Κλινικοπαθολογοανατομική μελέτη περιγεννητικής θνησιμότητας εμβρύων 2ου και 3ου τριμήνου

Abstract

Introduction: Perinatal mortality reflects the level of health system in every country and constitutes one of the basic indicators of obstetric care. This study aims to present the perinatal mortality causes and rates of the last 20 years in a tertiary Greek hospital. Materials and methods: This retrospective study is based on the pathology department-autopsies of stillbirths of perinatal period (22 weeks of gestation to 7 days postpartum) regarding clinical information. We excluded pharmaceutical abortions and those containing vague variables. The macro/microscopic examination was performed by a pathologist specialized in perinatal medicine. Between over than 32 recorded classification systems, we selected the ReCoDe 2005(relevant condition of death) which best-corresponded on the findings of our laboratory. Results: The sample comprised 278 deaths of fetuses and newborns between 23.520 births from 1993 until 2012. The registration data were divided by time and gestational age. 52.1% of deaths were related to boys. Also, 90.3% of cases were premature. The average weight was 1029, 3 gr and percentile average was 29.8. In 78.4% of cases the placenta was not normal and 27.7% the umbilical cord was not normal. Still, 33.0% of cases concerned twin / multiple pregnancies. The type of death was mainly automatic before birth-stillbirths (94.6% of cases). 30.9% of abortions were recorded from 1993 to 1997, and the majority of abortions took place between 22nd and 27th week of pregnancy with the rate reaching 61.2%. Also, 33.2% of cases involved mothers who were 25-30 years old and 31.8% for mothers who were 31-35 years old. Overall, 11.8 abortions per 1000 live births were recorded, while the most frequent cause of death concerned in embryo problem with the rate reaching 44.6%, while 19.4% had a problem with the placenta.Conclusions: The important reduction of perinatal mortality in a representative sample of the Greek area is an indicator of improvement in perinatal medicine. However, the target rates highlight the need for careful observation and recording of perinatal mortality etiology.

Εισαγωγή: Η περιγεννητική θνησιμότητα είναι ένας από τους πρωιμότερους δείκτες Μαιευτικής Περίθαλψης. Έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 32 συστήματα ταξινόμησης των αιτιών θανάτου με βάση διαφορετικούς ορισμούς, τη χρονική περίοδο, τα διαφορετικά δεδομένα και τους στόχους των εκάστοτε μελετών. Παρουσιάζουμε τα αίτα θανάτου των θνησιγενών εμβρύων και νεογνών κατά τα έτη 1993-2012 σε τριτοβάθμιο Νοσοκομείο των Αθηνών. Υλικά και Μέθοδος: Πρόκειται για μια αναδρομική μελέτη βασισμένη στο αρχείο των νεκροτομών εμβρύων και νεογνών της τελευταίας 20ετίας από την 22η εβδομάδα κύησης έως και 7 ημέρες μετά τον τοκετό. Για την ταξινόμηση των αποτελεσμάτων εξαιρέθηκαν οι φαρμακευτικές αποβολές και όσες περιείχαν ασαφείς μεταβλητές. Η μακρο/μικροσκοπική εξέταση του θνησιγενούς εμβρύου-υμένων πραγματοποιήθηκαν από παθολογοανατόμο εξειδικευμένο στην περιγεννητική ιατρική. Επιλέχθηκε το σύστημα ReCoDe2005 (relevant condition of death) το οποίο ανταποκρινόταν με απλό και ανά εξεταζόμενη μονάδα -έμβρυο, μητέρα, υμένες, τραύμα κτλ- στα ευρήματα του Εργαστηρίου μας.Αποτελέσματα: Από το 1993 μέχρι το 2012 καταγράφηκαν 23.520 γεννήσεις. Σε αυτές, σημειώθηκαν 278 περιγεννητικοί θάνατοι. Το 52,1% των θανάτων αφορούσε σε αγόρια. Επίσης, το 90,3% των περιπτώσεων ήταν πρόωρα. Το μέσο βάρος ήταν 1029,3 gr και το μέσο εκατοστημόριο ήταν το 29,8. Στο 78,4% των περιπτώσεων ο πλακούντας δεν ήταν φυσιολογικός και στο 27,7% ο ομφάλιος λώρος δεν ήταν φυσιολογικός. Ακόμα, το 33,0% των περιπτώσεων αφορούσε σε δίδυμη/πολύδυμη κύηση. Το είδος της αποβολής ήταν κατά κύριο λόγο αυτόματη (94,6% των περιπτώσεων). Το 30,9% των αποβολών που καταγράφηκαν έγιναν από το 1993 έως το 1997, και η πλειοψηφία των αποβολών έγινε μεταξύ 22ης και 27ης εβδομάδας κύησης με το ποσοστό να φτάνει το 61,2%. Επίσης, το 33,2% των περιπτώσεων αφορούσε σε μητέρες που ήταν 25-30 ετών και το 31,8% σε μητέρες που ήταν 31-35 ετών. Συνολικά, στο χρόνο καταγραφής σημειώθηκαν 11,8 αποβολές ανά 1000 γεννήσεις, ενώ η συχνότερη αιτία αφορούσε σε πρόβλημα το εμβρύου με το ποσοστό να φτάνει το 44,6% ενώ στο 19,4% υπήρξε πρόβλημα στον πλακούντα.Συμπεράσματα: Η χρήση μιας ενιαίας μεθόδου κατηγοριοποίησης των αιτιών της περιγεννητικής θνησιμότητας σε ευρεία βάση δεδομένων – πχ ICD10 – θα μπορούσε να συνεισφέρει στην καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπισή τους.