Edgar Allan Poe’s presence in greek literature (1878-1900)

Abstract

This doctoral dissertation explores Edgar Allan Poe’s presence in Greek literature at the end of the nineteenth and early twentieth century by placing his works in conversation with specific works by Emmanuel Rhoides (1836-1904), Georgios Vizyenos (1849-1896) and Nikolaos Episkopopoulos (1874-1944). In particular, this study attempts to elucidate the ways in which the specific Greek writers engage in a dialogue with Poe’s works that allows for diverse ways of writing to be introduced to the Greek literary production of the time. The dissertation focuses on Poe’s theories of composition, themes and innovative narrative techniques as well as on certain key notions as, for instance, the fragile boundaries between life and death, the problematic nature of reading the city and its inhabitants, the detective’s ingenious means of solving mysteries, and, finally, the representation of mysterious female characters as well as hypersensitive male ones. Focusing on these diverse aspects of Poe’s artistry, the specific Greek writers, with strong cross-cultural interests, create short stories that pollinate the literary conventions of the time with innovative themes and motifs. Moreover, this doctoral research examines Rhoides’ translations of Poe’s tales in an attempt to highlight the ways in which Poe’s work reaches the Greek-speaking readership of the time. This dissertation ultimately aspires to join and expand the discussion about Poe’s global influence, which is currently growing.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά την παρουσία του Έντγκαρ Άλλαν Πόου στην ελληνική λογοτεχνία κατά το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα συσχετίζοντας τα έργα του με συγκεκριμένα έργα του Εμμανουήλ Ροΐδη, (1849- 1896) του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896) και του Νικολάου Επισκοπόπουλου(1874-1944). Συγκεκριμένα, η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αποσαφηνίσει τους τρόπους με τους οποίους συνδιαλέγονται τα έργα αυτών των τριών συγγραφέων με τα έργα του Πόου έχοντας ως αποτέλεσμα την εισαγωγή ποικίλων είδων γραφής στην ελληνική παραγωγή της εποχής. H διατριβή εστιάζει στις θεωρίες γραφής, στα θέματα, στις καινοτόμες αφηγηματικές τεχνικές του Πόου καθώς και σε βασικές έννοιες όπως είναι, για παράδειγμα, τα ευαίσθητα όρια ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, η προβληματική πρακτική ανάγνωσης της πόλης και των κατοίκων της, τα ευρηματικά μέσα που χρησιμοποιεί ο ερευνητής για τη διαλεύκανση μυστηρίων, η περιγραφή μυστηριωδών γυναικείων χαρακτήρων αλλά και υπερευαίσθητων ανδρικών χαρακτήρων. Εστιάζοντας σε αυτές τις διαφορετικές πτυχές της γραφής του Πόου, οι συγκεκριμένοι συγγραφείς, με έντονα διαπολιτισμικά ενδιαφέροντα, γράφουν διηγήματα τα οποία εμπλουτίζουν τις λογοτεχνικές συμβάσεις της εποχής με καινοτόμα θέματα και μοτίβα. Περαιτέρω, η παρούσα διατριβή εξετάζει τις μεταφράσεις διηγημάτων του Πόου στα ελληνικά από τον Ροΐδη με στόχο να τονίσει τους τρόπους με τους οποίους το έργο του Πόου καθίσταται γνωστό στο ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό της εποχής. O απώτερος στόχος της παρούσας διατριβής είναι να ενταχθεί και να διευρύνει την ήδη εξελισσόμενη συζήτηση που αφορά την επίδραση του Πόου ανά τον κόσμο.