Προγνωστικοί δείκτες καρδιαγγειακών συμβαμάτων και διαχρονική επιβίωση σε ασθενείς με πρωτοδιαγνωσθείσα καρδιακή ανεπάρκεια

Abstract

Introduction: Heart failure has been termed the “new epidemic of cardiovascular disease”for the 21st century. Mortality rates from acute coronary syndromes have decreased withimproved coronary disease management, resulting in an increase in the prevalence ofpatients surviving with chronic coronary disease and ventricular dysfunction. Incombination with the aging of the population, the effect of decreasing acute mortality frommyocardial infarction has led to an increase the prevalence of heart failure. Despiteadvances in diagnosis and treatment, prognosis of heart failure (HF) patients remainsunfavourable, with annual mortality exceeding 50% in selected populations.Methods: During a 36-month period, a total of 179 consecutive patients (17% females,mean age 63±14 years) hospitalized with newly diagnosed systolic HF and LVEF <40%were enrolled in the study.Among several socio-demographic, bioclinical, lifestyle anddietary characteristics,cardiovascular risk factors like hypertension, diabetes,hypercholesterolemia, obesity, anthropometric indices, physical activity status andbiochemical parameters related to cardiovascular risk, assessment of depressive symptomsduring past month, based on the CES-D scale, were evaluated. A diet score that assesses theinherent characteristics of the Mediterranean diet (MD) was developed for each individual(range 0-55). Every 3 months and for a total period of 2 years after initial examination, allpatients were re-examined. Multiple logistic regression and cox analysis was used toevaluate the association between these parameters and the long term outcome (2 years)after adjustment for several confounders (age, sex, body mass index, diabetes mellitus,smoking habits, sedentary life, creatinine levels). The study’s endpoint was a clinical event(ie, cardiovascular death or hospitalization because of cardiovascular disease) during a 2-year period. The first event to occur was considered as the endpoint of the study. Nosecondary endpoints were used.Results: In the two years after hospital discharge, 79 patients (44%) had a clinical event(25 fatal). Those who experienced an adverse event were older, had lower CrCl levels,advanced NYHA stage, higher prevalence of ischemic HF and lower values for Stv in theTDI evaluation, as compared with those without an event. No significant differences wereobserved regarding the investigated outcome and medical therapy, percentage of implantedbiventricular pacemaker or defibrillator device, LVEF, LV dimensions, and the existence ofcardiovascular disease risk factors. We found that LA dysfunction, as measured by LAFI, is associated with increased HF hospitalization. This association was independent of age, sex,race, traditional cardiovascular risk factors, heart rate, inducible ischemia, NT-proBNP, and other commonly used echocardiographic parameters. Another independent prognosticfactor was the etiology of heart failure, with ischemic heart failure having a worseprognosis than dilated cardiomyopathy and NYHA classification. The present study alsorevealed that in a cohort of patients with newly diagnosed systolic HF, the Stv in the lateraltricuspid annulus, reflecting RV systolic performance, has long-term prognosticsignificance of CVD events, regardless of LV systolic and diastolic functions. This studyreveals that in patients with newly diagnosed heart failure, albumin levels are related with theprognosis of heart failureConclusion: HF is one of the most prominent clinical diagnoses in modern medicine, withclinical, prognostic, epidemiologic, and socioeconomic implications. This study revealsthat in patients with newly diagnosed HF, LA function is associated with the long termoutcome of these patients. It was also found that VTI in LVOT was inversely associatedwith the outcome. These results highlight the important role of the RV, the LA and thealbumin levels in left-sided HF and the need for an early assessment of its functions in leftsystolic HF patients, in order to modify treatment strategies to improve the patients’ outcomes.

Εισαγωγή: Ο συνολικός επιπολασμός της ΚΑ αυξάνεται λόγω της γήρανσης τουπληθυσμού, της βελτίωσης της επιβίωσης σε ασθενείς με στεφανιαία συμβάματα καθώςκαι στην καλύτερη πρωτογενή και δευτερογενή πρόληψη της στεφανιαίας νόσου.Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα πιθανότατα υπάρχουν 200.000 ασθενείς με καρδιακήανεπάρκεια και 30.000 περίπου νέες περιπτώσεις κάθε χρόνο. Η πρόγνωση, σε γενικέςγραμμές, είναι δυσμενής, μολονότι ορισμένοι ασθενείς επιβιώνουν για πολλά χρόνια. Ηκαρδιακή ανεπάρκεια επηρεάζει αρνητικά τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου και ως εκτούτου προκαλεί μείωση στην ποιότητα ζωής. Ο καθορισμός της πρόγνωσης στην ΚΑείναι σύμπλοκος. Οι δύο κύριες αιτίες θανάτου των ασθενών με ΚΑ είναι η προοδευτικήεπιδείνωση της νόσου και ο αιφνίδιος (αρρυθμιολογικός) θάνατος. Ο σκοπός της παρούσαςμελέτης είναι η αξιολόγηση κλινικών και παρακλινικών (αιματηρών και αναίμακτων)παραμέτρων στην πρόγνωση ασθενών με πρώτη εκδήλωση καρδιακής ανεπάρκειας,δείγματος του Ελληνικού πληθυσμού, και η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής ασθενώναυτών.Μέθοδος: Μελετήθηκαν 179 διαδοχικοί ασθενείς (μέσης ηλικίας 63+/-14 ετών) μενεοδιαγνωσθείσα καρδιακή ανεπάρκεια. Στο δείγμα αυτό διερευνήθησαν το φύλο, ηηλικία, η αιτία εισόδου, το κληρονομικό ιστορικό ΣΝ, ο αριθμός των τσιγάρων, αν οασθενής πάσχει από ΣΔ, υπερχοληστερολαιμία, νεφρική ανεπάρκεια, το βάρος σώματοςεισόδου και εξόδου, το ύψος, η περιφέρεια μέσης, η ΑΠ εισόδου και εξόδου (σε όρθια καικατακεκλιμένη θέση), η διάγνωση εξόδου και η φαρμακευτική αγωγή εξόδου. Επιπλέον,εξετάστηκαν στοιχεία από το υπερηχοκαρδιογράφημα, από το ηλεκτροκαρδιογράφημα,από τον αιματολογικό έλεγχο, τις διατροφικές συνήθειες, καθώς και η ποιότητα ζωής τουασθενούς με ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου.Αποτελέσματα: Στα δύο χρόνια μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, 79 ασθενείς (44%)είχαν ένα σύμβαμα εκ των οποίων οι 25 ήταν θάνατοι. Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι οιασθενείς με ισχαιμική καρδιοπάθεια εμφανίζουν 3.08 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτουή επανεισαγωγής σε σχέση με ασθενείς χωρίς ισχαιμική καρδιοπάθεια (p=0.013). Ακόμηφάνηκε ότι μείωση της αλβουμίνης ορού κατά μία μονάδα αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου ήεπανεισαγωγής κατά 2.18 φορές (p=0.048). Βρέθηκε ακόμη αντίστροφη συσχέτισηανάμεσα στο VTI του χώρου εξόδου της αριστερής κοιλίας και των συμβαμάτων μετά απόέλεγχο για πιθανούς συγχιστές. Μείωση του VTI κατά μία μονάδα αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου ή επανεισαγωγής κατά 1.08 (δηλ. 8%) (1/ 0.923) φορές (p=0.048) . Επιπλέον,βρέθηκε η ταχύτητα του κύματος Stv στον τριγλωχινικό δακτύλιο, που αντικατοπτρίζει τη συστολική λειτουργία της ΔΕ κοιλιάς να αποτελεί μακροπρόθεσμα προγνωστικόπαράγοντα στην εμφάνιση ή μη καρδιαγγειακού συμβάματος ανεξάρτητα της διαστολικήςή συστολικής λειτουργίας της ΑΡ κοιλίας. Τέλος, από την επεξεργασία τωναποτελεσμάτων φάνηκε ότι η λειτουργικότητα του ΑΡ κόλπου (όπως εκτιμήθηκε από τοδείκτη LAFI) αποτελεί προγνωστικό δείκτη εμφάνισης καρδιαγγειακού συμβάματος σεασθενείς με νεοδιαγνωσθείσα ΚΑ.Συμπεράσματα: Με τη μελέτη αυτή φαίνεται η προγνωστική σημασία τόσο του αιτίουτης καρδιακής ανεπάρκειας (ισχαιμική ή μη), όσο και ο βαθμός διατήρησης τηςλειτουργικότητας τόσο της αριστερής όσο και της δεξιάς κοιλίας, καθώς και του αριστερούκόλπου μετά την εγκατάσταση της καρδιακής ανεπάρκειας στην επιβίωση των ασθενώναυτών. Τέλος, φαίνεται η προγνωστική σημασία των επιπέδων της αλβουμίνης στον ορότου αίματος των ασθενών με νεοδιαγνωσθείσα καρδιακή ανεπάρκεια,που αντικατοπτρίζειτα επίπεδα της θρέψης και κατ’επέκταση της διατροφής των ασθενών αυτών.