Προγνωστικοί παράγοντες εκτίμησης του λειτουργικού αποτελέσματος μετά από τραυματική κάκωση εγκεφάλου

Abstract

The authors performed a prospective study on patients who suffered from severe TBI. The aim of the study was to investigate the prognostic value of time alteration of the GCS parameters and the rest prognostic indicators 2 weeks post injury in severe TBI survivors. Seventy patients were initially enrolled. Data where retrieved from the emergency department records, the Intensive Care Unit (ICU), neurosurgical and rehabilitation unit records, units where all patients were hospitalized. All patients underwent a follow-up at 3, 6 and 12-month post injury. The prognostic indicators, like GCS parameters and GCS total score, coma duration, post traumatic amnesia, cerebral pons reflexes, computerized tomography findings, concomitant injuries and age were evaluated on the day of injury. Their alteration in time, 2 weeks post injury, was recorded and was related to the 12 months functional outcome. Functional outcome was estimated using the Glasgow Outcome Scale (GOS) and the Functional Independence Measure-Motor scale (FIM-M) 3, 6 and 12 months post injury. Fifty one patients survived and were followed up to 12 months. Logistic regression models and ROC analysis were applied. Regarding functional outcome at 12 months, increase in GCS on day 15 emerged as prognostic factor, with all its subscales time alteration being related to the 12 month outcome, while a greater GCS score on day 15 was also related to survival. A higher Motor and Verbal response on day 15 post injury was strongly associated with patient's independence. GCS motor score 2 weeks post injury showed a statistically significant correlation with the 12 months functional outcome in TBI survivors. Motor’s response alteration in time seems to be the best predictor among the GCS parameters and the rest prognostic indicators for the long-term functional outcome of patients with severe TBI.

Η βαρύτητα της ΚΕΚ καθορίζεται από προγνωστικούς παράγοντες των οποίων η πολυπλοκότητα καθιστά επισφαλή την πρόγνωση της λειτουργικής έκβασης αυτών των ασθενών. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί κατά πόσο η χρονική μεταβολή των τριών παραμέτρων της Κλίμακας Κώματος Γλασκώβης, καθώς και των λοιπών προγνωστικών δεικτών, μπορούν να αξιοποιηθούν ως προγνωστικοί παράγοντες της μακροπρόθεσμης (12μηνης) λειτουργικής έκβασης επιζώντων ασθενών με σοβαρή ΚΕΚ. Πραγματοποιήθηκε προοπτική μελέτη ασθενών με σοβαρή ΚΕΚ. Εβδομήντα ασθενείς εντάχθηκαν αρχικά στη μελέτη. Τα δεδομένα προήλθαν από τα αρχεία του τμήματος επειγόντων, των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), των νευροχειρουργικών κλινικών και των κέντρων αποκατάστασης όπου νοσηλεύτηκαν οι ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για διάστημα 3,6 και 12 μηνών μετά την κάκωση. Η κλίμακα Γλασκώβης και οι λοιποί προγνωστικοί παράγοντες προσδιορίστηκαν την ημέρα εισαγωγής και 15 ημέρες μετατραυματικά. Η λειτουργική έκβαση αξιολογήθηκε 12 μήνες μετά την κάκωση με την Κλίμακα Έκβασης Γλασκώβης (Glasgow Outcome Scale -GOS) και το κινητικό μέρος της Κλίμακας Λειτουργικής Ανεξαρτησίας (Functional Independence Measure-Motor scale - FIM-M). Πενήντα ένας ασθενείς επέζησαν και παρακολουθήθηκαν επί 12 μήνες. Εφαρμόστηκε μοντέλο λογαριθμιστικής παλινδρόμησης και ανάλυση καμπύλης ROC. Αύξηση της τιμής της GCS 15 μέρες μετατραυματικά συσχετίζεται σημαντικά με την επιβίωση. Αναφορικά με τη λειτουργική έκβαση στους 12 μήνες, η αύξηση στην τιμή της κλίμακας GCS 15 ημέρες μετατραυματικά, όπως και σε όλες τις παραμέτρους της, βρέθηκε να συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά με την έκβαση. Υψηλότερη βαθμολογία στην κινητική και λεκτική απάντηση συσχετίστηκε ισχυρά με τη λειτουργική ανεξαρτησία, ενώ η κινητική απάντηση στις 15 ημέρες αποδείχθηκε ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας της λειτουργικής ανεξαρτησίας του ασθενούς. Φαίνεται ότι η χρονική μεταβολή μετατραυματικά στην κινητική απάντηση της Κλίμακα Κώματος Γλασκώβης αποτελεί τον καλύτερο προγνωστικό δείκτη για τη μακροπρόθεσμη έκβαση των ασθενών με σοβαρή ΚΕΚ.