Οι συνδυασμοί μονονουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (single nucleotide polymorphisms, SNPs) του υποκινητή του γονιδίου mmp - 3 σε Ελληνίδες με και χωρίς πρόπτωση πυελικών οργάνων

Abstract

Pelvic organ prolapse (POP) is a common multifactorial condition. Matrix metalloproteinases (MMPs) are enzymes capable of breaking down various connective tissue elements. Single‑nucleotide polymorphisms (SNPs) in regulatory areas of MMP‑encoding genes can alter their transcription rate, and therefore the possible effect on pelvic floor supporting structures. The insertion of an adenine (A) base in the promoter of the MMP‑3 gene at position ‑1612/‑1617 produces a sequence of six adenines (6A), whereas the other allele has five (5A). The aim of the present study was to investigate the possible association of MMP‑3 gene promoter SNPs with the risk of POP. The patient group comprised 80 women with clinically significant POP [Stage II, III or IV; POP quantification (POP‑Q) system]. The control group consisted of 80 females without important pelvic floor support defects (Stages 0 or I; POP‑Q system). SNP detection was determined with whole blood sample DNA analysis by hot-start real-time polymerase chain reaction (PCR) in LightCycler® PCR platforms, using the technique of sequence‑specific hybridization probe‑binding assays and melting temperature curve analysis. The results showed there was no statistically significant difference between 5A/5A,5A/6A and 6A/6A MMP‑3 gene promoter variants in the two study groups. Therefore, MMP‑3 gene promoter SNPs alone is insufficient to increase the genetic susceptibility to POP development.

Η πρόπτωση πυελικών οργάνων (ΠΠΟ) αποτελεί μία συχνή πολυπαραγοντική κατάσταση. Οι μεταλλοπρωτεϊνάσες της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας (Matrix Metalloproteinases, MMPs) συγκροτούν οικογένεια ενζύμων που διασπούν το συνδετικό ιστό. Μονονουκλεοτιδικοί πολυμορφισμοί (Single Nucleotide Polymorphisms, SNPs) σε ρυθμιστικές περιοχές γονιδίων που κωδικοποιούν MMPs μπορούν να μεταβάλουν το ρυθμό μεταγραφής των γονιδίων αυτών, αλλάζοντας έτσι την επίδραση των MMPs στις πυελικές δομές. Η εισαγωγή ενός νουκλεοτιδίου αδενίνης (Α) στη θέση -1612/-1617 του υποκινητή του γονιδίου που κωδικοποιεί την MMP-3 παράγει το αλληλόμορφο 6Α, ενώ το άλλο αλληλόμορφο είναι 5Α. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η διερεύνηση της συσχέτισης των SNPs της MMP-3 με τον κίνδυνο εμφάνισης ΠΠΟ στον ελληνικό πληθυσμό. Το δείγμα της μελέτης αποτελείται από 80 Ελληνίδες με ΠΠΟ και 80 Ελληνίδες χωρίς ΠΠΟ. Η ανίχνευση των SNPs έγινε στο DNA που ελήφθη από το αίμα των συμμετεχουσών και αναλύθηκε μέσω θερμής εκκίνησης πραγματικού χρόνου Αλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (hot-start real-time Polymerase Chain Reaction, PCR) και συστοιχιών που προσδένονται σε ένα φθορίζοντα ανιχνευτή υβριδισμού συγκεκριμένης αλληλουχίας (sequence–specific hybridization probe binding assays). Η εργαστηριακή και η στατιστική επεξεργασία των δειγμάτων κατέληξε στην απουσία διαφοράς μεταξύ των δiαφόρων SNPs της MMP-3 και της παρουσίας ή μη ΠΠΟ. Συμπερασματικά, η αποκλειστική επίδραση των SNPs στον υποκινητή του γονιδίου που κωδικοποιεί την MMP-3 δεν αρκεί για να θεμελιώσει τη γενετική προδιάθεση για ανάπτυξη ΠΠΟ.