται από προσεγγίσεις του Φιλελευθερισμού και το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι η αυξημένη οικονομική αλληλεξάρτηση μειώνει τα επίπεδα της διένεξης μεταξύ των κρατών και συμβάλει στην ειρήνη. Παρόλα αυτά είναι αξιοσημείωτη η απουσία μιας ρεαλιστικής προσέγγισης στο ζήτημα αυτό υπό το πρίσμα της Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας. Η παρούσα διατριβή βασίζεται στην θεωρητική προσέγγιση του Ρεαλισμού και τα δύο κύρια ερωτήματα που απαντά είναι τα εξής: «Σε περίπτωση διακρατικής διένεξης, είναι η Ασύμμετρη Οικονομική Αλληλεξάρτηση παράγοντας εξισορρόπησης για το απειλούμενο κράτος;» και «Μπορούν τα σχετικά οφέλη που προκύπτουν από την ασύμμετρη οικονομική αλληλεξάρτηση να «εξαγοράσουν» τα σχετικά οφέλη που προκύπτουν από την αξία της επίμαχης περιοχής;» Στην παρούσα διατριβή το κύριο επιχείρημα είναι ότι η οικονομική αλληλεξάρτηση είναι στην ουσία ασύμμετρη και δεν μπορεί να είναι παράγοντας εξισορρόπησης ισχύος για το απειλούμενο κράτος. Η βασική υπόθεση είναι ότι τα σχετικά οφέλη που προκύπτουν από την ασύμμετρη οικονομική αλληλεξάρτηση είναι λιγότερο σημαντικά από τα σχετικά οφέλη που προκύπτουν από την αξία της επίμαχης περιοχής. Οι εξαρτημένες μεταβλητές είναι τα σχετικά οφέλη και η αξία της επίμαχης περιοχής, ως προς την ισχύ και την άσκηση επιρροής του απειλούμενου κράτους. Οι ανεξάρτητες μεταβλητές που χρησιμοποιούνται είναι οικονομικές αλλά και με άμεσο αντίκτυπο στην εθνική ασφάλεια και εφαρμόζονται σε περιπτωσιολογικές μελέτες κρατών σε διένεξη με διαφορετικό κάθε φορά επίπεδο οικονομικής αλληλεξάρτησης. Συμπερασματικά προκύπτει ότι ανεξάρτητα από το βαθμό της ασύμμετρης οικονομικής αλληλεξάρτησης μεταξύ δυο κρατών σε διένεξη, δεν είναι ικανή να εξισορροπήσει τα οφέλη που προκύπτουν από την επίμαχη περιοχή, συνεπώς το αρχικό επιχείρημα επιβεβαιώνεται.