Οι επιδράσεις της λορνοξικάμης στην επούλωση των εντερικών αναστομώσεων: πειραματική μελέτη σε επίμυες

Abstract

Background/Purpose: With the implementation of multimodal analgesia regimens, Non-Steroidal Anti-inflammatory Drugs (NSAIDs) are increasingly being used to gain optimal pain control and to reduce opioid usage thereby decreasing their side effects. Although beneficial for most surgical patients, a number of animal and clinical studies indicate a possible harmful effect of NSAIDs on newly constructed intestinal anastomoses. The aim of our study was to investigate the effects of perioperative lornoxicam usage, a non-selective Cyclooxygenase (COX) inhibitor in anastomotic healing employing an animal model. Methods: Twenty four male Wistar rats (weighing 280-350g) underwent laparotomy, colonic transection and hand sewn end-to-end reanastomosis. The animals were randomized to receive either lornoxicam 1,3mg/kg intra-peritoneally (i.p.) or an equal volume of placebo. Anastomotic healing was evaluated on the 3rd and 7th postoperative day (pod). Haematoxylin and eosin-stained intestinal sections were examined and scored. An immunohistochemical analysis of the specimens was further analyzed.Results: We examined several macro- and microscopic indicators of the process of anastomotic healing. The depth of colon wall destruction and micro-abscesses presence were more pronounced in the experimental group. Furthermore, fibroblast infiltration, granulation tissue and re-epithelisation were less extensive. Necrosis, micro-abscesses and macrophage density did not differ between the two animal groups on the 3rd pod but they were significantly higher in the experimental group on the 7th pod. Although that perianastomotic abscesses were more frequent in the experimental group, this was not statistically significant.Conclusion: The administration of lornoxicam as perioperative analgesic appears to impair anastomotic healing. Our results should be viewed with caution because the study sample was modest and multiple comparisons were undertaken.

Σκοπός της μελέτης: Η λορνοξικάμη είναι Μη Στεροειδές Αντιφλεγμονώδες Φάρμακο που αναστέλλει μη εκλεκτικά την κυκλοοξυγενάση -1 και-2 και χρησιμοποιείται ευρέως στη διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου ως παράγοντας συνδυασμένης αναλγητικής θεραπείας. Στη βιβλιογραφία είναι αμφιλεγόμενη η επίδρασή της στην επούλωση των ιστών καθώς θεωρείται ότι καταστέλλει τη φλεγμονώδη φάση της επούλωσης. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η διερεύνηση της επίδρασης της λορνοξικάμης στην επούλωση αναστομώσεων του παχέος εντέρου σε επίμυες.Υλικό και μέθοδος: Εικοσιτέσσερις ενήλικες άρρενες επίμυες της ποικιλίας Wistar τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες και υπεβλήθηκαν σε διατομή παχέος εντέρου και αναστόμωση. Στην πειραματική ομάδα χορηγήθηκε μετεγχειρητικά, ενδοπεριτοναίκά λορνοξικάμη (1,3 mg/kg Β.Σ.) και στην ομάδα μαρτύρων φυσιολογικός ορός. Τα πειραματόζωα από κάθε ομάδα θανατώθηκαν την 3η ή την 7η μετεγχειρητική ημέρα και αξιολογήθηκε η επούλωση κατά τη νεκροτομή με επισκόπηση από ουδέτερο παρατηρητή και ιστολογικά με χρώση αιματοξυλίνης-ηωσίνης. Αποτελέσματα: Εξετάσθηκαν διάφοροι μακροσκοπικοί και μικροσκοπικοί παράμετροι επουλωτικής διαδικασίας. Το βάθος βλάβης και ο βαθμός νέκρωσης ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερα στην πειραματική ομάδα, όπου και βρέθηκαν περισσότερα περιαναστομωτικά αποστήματα τόσο την 3η όσο και την 7η μετεγχειρητική ημέρα. Επίσης, ανευρέθηκε μικρότερος βαθμός επιθηλιοποίησης και λιγότεροι ινοβλάστες στην πειραματική ομάδα. Συμπεράσματα: Η χορήγηση λορνοξικάμης φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά την επούλωση εντερικών αναστομώσεων κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο.